Нњ трескај глупости за особа бе ха знаеш а јас живеам со таа особа 20 години. Таа пиеше повремено. А кога почна желуднико да и страда си почна сама да се едуцира и прави нешто. Додека пиеше апови се шо добиваше беше претерана паника. Сега е колку толку добра со оглед дека е 77 год.
Анксиозност
- Креатор на темата pisatelka
- Време на започнување
- Член од
- 3 мај 2019
- Мислења
- 19.868
- Поени од реакции
- 11.849
Ова ми е некако многу интересно...а дали твојот пријател установил поради која причина имал висок притисок. и нели треба таа причина да се лечи???
Другар ми да не пиеше бОнБоНи сега немаше да е жив. Али не ви гори на газ па саде глупост до глупост тресите. Али ко ќе се самоубие некој оти ве послушал - на душа ќе го носите иако сакате да се тешите дека не е така и дека лОшИтЕ, и то пази, психолози, го труеле со бОнБоНи. Психолог не меша прсти во медикаментозна терапија.
Не даваат психолози совети. Ако барате совет од психолог - на грешно место сте. Совет не лечи депресија. Совет не лечи анксиозност и шо и да набројш. Планирана психотерапија лечи, која не е ни иста за секој човек, и ако мора медикаментозна мора јбг ( во партнерство со психијатар). Не познавам на советувач шо оди некој за анксиозност али нека ти биди. Зато и совети на темава, сем да оди да се побара стручна помош, се сувишни.
- Член од
- 3 мај 2019
- Мислења
- 19.868
- Поени од реакции
- 11.849
Не се согласувам со твоето мислење душо, напротив, убаво е да се даваат разноразни совети, да се споделуваат разноразни искуства, да се спознае дека тие болести или состојби се насекаде околу нас и дека многу луѓе патат од нив....а за лекот, секој ќе види што му одговара најмногу.
Појдувам од себе, од мојата постпородилна анксиозна депресивна состојба, од одење по психијатри, психолози, од пиење разни терапии...за на крај и моја среќа, искуства на едни членови од еден форум ме станаа на прави здрави нозе....противник сум на таблети, најпрво човек треба да проба со физичка активност, дружење и комуникација со повеќе позитивни особи, медитација...е, сега, точно е дека има некои болести кај кои мора редовна терапија, но мислам дека анксиозноста и депресијата можат да се надминат без бомбончиња, како што ги викате апчињата.
Совети на деликатни теми, колку и да се добронамерни можи да се контрапродуктивни. Зборање за нечија ментална состојба е како да преминваш река и полека одиш од камен на камен. Нешто шо функционирало за тебе нема да функционира за друг. Нешто шо тебе би те расположило, можи да донеси до суицид некој друг. Јас сфаќам потреба да се поможи, ама некогаш не мешање и насочвање кон некој шо можи да поможи е попаметна одлука.
Особено од она со физичка активност. Ми се враќа нешто ко ќе прочитам. Буквално советот ви е: "не мисли на то шо те мачи, земи брза среќа и така во круг цел живот биди мизерен! Ако си доволно среќен да немаше подлабок проблем шири го ова колку шо можиш на лица на кои ова нема да им поможи и ќе завршат фатално!" - ова го читам на такви совети. Вака звучите. Најмногу можите да поможите ако насочите и советувате некој да побара стручна помош. Физичка активност не е ВООПШТО лоша и подобрува расположение, тоа не е спорно. Спорно е дека МОРА да се реши подлабокиот проблем. Ако не се реши подлабокиот проблем се продлабочува. Постојано и постојано заглавуваш во круг дур не решиш да прекршиш тој круг и да побараш помош. Помош не е совет, помош е психотерапија. Со зборање, многу зборање. Не можам доволно ни да кажам колку е важно зборањето, разговорот, отворените прашања, зборање за минатото, пречките.
Ова е буквално зошто совети за позитивни мисли, физички активности и слични работи КОИ НЕ ГО РЕШАВААТ ПОДЛАБОКИОТ ПРОБЛЕМ туку само го поттрунуваат подлабоко и даваат МОМЕНТАЛНО ДОБРО РАСПОЛОЖЕНИЕ се контрапродуктивни и некој можат да му го коштаат животот. И пак ќе речам, сфаќам да сакате да поможите, и јас сакам ама да бидиме реални, подобро тивко и подобро него гласно и полошо.
Депресија и анксиозност, и двете, можат да бидат смртоносни. Лошо расположение не е депресија. Да се уплашиш од нешто не е анксиозност. Благи депресивни епизоди и благи анксиозни епизоди можи да поминат без медикаментозна терапија туку само со психотерапија. Малку над тие благи епизоди мора медикаментозна терапија, нормално комбинирана со психотерапија. Има и тешки случаеви кои мора да се хоспитализирани зошто претставуваат опасност за себе. Знам дека толку многу се слуша депресија и анксиозност за се и сешто и не се разбираат и комплетно се занемаруваат реалните последици и сериозноста од нив. Те молам, сериозно те молам, некој ќе прочита и ќе сфати дека претерал оти за анкс пие апчиња и на душа ќе го носите. Не е само да се треси од ракав. А се на темава е тресено од ракав. Коса ми се крена дур читав.
Ти се гледа во одговорот кој треска глупости. Тргаш по мене како личност дур пробваш да бидиш "ранлив". Али држи се ти до просветлените теми, остај ги земските за смртниците.
У тоа е финтата. Земските смртници појма немаат шо е тоа психа ум разум свест посдвест несвест надсвест.
Да имаа поим ќе препишуваа билки и чаеви у сконцентрирани дози покрај физички и вежби со дишење. Ама на вас уште не ви е јасно и покрај короната дека на некој не му одговара да бидеме здрави и свесни.
Psyside
Nocturnal
- Член од
- 30 јануари 2009
- Мислења
- 18.767
- Поени од реакции
- 18.522
Ти од пракса збориш?
Апчето за притисок е лекот за неговата кондиција, се третираше кондицијата, а се реши и анксиозноста. Причината за хронично висок притисок е истата што е кај 90% од популацијата, а тоа се вика лоша диета и прекумерна тежина.
Последно уредено:
- Член од
- 3 мај 2019
- Мислења
- 19.868
- Поени од реакции
- 11.849
Најлоша работа да лечиш висок притисок поради прекумерна тежина со таблети, тоа треба да биде последна мерка ако веќе особата не успеала да има нормална тежина со многу поздрави методи...Инаку стресот е најголем ризик фактор за покачен притисок и сега работава му доаѓа, напиј се апче за притисок, ќе ти помине стресот и паниката!?
не се согласувам со тебе оти од многу различни терапии што ми даваа, ми го расипаа желудникот....депресијата само ми ја успиваа, умртвуваа со сите тие глупи таблети со лоши контраиндикации....Но, затоа реков, секој човек е различен и дадов само мое искуство....секој да се обиде да се самоизлекува со јака воља, со дружење, комуникации, вежбање, психичко и физичко, читање и др.....таблетите нека бидат последна опција.
Не може со тебе човек да се докаже, пак некој ако пише у ординација глава дека го боли ќе му пишеш да ти даде крвна слика и дека има големи шанси да е предијабетичар. И сите твои факти ги поткрепуваш врз некои псевдонаучни муабети на некои "доктори" а не врз медицинска пракса.
И тука сеа на темава пастираш линк каде што тврдиш нешто друго, зошто некој на интернетот така кажал нешто, а у медицината се тврди спротивното. Мене не ми смета тоа што пишуваш, но има луѓе други што те читаат и патат од тие работи и сеа псај пиша не сум пател од таа болест и сум неправилно дијагностициран и не ги пијам повеќе апчињава пошто нема тоа ефект врз мене. Не се станува експерт со прочитано две три статии, луѓе за тоа цели факултети учеле и години и години работеле.
C
CoolIris
Гостин
Како може да споредуваш некој кој што завршил школо од 4-5 години за да го слуша, разбира и дели совети, со некој обичен лаик од областа на информатиката...? Карикирам.
Или уште полошо, тој што ги препишува бонбоните (психијатар), човек кој се школувал речиси 12-13 години со некој обичен лаик?
Со напишаново до некаде се слагам.
Трчањето или било каква друга физичка активност, ДЕЛИМИЧНО може да помогне, ама САМО ДЕЛИМИЧНО. Човек во депресија нема снага и воља и неопходна му е на прво место психотерапија и консултација со лекар. Депресијата не е ментално лошо расположение, туку депресијата е болест и ако има потреба од лекови (за тоа одлучува психијатарот), тогаш тоа не треба да се одложува во никој случај. Исто како кај било која друга болест која треба да се третира.
Верувај дека најконтрапродуктивно е да го земеш сосила за рака човек и наеднаш да почниш да го дружиш.
Како комплексна болест, многу е важно да чекориш бавно, но сигурно. Првиот чекор, пак ќе кажам е стручна помош, а секако дека дополнително позитивно влијание може да има и поддршката од семејството и пријателите.
Депресијата не е зафрканција. Така да, негаторскиот однос и предрасудите кон психотерапијата и пиењето апчиња може да заврши трагично.
Прифатете дека депресијата е сериозна болест и не ја игнорирајте.
Bodhidharma
Avatara
- Член од
- 17 септември 2011
- Мислења
- 10.783
- Поени од реакции
- 15.399
Каде е тоа кај што се тврди?
Jas ne mozam nisto da rabotam i da vezbam mnogu brzo se zamoruvam i srceto mi se cini preku grlo ke mi izleze nee sekogas taka ama od 7 denovi 4 ili 5 se takviКомплетно те разбирам. Последната депресија + анксиозност епизода што ја имав и мене ме држеше од прилика толку.
Значи цели две години "не ми беше добро" за после толку време да почне полека да ме пушта.
Ко што пишаа и други погоре, социјализација и вежбање дефинитивно помагаат. Но, ако и после толку време уште "јако" те држи, не се двоуми да побараш професионална помош.
И јас одев на таа фора демек не ми е ништо ќе ми пројде само од себе. Да, ми пројде ... ама после две и нешто години
- Член од
- 3 мај 2019
- Мислења
- 19.868
- Поени од реакции
- 11.849
Очигледно погрешно сте не сфатиле мене и Говинда.
Двајцата сме паталци, многу убаво знаеме колку е тешка и сериозна болеста и воопшто не ја игнорираме, само сакавме да го изнесеме нашиот пат кон победата врз депресијата, начинот со кој успеавме бидејќи од таблетарната терапија, на мене ете да кажам повторно, ми беше многу лошо, сум личела како робот, како зомби(така барем сопругот ми велеше)....