Убаво вака што си ги браните децата со секири од кучињата, ама што правиме со загадувањето, што ќе превземете да ги заштите од загадениот воздух во наредните 5-6 месеци? Да не случано почнете да ги носите со точак/пеш на школо или излезете на некој протест, кај што имаше повеќе кучиња од луѓе последните неколку пати кога организираа? Да не зборам за тоа колку деца се испогазија низ државава во последниве години, оти не се најде некој херој да искасапи некој од идиотите што возат 150 на булевар во сред град и кои се милион пати поголема опаснот за животот на децата и околината отколку некое маалско улично куче.
Јас ќе ви кажам - вас ве боли кур за децата. Со години си дишат воздух 20 (ДВАЕСЕТ) пати позагаден од што границите на нормалата со неразвиени дишни патишта и бели дробови, а на вас малото прсте од место не ви мрднува додека не ве изнесе ВМРО/СДСМ на протест. Не дај боже на некој си "сенароден митинг" кај што мора да се излезе да си ги измерите пред избори, охоо тогаш и по 100 и кусур иљади се собирате без проблем.
Место да подржувате вакви психопатски постапки, прва работа што треба да направите за да ги заштитите децата од кучињата е да ги научите да не се плашат и како да се однесуваат со нив. Пред да каже некој дека тропам глупости, ќе ви кажам дека сум жив пример за тоа.
Во Валандово, како и во секое место во "државава" наша има милион улични кучиња. Неколку пати ми се имаа пуштено како дете и имав ОГРОМЕН страв од нив. Девојка ми кога ја испраќав, од пусти страв го кружев цел град накај дома само за да ги заобиколам. А сум бил сведок на неколку настани како кучето трча и лае крвнички накај нас и она со буквално едно "абе кај си ти" го преобразува во најмилото суштество на светот. Ама јебига, јас си мислев дека го немам тоа во мене.
Како и да е, да не бегам од муабетот. Пред скоро 4 години некаде, она се реши да земе куче. И сеа нормално, од малечко кученце никој не се плаши на светов. И ајде почнав да се опуштам полека, демек ме знае. Па почнав да си играм со него, па почнав топка/јаже да му земам од уста, нешто што ми беше незамисливо, пошто нели тоа е куче - крволочен ѕвер и ќе ми ја изеде раката ако пробам да му одземам нешто од уста.
И ете 3 и кусур години веќе си живеам во мир и не бегам на 5 километри пошто имало куче на патот. Само еднаш ми се има пуштено едно од тогаш, и иако на прва се уплашив и испаничив, успеав да го смирам. Мислам дека кучињата имаат некој вид сенс во нив и знаат да ги проценат твоите чувства во моментот. Ако осетат дека се плашиш, знаат да ти се пуштат, ако тргнеш да бегаш (место да клекнеш и да се направиш дека земаш камен - нешто што ќе ги избрка одма) тие ќе продолжат да трчаат по тебе.
Муабетот ми е, знам дека може да има агресивно куче на улица - посебно ако претходно било тепано/малтретирано, користено за борби па пуштено или ако е во години па полека му се губи паметот, ама прво и основно учете ги децата да не се плашат од животните и како да постапат во случај на некоја немила случка. Да земеш секира и да искасапиш некој што е 100 пати послаб од тебе не значи дека си го браниш детето, туку е психопатски чин, кој го прави само некој што е нестабилен во главата.
Е сеа си имам други стресови - кога шетаме низ парк, кај што има милион неодговорни сопственици на агресивни раси на кучиња (агресивни кон други кучиња). Па си ги пуштаат демек да "се истрчаат" и тоа нивното куче кога ќе го види моето и ќе улета накај нас, па ќе треба јас да се влечам и тегнам, и да внимавам да не се испоубијат дури да истрча нивниот сопственик и да си го собере кучето.. Ама тоа е веќе друга тема.
)
