Како дете најголем страв ми беше да не заглавам во некое срање што не го сакам. И мајка ми и татко ми биле во Југославија векот натерани да се занимаваат со медицина па од тоа нивно офкање од време на време се набив стравови
Имам среќа да струката што ја сакам е дефицитарна и добро платена во секое село на планетава па немав моменти во животов да се мислам навечер дали се исплати маката и дали ќе може да се живее во иднина. Немам контакт со луѓе на исто ниво како што имаат тие од сектор продажба, маркетинг па да си кубат коси што ми е огромен мерак плус
Исто и како дете бев личност што сака да учи нови работи а овде месец дена ако се држиш настрана од новитетите, останатите ќе те заминат како Шумахер на времето што ги заминуваше другите по 2 круга.
Мал минус е што може да ти се случи од нигде никаде да ти испадне задутре да мораш да отидеш во друга земја што е ретко, но се случува, не дека е некој проблем, авиониве денес се како ЈСП ама лошо е што испушташ родендени, други планови а и ако е подалеку дестинацијата си се справуваш со џетлагот.
Сумирано, камо среќа и другите сегменти од животов да ми одеа како работава ама мора некаде да има дисбаланс
Ако треба да дадам совет на некој студент или средношколец, тоа е прво да си средите со себеси каков човек сте. Ако сте спремни и сакате да правите жртви, да станувате во 4 сабајле за deployments, да мора цел живот да полагате испити за сертификати, да дежурате, да комуницирате со личности од сите националности - одберете медицина, IT, маркетинг итн. Ако сакате некоја пошематска работа, сметководство, нотар, ова она мада да не испадне дека потценувам, ни овие струки не се лесни но не верувам дека може да те станат во 3 сабајле за паднат систем. Одамна тврдам дека овие што го хејтаат понеделник се луѓе што не го расчистиле горенаведеното со себе и заминале во води кои не се за нив.
За дали ќе има работа или не, не се мислете зошто и така сите шпрехаме Дојч.