- Член од
- 30 октомври 2020
- Мислења
- 1.465
- Поени од реакции
- 2.932
Јасно, за тебе е оваа езотерика.Овие психоанализи се too much for me and my romantical simplicity. Воопшто не ми се езотерични.
Јасно, за тебе е оваа езотерика.Овие психоанализи се too much for me and my romantical simplicity. Воопшто не ми се езотерични.
Баш убаво си се вклопуваат уметноста и езотеријата ^_^Јасно, за тебе е оваа езотерика.
Секако,Баш убаво си се вклопуваат уметноста и езотеријата ^_^
Tarot trump XI - Justice
Фати читај невропсихологија и когнитивна психологија, место Франц Бардон и неговите херметички елементи. Ало, периодниот систем не ги дели на воздух, вода, земја и оган одамна. Едуцирај се!Не е, ако е објективна, колку што се може.
Дур вежбаат за да станат магови или како сакаш наречи го тоа, праат таканаречено магиско црно-бело огледало. Тоа не е ништо друго туку запишуеш на еден лист што е срање кај тебе, а на друг лист што е добро, и следиш и зашпишуеш дур ти трае обуката. Тоа е интроспекција.
Тоа им помага на разни начини, праи да си објективен кон себе, ти помага да визуелизираш како си надвор од себе и се посматраш себе (треба тоа после за вежби некои), помага кај егото и тн.
Знам, сакаш Хепта да ти одговори, али сите ние нешто си сакаме.
Франц Бардон и интроспекција е едно, овој њуејџизам полн со намасте-индиго-глупости, е скроз друго. Не е дека ти ги поврза, али ти се у ист пост.Фати читај невропсихологија и когнитивна психологија, место Франц Бардон и неговите херметички елементи. Ало, периодниот систем не ги дели на воздух, вода, земја и оган одамна. Едуцирај се!
Интроспекцијата е илузија, сите сме машини кои се робови на невробиолошките динамици на нивниот мозок, со илузија на слободна волја и моќ за интроспекција.
Онтопик:
Сеа глеам дека е тренд меѓу помладите да се користат изрази ко: „соул/твин спирит бондед браќа и сестри", „се наоѓам у лошо/добро место", „праќање добар вајб" и спамање намасте симболи, место да го спотнат газот и да учат математика, хемија, физика и биологија. Поради тоа излагаат шарлатани што ќе си ги лечат децата со индиски зачини, наместо со наука!
Зашто само математика, хемија, физика и биологија? На светот не му треба уметност? Ваквите луѓе одлично лепат во таа сфера.Фати читај невропсихологија и когнитивна психологија, место Франц Бардон и неговите херметички елементи. Ало, периодниот систем не ги дели на воздух, вода, земја и оган одамна. Едуцирај се!
Интроспекцијата е илузија, сите сме машини кои се робови на невробиолошките динамици на нивниот мозок, со илузија на слободна волја и моќ за интроспекција.
Онтопик:
Сеа глеам дека е тренд меѓу помладите да се користат изрази ко: „соул/твин спирит бондед браќа и сестри", „се наоѓам у лошо/добро место" (кај се наоѓаш, бе, акмак еден?), „праќање добар вајб" и спамање намасте симболи, место да го спотнат газот и да учат математика, хемија, физика и биологија. Поради тоа излагаат шарлатани што ќе си ги лечат децата со индиски зачини, наместо со наука!
Ќе сватам, но и ти свати дека се заебавам.Зашто само математика, хемија, физика и биологија? На светот не му треба уметност? Ваквите луѓе одлично лепат во таа сфера.
Само свати дека кај нив левата хемисфера касни, како кај тебе десната.
Пошто иам надеж!Овој Ботко бил апсолутно неромантичен.
даХепта свати го како комплимент, инфлуенсер стана. Па и трендсетер.
Кога сме кај заебавањето, мислев вчера ова да го ставам...Ќе сватам, но и ти свати дека се заебавам.
Или по окултистички речник,Кога сме кај заебавањето, мислев вчера ова да го ставам...
Apophenia (/æpoʊˈfiːniə/) is the tendency to perceive meaningful connections between unrelated things.[1] The term (German: Apophänie) was coined by psychiatrist Klaus Conrad in his 1958 publication on the beginning stages of schizophrenia.[2] He defined it as "unmotivated seeing of connections [accompanied by] a specific feeling of abnormal meaningfulness".[3][4] He described the early stages of delusional thought as self-referential, over-interpretations of actual sensory perceptions, as opposed to hallucinations.[1][5]
Али се препознав малку и си замолчив.
Екстремните форми на магично размислување, односно на апофенија и пареидолија, корелираат со инциденцата на некои психотични растројства (параноја, шизофренија итн.), личности склони кон фантазирање и др., ама у психологијата се смета дека се нормална појава кај сите луѓе и нормален модус операнди на умот. Од аспект на некоја прасвест (нешто што Елијаде добро го објаснува у „Светото и профаното"), митолошкото магично размислување и наоѓањето поврзаности меѓу феномени кои не се поврзани (пр., суеверието), им помогнало на нашите предци да преживеат. Веројатно повисоките структури на неокортексот како ДМН, задолжени за структурно дискретизирано размислување, довеле до модерната свест таква каква што ја знаеме. Иронично, кај растројства како опсесивно компулзивното нарушување кое резултира со екстремно магично размислување, ДМН е хиперактивен, иако има обратна функција, но веројатно проблемот е во неговата нерегулирана активација. Уште поиронично, користењето психоделици; нешто што го инхибира ДМН-от, го потенцира магичното размислување (ако си трипал некад, знаеш што ти кажуем) и ја зголемува естетската фасцинација со тоа што те враќа у некое ниво на митолошка прасвесност; помага за третирање од опсесивно компулзивното нарушување.Кога сме кај заебавањето, мислев вчера ова да го ставам...
Apophenia (/æpoʊˈfiːniə/) is the tendency to perceive meaningful connections between unrelated things.[1] The term (German: Apophänie) was coined by psychiatrist Klaus Conrad in his 1958 publication on the beginning stages of schizophrenia.[2] He defined it as "unmotivated seeing of connections [accompanied by] a specific feeling of abnormal meaningfulness".[3][4] He described the early stages of delusional thought as self-referential, over-interpretations of actual sensory perceptions, as opposed to hallucinations.[1][5]
Али се препознав малку и си замолчив.
Јунг се смешкаКога сме кај заебавањето, мислев вчера ова да го ставам...
Apophenia (/æpoʊˈfiːniə/) is the tendency to perceive meaningful connections between unrelated things.[1] The term (German: Apophänie) was coined by psychiatrist Klaus Conrad in his 1958 publication on the beginning stages of schizophrenia.[2] He defined it as "unmotivated seeing of connections [accompanied by] a specific feeling of abnormal meaningfulness".[3][4] He described the early stages of delusional thought as self-referential, over-interpretations of actual sensory perceptions, as opposed to hallucinations.[1][5]
Али се препознав малку и си замолчив.
Имам теорија дека помага и во надминување на аспергер, за жал немам да приложам студија, само лично искуство.Екстремните форми на магично размислување, односно на апофенија и пареидолија, корелираат со инциденцата на некои психотични растројства (параноја, шизофренија итн.), личности склони кон фантазирање и др., ама у психологијата се смета дека се нормална појава кај сите луѓе и нормален модус операнди на умот. Од аспект на некоја прасвест (нешто што Елијаде добро го објаснува у „Светото и профаното"), митолошкото магично размислување и наоѓањето поврзаности меѓу феномени кои не се поврзани (пр., суеверието), им помогнало на нашите предци да преживеат. Веројатно повисоките структури на неокортексот како ДМН, задолжени за структурно дискретизирано размислување, довеле до модерната свест таква каква што ја знаеме. Иронично, кај растројства како опсесивно компулзивното нарушување кое резултира со екстремно магично размислување, ДМН е хиперактивен, иако има обратна функција, но веројатно проблемот е во неговата нерегулирана активација. Уште поиронично, користењето психоделици; нешто што го инхибира ДМН-от, го потенцира магичното размислување (ако си трипал некад, знаеш што ти кажуем) и ја зголемува естетската фасцинација со тоа што те враќа у некое ниво на митолошка прасвесност; помага за третирање од опсесивно компулзивното нарушување.