Дали доколку се отпочнел Морски Лав побргу нешто значајно ќе се изменело? Како што читам британците ептен биле послаби во тие моменти, а ако се нападнеле месец или 2 претходно многу веројатно е дека би биле збришани. Дотолку што дури и со метли вежбале, наместо со пушки.
Дали Хитлер исклучиво проценил дека британците со психолошка војна и наоѓајќи се во безнадежна ситуација ќе капитулираат или бил заведен од некого?
Тука збориме за амфибијска операција.
Амфибиски операции подразбираат долго планирање, пред се на логистички и тактички план. Многу предуслови, да не ги набројувам сега. Комплицирана работа. Има многу да се објаснува што све значи амфибијска операција. Акцент би бил на моментумот, како клучна поставка за успех на такви операции.
Што значи тоа - Британците биле ептен послаби во тие моменти?
Три крстарици и четири разарачи. Тоа е бројката на оперативни бродови на Кригсмарине во тој момент, што е резултат на инвазијата на Норвешка, претходно. Тоа е површинската флота, во моментот. Остатокот се на поправка.
Британците тука имале:
пет бојни бродови, еден носач, 11 крстарици и осум разарачи.
Плус, медитеранска флота....
Каде со овие разлики во површински пловила?
Месец, два нема везе. Флота не се праи за месец два. Не, кога имаш само три бродоградилишта. Башка, не може таква операција да се спреми за толку кратко време.
Површинска флота - клучна за амфибиски операции. Транспортни пловила? Скоро нула. Идејата им била да запленат цивилни бротчиња во каналските земји и со нив да префрлуваат војска. Почнале тоа да го прават.
Воздушни сили
Биле воздушно помоќни, но не биле надмоќни. Не го контролирале небото, туку биле помоќни. Единствена работа која, во контекстов, им одела во прилог на Германците. Но, воздушната премоќ не била баш таква каква што пропагира јавниот наратив и е работа која треба да се одржува, а која не исклучува еден куп непријателски активности.
Еве, операција Оверлорд (инвазијата на Нормандија). Ја изведоа двете најголеми светски поморски сили во тој момент, на ниво на цел свет. Пред тоа имаа енормно искуство во такви операции (не можам ни да ги набројам од што се многу - Гвадалканал, Факел, Сицилија, Салерно....).
Да почнам да набројувам што све е направено за оваа операција да успее, ќе биде смешно колку од сето тоа Германците во втора половина на 1940-та го немале. Стварно многу работи на сите нивоа.
И покрај тоа, сојузниците имале огромни загуби (Омаха...), дури и надвор од битките (вежби, море и сл.), а некои од на почеток зацртаните цели не биле исполнети. Додека, во даден момент се мислеле да ја отповикаат операцијата, од икс причини.
Германците ништо немаат во тој момент - средства, искуство, конкретен план.
Единствено имаат воља и воздушна премоќ, која лошо ја искористија.
Ќе ги искршиме веднаш и мора да се предадат.
Тоа е стратегијата на Германците во Битката на Британија, Барбароса и уназад све до Фридрих Велики.
Стратешко ниво - дете од градинка.
ќе ги тепаме дур не ни се потчинат
Има многу аспекти на самата воздушна Битка за Британија кои се на штета на Германците, а не се спомнуваат во јавниот наратив. Да, Германците имале околу 1100 авиони, а Британците 700, но не може битката само на тоа да се сведе.
На пример само, секој паднат пилот оди во заробеништво/се враќа во служба, кај Германците/Британците. Бидејќи битката се води над копно целосно контролирано од Британците.
и тн.
Прусија и пруската воена традиција се многу битни за да се сфатат одлуките, постапките, природата на германската воена сила во оваа војна.
Германија до деветнаести век, била разединета. Германските државички, како некаков остаток од Светото Римско Царство, постојат низ вековите и се многу на број. Се борат меѓу себе и со други, склопуваат унии и сојузи, се до Бизмарк.
За темава е најбитна Пруската држава. Таа е една од поголемите германски држави, кои се инаку ситни и бројни. Се наоѓа најисточно и во Среден Век е основана од тевтонски витези. Тоа е место, кое опфаќа делови од денешна Германија, Полска, Литванија, Белорусија, Калининград...
ова е од почеток на XVIII в.
Пруската држава е лошо позиционирана, историски. Има многу поголеми, моќни и агресивни соседи како Русија, Австроунгарија, Полска, Шведска и др. Таа со нив, а и со многу други сили, водела многу војни, низ вековите. Природно, тие војни не би биле рамноправни, па Прусите сфатиле дека не можт да водат војни до истоштување, војни кои ќе траат, во кои би се покажала моќта на ресурсите и потенцијалот. Тие морале да водат кратки војни, во кои веднаш ќе го нападнат непријателот, таму кај што му е најголемата сила, најблиску, со сета своја сила. Тоа ќе го изведат бргу, за тој да нема време да се подготви. Потоа, после таа битка, во која на брзина изненадно ќе победат значаен дел од војската на непријателот, ќе успеат да издејствуваат поволен мировен договор. Така правеле со векови и се испраксирале во таа работа.
Влегуваат во војна, најкраток пат до непријателот и најсилен удар, во кој ќе вложат се. Обично, после тоа непријателот, како што реков, е даеку поприемчив за потпишување на договор, под поволни услови за Прусите.
Нема многу стратегија тука. Ама за да се изведе тоа за што зборев, треба врвна тактика. Нивната тактика е усовршувана со векови живот покрај помоќни држави. Постепено почнало да ги бие добар глас и да извезуваат воен интелект. Па веќе во деветнаести век има разни латиноамерикански држави кои земаат пруски офицери за обука. До ден денешен, на пример, Чиле има пруски парадни униформи, заради тоа и пруска парадна музика.
Пруската пешадија била најугледна во XIX век, гренадирите особено.
Не е чудо што постепено Прусите се наметнале на сите германски држави (освен на Австроунгарија), проширувајќи ја својата територија на запад. Станале доминатна сила и фактор во германскиот свет и тоа продолжило по обединувањето. Германската држава целосно ја прифатила пруската воена традиција. Прусија била милитаристичка држава, во која истакнатите членови на благородничките фамилии се војсководци. И така со векови, и така до Прва и Втора Светска. Па одтука не е чудо што генерали со исти имиња служат и под Фридрих Велики и под Хитлер. Школите во кои се обучувале пруските офицери низ вековите, сега станале воени школи во кои се обучувале офицерите на германското царство и тоа се воените школи од кои излегле и официрите на Вермахтот. Дури и не се воени школи, туку воена школа.
Целата таа традиција е традиција на смели официри, тактички супериорни, самоиницијативни. Теренци кои се на борбените линии, заедно со војската.
Гамелин, Гудериан и Ромел.
Сите тројца учесници во Битката. Сликани тоа време.
Гудериан и Ромел имаат двоглед. На генерал не му треба двоглед, освен ако не е напред со војската и лично не го предводи нападот. Гамелин, секако не може од својот штаб крај Париз да види нешто од фронтот (иако не за долго), па затоа и обично нема двоглед со него. Гудериан и Ромел се речиси буквално на чело од својата армија. Имаат увид, лично, во состојбата.
Не се тоа штапски генерали од типот на Ајзенхауер. Ромел имал огромни суштински проблеми секогаш кога требало да ја подигне главата од тактичко ниво, кога требал да влезе во улогата на командант на Афричкиот Корпус.
Од погоре напишаното се гледа дека на Германецот му е историски природно да се тепа кога е бројно послаб. Одтука не треба толку да се чудиме, како тргнале ваму, како тргнале онаму, кога имале помалку ова или она. Они традиционално така се тепаат.
Има генерално, два вида на војна - маневраска војна и војна до истоштување. Германците поради споменатите историски услови, постојано морале на секој начин да избегнат војна до истоштување. Бидејќи е сулуда таква војна во услови кога си помалку брооен и со помалку ресурси од непријателот. Маневарската војна опишана погоре кај Прусите е единствениот излез.
Тоа не е некаква иновација на Хитлер во Франција 40-та. Тој стил они одамна го терале. И си има име, не е тоа блицкриг.
Митови, интересни факти:
Blitzkrieg е термин за кој некои историчари тврдат оти Хитлер и Гудериан сметале дека е странски. Германците во Втора Светска не го употребувале речиси никогаш. Гудериан го споменува во своите мемоари само еднаш. Мајнштајн - ниту еднаш. Тие кои го користат денес и тогаш, го користат на тактичко ниво (да го опишат начинот на напад), а некои и на стратегиско ниво (да илустрираат брза војна).
Како и да е, нацистите речиси воопшто не го употребувале. Но, денес издавачите не сакаат ни да издадат книга од некој историчар ако у насловот нема Блицкриг. Едноставно, тоа продава.
Она што е акуративен назив за воена стратегија, врз која се темели тоа што денес се нарекува Блицкриг, е прускиот начин на водење војна Бевегунскриг (војна на движење), кој како начин/стратегија, потекнува од историските услови во кои се наоѓала Прусија. Прусија била опкружена со неколку поголеми и посилни држави со кои никако не можела да води војна на истоштување. Подолга војна.
Морале со една одлучувачка победа да издејствуваат компромис во своја корист. Toa би бил еквивалентот на Блицкриг на стратегијско ниво.
(пруската воена доктрина и традиција е клучна за германската од Втора светска Војна)
На тактичко ниво, точниот еквивалент за Блицкриг би бил Кеселшлахт - најблиску до англискиот термин pincer movement - толку пати виден на боиштата во Европа (особено на Источниот Фронт).
Практично, Блицкриг не значел ништо конкретно.
