Мене најинтересно од се ми се оние полу-бугари во нашиот јавен и политички живот како Љупчо, Димитров, Денко, Петар Богојески, некои од Владиците и компанија, што си мислеа дека до ова нема да дојде. Есапот им беше изгледа дека Бугарија ќе иде таман до таму со барањата, за да ем ја протнат државата во ЕУ и ем за они да си го сочуваат образот дома. Очекува веројатно некоја двосмислена формулација на јазикот и идентитетот која би можеле да парадираат и тука и таму кога ќе идат на баци-рака.
Сега читам плачки и лелекања за стратешката грешка на Бугарија и како сме требало ние да се обединиме и да се работиме на себе, како што впрочем е наративнот после секоја банана што ја добиваме од ЕУ , и каков што ќе биде и во иднина.
Реков, здраво и потребно беше ова за општеството, треба да се почне со тоа да им се ограничи јавниот простор во иднина, а понатака, здравје....