Зен и други поучни приказни

[Ipsissimus]

Животот што е ако не пракса?

Животот е многу нешта, животот е и школо, но сам по себе нема да те научи на она што ќе го научиш во школо.

 

[Хептаграм XI]

Бидејќи не сум љубител на вакви new age „зен“ приказни, а и насловот на темата е „Зен и други поучни приказни“, ете ви една суфи сказна ...

За Истрајноста, Иницијацијата и Искушението – суфиска сказна
​

„Ова е сказната за Ебу Јакуб Јусуф ибн ел-Хусејн Арази и неговата потрага по Највисокото и Највнатрешното!
Ова се Трите И (Истрајност, Иницијација, Искушение) кои ги водат аџиите по Патеката кон Неизговорливото!

* * *​

Дознавајќи дека Зунун ел Мисри го знае Најголемото Име Божје, се исполнил со желба да оди во Египет. Стигнувајќи во џамијата на Зенун ја изговорил поздравната молитва и седнал. Зунун му го возвратил поздравот. Во текот на цела година Јусуф седел во некој ќош настрана во џамијата, не осмелувајќи се да го праша Зунун. На крајот на таа прва година, Зунун прашал:
„Од каде доаѓаш млад човеку?“
„Од Рага“, одговорил овој.

Во текот на втората година, Зунун не рекол ништо, а Јусуф и понатаму седел во истиот ќош. На крајот на втората година, Зунун го прашал:
„Поради која причина си дојден, младичу?“
„За да те посетам“, одговорил Јусуф.

Другата година Зунун ништо не кажал. Потоа прашал:
„Сакаш ли нешто?“
„Дојдов за да ми го кажеш Најголемото Божјо Име“, одговорил Јусуф.

Зунун молчел уште една година. Потоа му подал на Јусуф прикриен дрвен сад.
„Премини го НИЛ. На едно одредено место ќе сретнеш старец. Дај му го садов и запамети се што ќе ти рече“.

Јусуф го зел садот и тргнал на пат. По пат, го нападнало искушение.
„Што е тоа што мрда внатре во садов?“. И тој го дигнал капакот. Изрипал некој глушец и побегнал. Јусуф почнал да се јадосува.
„Каде да фатам сега? Кај старецот или да се вратам кај Зунун?“

Најпосле, отишол кај старецот, носејќи му празен сад. Старецот кога го видел се насмеал. „Си го прашал кое е Големото Име Господово?“
„Да“
„Зунун ја видел твојата нестрпеливост и ти дал глушец, рекол старецот. Слава на Бога! Ако не умееш да се грижиш ни за еден глушец, како тогаш ќе го чуваш Големото Име?“

Полн со срам, Јусуф се вратил во џамијата на Зунун.
„Вчера седум пати му се молев на Бога да ми дозволи да те научам кое е Неговото Име. Бог не ми го дозволи тоа, што значи сеуште не ти е дојдено времето. Потоа Бог ми заповеда:
„Стави го на проба со еден глушец.“.
Кога го сторив тоа, еве што се случи. Врати се засега во твојот град, дури не дојде времето.“

​

 

[Bodhidharma]

Бидејќи не сум љубител на вакви new age „зен“ приказни, а и насловот на темата е „Зен и други поучни приказни“, ете ви една суфи сказна ...

За Истрајноста, Иницијацијата и Искушението – суфиска сказна
​

„Ова е сказната за Ебу Јакуб Јусуф ибн ел-Хусејн Арази и неговата потрага по Највисокото и Највнатрешното!
Ова се Трите И (Истрајност, Иницијација, Искушение) кои ги водат аџиите по Патеката кон Неизговорливото!

* * *​

Дознавајќи дека Зунун ел Мисри го знае Најголемото Име Божје, се исполнил со желба да оди во Египет. Стигнувајќи во џамијата на Зенун ја изговорил поздравната молитва и седнал. Зунун му го возвратил поздравот. Во текот на цела година Јусуф седел во некој ќош настрана во џамијата, не осмелувајќи се да го праша Зунун. На крајот на таа прва година, Зунун прашал:
„Од каде доаѓаш млад човеку?“
„Од Рага“, одговорил овој.

Во текот на втората година, Зунун не рекол ништо, а Јусуф и понатаму седел во истиот ќош. На крајот на втората година, Зунун го прашал:
„Поради која причина си дојден, младичу?“
„За да те посетам“, одговорил Јусуф.

Другата година Зунун ништо не кажал. Потоа прашал:
„Сакаш ли нешто?“
„Дојдов за да ми го кажеш Најголемото Божјо Име“, одговорил Јусуф.

Зунун молчел уште една година. Потоа му подал на Јусуф прикриен дрвен сад.
„Премини го НИЛ. На едно одредено место ќе сретнеш старец. Дај му го садов и запамети се што ќе ти рече“.

Јусуф го зел садот и тргнал на пат. По пат, го нападнало искушение.
„Што е тоа што мрда внатре во садов?“. И тој го дигнал капакот. Изрипал некој глушец и побегнал. Јусуф почнал да се јадосува.
„Каде да фатам сега? Кај старецот или да се вратам кај Зунун?“

Најпосле, отишол кај старецот, носејќи му празен сад. Старецот кога го видел се насмеал. „Си го прашал кое е Големото Име Господово?“
„Да“
„Зунун ја видел твојата нестрпеливост и ти дал глушец, рекол старецот. Слава на Бога! Ако не умееш да се грижиш ни за еден глушец, како тогаш ќе го чуваш Големото Име?“

Полн со срам, Јусуф се вратил во џамијата на Зунун.
„Вчера седум пати му се молев на Бога да ми дозволи да те научам кое е Неговото Име. Бог не ми го дозволи тоа, што значи сеуште не ти е дојдено времето. Потоа Бог ми заповеда:
„Стави го на проба со еден глушец.“.
Кога го сторив тоа, еве што се случи. Врати се засега во твојот град, дури не дојде времето.“

​

Некој чекал, чекал, чекал и умрел. Нудите нешто а никој не знае што е тоа.....чудно.

 

[Хептаграм XI]

,,.

Затоа не чекајте, не бладајте, учете, надминувајте.
Животот е за живеење, искушенијата се школо!

Кој тоа ти нуди тебе нешто? И кои се тие луѓе кои ти ги собра заедно со тебе под симболот „никој“ што не знаете ништо па ви е чудно?

 

[Bodhidharma]

Затоа не чекајте, не бладајте, учете, надминувајте.
Животот е за живеење, искушенијата се школо!

Кој тоа ти нуди тебе нешто? И кои се тие луѓе кои ти ги собра заедно со тебе под симболот „никој“ што не знаете ништо па ви е чудно?

Having realised the Self, nothing remains to be known, because it is perfect Bliss, it is the All.
Се друго ти е заебанција.

 

[Ipsissimus]

Having realised the Self, nothing remains to be known, because it is perfect Bliss, it is the All.
Се друго ти е заебанција.

Арно ама ,,реализирањето" не паѓа од небо.

 

[Хептаграм XI]

Having realised the Self, nothing remains to be known, because it is perfect Bliss, it is the All.
Се друго ти е заебанција.

Ако ова е твоја вистина и цел која си ја нашол читајќи зен сказни - уживај до неа и со неа кога ќе ја постигнеш Сето друго ќе биде залудно одење, бидејќи надвор од чистата волја се е заебанции...

Небитно ми е мене како ти се нарекува целта, какви атрибуции има итн итн....
Можам да ти избројам куп симболи како ова твоето the Self (со голема буква) од различни системи кои зборуваат на сличен начин како ти што сподели сега...

Работата е што постојано или барате некој да ви одговори дека тој/таа го постигнал тоа пронаоѓање на себството, на огнот што гори во срцето на секоја ѕвезда, на Хадит - кажано Телемитски (како да ќе поверувате нели веднаш) или пак вие подсвесно се обидувате да глумите луѓе кои се пронашле себе си, кои ги разбрале системите гледајќи ги одозгора и не треба ништо да знаат, немаат потреба од искуство итн итн ...
Каде така?

И постојано имате некоја одбивност за ствари кои не ве интересираат воопшто и не знаете ништо за нив освен површни ствари кои како искршено огледало даваат искривена и нецелноста слика за работата која вие градите негативен став... е тоа е чудно, не она претходно што тебе ти беше чудно.
За да критикувате нешто - мора да го знаете, инаку... ќе ви биде чудно, непознато, ќе се жалите како никој не ви кажува ништо... па како да ви каже кога ете вие сте во Bliss

Ова е за младите луѓе, тие паѓаат на тоа бидејќи многу лесно може да ги убеди човек дека го постигнале максимумот во нивното духовно, интелектуално, психичко или какво и да е ниво
Слоевите на човект не се 4 како што велат кабалистите со нивните делови на душата ниту пак 7 како што зборуваат источњаците

Но

 

[Bodhidharma]

Ако ова е твоја вистина и цел која си ја нашол читајќи зен сказни - уживај до неа и со неа кога ќе ја постигнеш Сето друго ќе биде залудно одење, бидејќи надвор од чистата волја се е заебанции...

Небитно ми е мене како ти се нарекува целта, какви атрибуции има итн итн....
Можам да ти избројам куп симболи како ова твоето the Self (со голема буква) од различни системи кои зборуваат на сличен начин како ти што сподели сега...

Работата е што постојано или барате некој да ви одговори дека тој/таа го постигнал тоа пронаоѓање на себството, на огнот што гори во срцето на секоја ѕвезда, на Хадит - кажано Телемитски (како да ќе поверувате нели веднаш) или пак вие подсвесно се обидувате да глумите луѓе кои се пронашле себе си, кои ги разбрале системите гледајќи ги одозгора и не треба ништо да знаат, немаат потреба од искуство итн итн ...
Каде така?

И постојано имате некоја одбивност за ствари кои не ве интересираат воопшто и не знаете ништо за нив освен површни ствари кои како искршено огледало даваат искривена и нецелноста слика за работата која вие градите негативен став... е тоа е чудно, не она претходно што тебе ти беше чудно.
За да критикувате нешто - мора да го знаете, инаку... ќе ви биде чудно, непознато, ќе се жалите како никој не ви кажува ништо... па како да ви каже кога ете вие сте во Bliss

Ова е за младите луѓе, тие паѓаат на тоа бидејќи многу лесно може да ги убеди човек дека го постигнале максимумот во нивното духовно, интелектуално, психичко или какво и да е ниво
Слоевите на човект не се 4 како што велат кабалистите со нивните делови на душата ниту пак 7 како што зборуваат источњаците

Но

Од кај знаеш ти колку слоја има човекот?
Си ги видел или слушнал?

Околу "the Self".... има системи, што фајде од нив?
Мислиш ли дека можеш да научиш од други за тоа кој си?
Абракадабра кој сум јас ќе прашаш и одеднаш ќе ти "светне" кој си, ќе ти се јави некој ангел/демон и ќе ти каже....не зезај

Немам јас одбивност.....уствари не ми се ни познати работите. Како да имам одбивност кога криете за методите(ај тоа ќе го разберам) и резултатите кои никако не можам да ги разберам. Таа твоја суфи приказна за таа истрајност е тешка глупост.....човек не треба ни чекор да направи во одреден правец ако не знае кај го води. Мирисате на превара од 100 Km....нели ви е јасно?[DOUBLEPOST=1536403775][/DOUBLEPOST]Арно ама кога сме кај приказните да ви каже чичо една приказна за еден човек што го нарекле Буда, кој дошол(барем така он си мислел) до четири вистини во неговиот живот....еве ја првата.

The First Noble Truth​

The First Noble Truth deals with dukkha, which means suffering or misery. Here, "du" means emptiness and "kha" means feeling. Dukkha therefore means feeling of emptiness. Average men are only surface-seers.. An Ariya sees things as they truly are.
To an Ariya all life is suffering and he finds no real happiness in this world which otherwise deceives mankind with illusory pleasures. Material happiness is merely the gratification of some desire.
All beings are subject to birth (jati), decay (jara), disease (byadhi), and finally to death (marana). No one is exempt from these four causes of suffering.
In the discourse the Buddha said "Birth is suffering, decay is suffering, disease is suffering, death is suffering".
Unfulfilled wishes are also suffering. As a rule, every body wishes to be associated either with beloved persons or pleasant things. No body wishes to be associated with hated persons or unpleasant things. We always wish to be associated with persons or things we like. However, our cherished desires are not always gratified. At times what we least expect or least desire is thrust on us. Sometimes, such unexpected unpleasant circumstances become so intolerable and painful that weak ignorant people are compelled to commit suicide; as if such an act would solve the problems of life.
Real happiness is found within and it is not defined in terms of wealth, power, honors, or conquests. If such worldly possessions are forcibly or unjustly obtained or are misdirected or even viewed with attachment, they become a source of misery and sorrow for the possessors.
Normally the enjoyment of sensual pleasures is the highest and only happiness for average people. There is no doubt some momentary happiness in the anticipation, gratification, and retrospection of such fleeting material pleasure, but this is illusory and temporary. According to the Buddha, non - attachment (viraga) to material pleasure, or transcending material pleasure is a greater bliss. In brief, this composite body of clinging is itself a great heap of manifold suffering.

 

[Хептаграм XI]

..

Игнорирањето е добра ствар за вас. Го знам тоа. Се што не ви одговара во вашиот видокруг - или ќе го игнорираме или ќе бладаме за истото да си најдеме оправдувања а никако да научете нешто повеќе. Зошто сте такви? Ништо не учите од сказниве? Само копирања...
Има системи, тие системи дозволиле такви ко тебе денес да паламудат наоколу за сешто, незнаејќи ниту реално заморувајќи се со нешто...
Тоа е - да е до мене, друго ќе беше!
Тоа што не знаеш каде води Новиот Еон е твој пропуст, не е мој. Не можам да ти покажам каде ти треба да одиш. Бараш методи? Се мислам дека ги бараш онаму каде што знаеш дека нема да ги најдеш бидејќи си мрзлив и не бараш промена, бараш оправдување за она што си сега...
Го имаш оправдувањето во Liber XC и Liber X.

За четитите вистини сликава од Liber 777 + сказниве може ќе најдат нешто луѓето... ако ги читаат овие ствари

П.С. Од системите знам за слоевите кај човекот. Немаш ти фајде од тоа како знам, далечно е тоа за тебе - не раскажувам такви сказни секому.

Туку ајде да „препишам“ уште една суфи сказна.

Шеикот Џунајд имал ученик кого го сакал повеќе од соте останати, што ја поттикнало љубомората кај другите ученици; шеикот - познавајќи ги нивните срца - знаел дека тоа е така.

„Тој е најдобар од сите вас и по однесувањето и по умот“ - им рекол тој.
„Ајде да направиме една проба за и самите да го сфатите тоа“.

Тогаш Џунајд наредил да му донесат дваесет птици и им рекол на учениците:
„Секој од вас нека земе една птица, што ќе ја однесе некаде каде што никој не го гледа, нека ја убие, а потоа нека ми ја донсесе“.

Сите ученици заминале, ги убиле птиците и ги донеле - сите, освен најомилениот ученик; тој својата птица ја донел жива.
„Зошто не ја отепа?“ прашал Џунајд.
„Затоа што учителот рече оти тоа треба да се стори на некое место каде што никој не може да не види.“ одговорил ученикот.
„Јас каде и да одев, Бог гледаше.“

„Го гледате ли сега степенот на неговото сфаќање?“ извикал Џунајд.
„Споредете го со она на останатите.“

​

 

[Mr.Bear]

Одамна си живеел еден човек кој чувал коњи.

Еден ден сите негови коњи побегнале. Соселаните почнале да пекаат во име на човекот. "Леле, леле, сите коњи ги загуби. Која несреќа, која трагедија!"

Човекот се насмевнал: "Ќе видиме" - рекол.

Наредниот ден неговите коњи се вратиле - а со нив довеле и уште неколку диви коњи. Овојпат соселаните вивнале од среќа за човекот: "Видете, сите коњи се вратија, па дури има и неколку глави повеќе. Каква среќа, каква среќа!"

Човекот се насмевнал: "Ќе видиме" - рекол.

Следниот ден синот на човекот решил да започне да ги припитомува дивите коњи. При обид со еден од нив тој паѓа и ја крши ногата. Селаните повторно реагирале први: "Аууу, за беља, синот жив му се искрши. Леле која несреќа!"

А човекот повторно се насмевнал: "Ќе видиме" - рекол.

Наредното утро во селото пристигнале воените претставници на царот - конскриптори. Сите мажи на борбена возраст ги повикале на служба. Синот на човекот не бил во никаква состојба да служи војска, останал со татка си. Селаните биле во неверба на среќата која ја сведочеле: "Вчера да се искрши, денес да се спаси! Каква среќа!"

И човекот повторно се насмевнал. "Ќе видиме" - рекол.

 

[Bodhidharma]

Игнорирањето е добра ствар за вас. Го знам тоа. Се што не ви одговара во вашиот видокруг - или ќе го игнорираме или ќе бладаме за истото да си најдеме оправдувања а никако да научете нешто повеќе. Зошто сте такви? Ништо не учите од сказниве? Само копирања...
Има системи, тие системи дозволиле такви ко тебе денес да паламудат наоколу за сешто, незнаејќи ниту реално заморувајќи се со нешто...
Тоа е - да е до мене, друго ќе беше!
Тоа што не знаеш каде води Новиот Еон е твој пропуст, не е мој. Не можам да ти покажам каде ти треба да одиш. Бараш методи? Се мислам дека ги бараш онаму каде што знаеш дека нема да ги најдеш бидејќи си мрзлив и не бараш промена, бараш оправдување за она што си сега...
Го имаш оправдувањето во Liber XC и Liber X.

За четитите вистини сликава од Liber 777 + сказниве може ќе најдат нешто луѓето... ако ги читаат овие ствари

П.С. Од системите знам за слоевите кај човекот. Немаш ти фајде од тоа како знам, далечно е тоа за тебе - не раскажувам такви сказни секому.

Туку ајде да „препишам“ уште една суфи сказна.

Шеикот Џунајд имал ученик кого го сакал повеќе од соте останати, што ја поттикнало љубомората кај другите ученици; шеикот - познавајќи ги нивните срца - знаел дека тоа е така.

„Тој е најдобар од сите вас и по однесувањето и по умот“ - им рекол тој.
„Ајде да направиме една проба за и самите да го сфатите тоа“.

Тогаш Џунајд наредил да му донесат дваесет птици и им рекол на учениците:
„Секој од вас нека земе една птица, што ќе ја однесе некаде каде што никој не го гледа, нека ја убие, а потоа нека ми ја донсесе“.

Сите ученици заминале, ги убиле птиците и ги донеле - сите, освен најомилениот ученик; тој својата птица ја донел жива.
„Зошто не ја отепа?“ прашал Џунајд.
„Затоа што учителот рече оти тоа треба да се стори на некое место каде што никој не може да не види.“ одговорил ученикот.
„Јас каде и да одев, Бог гледаше.“

„Го гледате ли сега степенот на неговото сфаќање?“ извикал Џунајд.
„Споредете го со она на останатите.“

​

Абе кој нов Еон.....нели гледаш дека луѓето се поглупави и поглупави како проаѓа времето. Од една страна се заебаваш со Њу Ејџ движењето од друга ги тераш истите бајки.

Од системите си знаел за слоевите.....немој не ме радуј.
Која е практичната примена на сето тоа, и до каде дојде ти со одговарање на егзистенцијалните прашања е темата....тури му пепел на ова твое позајмено знаење ако немаш фајде од него.[DOUBLEPOST=1536508716][/DOUBLEPOST]Ова е наводната втора вистина на Буда:

The Second Noble Truth​

It is said in the text, "It is this craving which produces rebirth, accompanied by passionate clinging, delight now here this life, then there that life. It is the craving for sensual pleasures, craving for existence, and craving for non-existence".
There are three kinds of craving. The first is the grossest form of craving, which is simple attachment to all sensual pleasures (kamatanha). The second is attachment to existence (bhavatanha). The third is attachment to non-existence (vibhava tanha). Of the three, the second craving is attachment to sensual pleasures connected with the belief in Eternalism (sassataditthi), and the third craving is attachment to sensual pleasures connected with the belief in nihilism. (ecchedaditthi).
Bhavatanha may also be interpreted as attachment to the realms of form and vibhavatanha as attachment to the formless realms. (rupatanha and arupatanha)
Craving is a powerful mental force latent in all beings. It is the chief cause of most of the miseries of life. This craving, gross or subtle, leads to repeated births in cycle of continuity of suffering. This craving makes beings cling to all forms of life.
Right Understanding of the first Noble Truth leads to the eradication of craving.

 

[Хептаграм XI]

...

Ете едно непозајмено, од каде што копираш.... практично

The Third Noble Truth​

This is said in the discourse. "Now, Bhikkhus, this is the Noble Truth of the cessation of suffering. It is the complete separation from, and destruction of, this very craving; its forsaking, renunciation, libration therefrom, and non-attachment thereto."

The Third Noble Truth states that there is a complete cessation of suffering which is Nibbana, the ultimate goal of Buddhists. Nibbana can be achieved in this very life by the total eradication of all forms of craving. This Nibbana is to be realized by the eye of enlightenment by renouncing all attachment to the internal body and external world.

This First Truth of suffering which depends on this so-called being and various aspects of life, is to be carefully examined, analysed, and understood. This examination leads to a proper understanding of oneself as one really is. The cause of this suffering is craving or attachment. It is stated in the Dhammapada: "From craving springs grief; from craving springs fear; for him who is wholly free from craving, there is no grief, much less fear." (v.216)

Craving leads to repeated births. This Second Truth indirectly deals with past, present and future births. This Second Truth of craving which produces rebirth and which is original cause of suffering, is to be totally eradicated, uprooted and destroyed without exception.

This Third Truth of the cessation of suffering is to be realized by developing the Noble Eight Fold Path.

 

[Mithril]

Вистината во родната куќа

Еден млад човек беше толку опседнат со љубовта кон Вистината па се збогувал со своето семејство и пријателите и тргнал во потрага. Тој патувал низ планините и морињата, соочувајќи се со големи тешкотии и страдања. Еден ден се разбудил и сфатил дека има седумдесет и пет години и дека сè уште не ја нашол вистината што ја бара. Така тој направил тажна одлука да се откаже од сè и да се врати дома. Тој патувал со месеци додека не стигнал до својот роден град, бидејќи тој веќе бил многу стар. Кога пристигнал дома и вратата се отворила, ја нашол Вистината, која толку стрпливо го чекаше толку многу години.

Прашање: "Дали патувањата ви помогнаа да ја пронајдете Вистината?"
Одговор: "Не, но тие ме подготвија да ја препознаам."


Мртвите не зборуваат

Мамија станал познат зен учител. Но, учењето на зенот скапо се плаќа. Додека бил ученик, неговиот учител побарал од него да објасни како звучи гласот на едната рака. Мамија дал се од себе, прескокнувајќи оброци и спиење, само за да го добие вистинскиот одговор. Но, учителот бил незадоволен и дури еден ден му рекол: "Не работиш доволно. Сакаш премногу удобност, премногу си врзани за убавите работи во животот, премногу си загрижен да го најдеш одговорот што е можно поскоро. Подобро би ти било да умреш. "Кога Мамија повторно излегол пред учителот, направил драматичен гест. На барање да се објасни аплаузот на едната рака, тој паднал на земја и останал неподвижен како мртовец.
"Добро", рекол учителот. "Мртов си. А аплаузот на едната рака? "
Отворајќи ги очите, Мамија одговорил: "Уште не сум го решил тој проблем."
"Мртвите не зборуваат - рекол учителот. Излегувај од тука! "

Ако веќе не си просветлен, барем обиди се да бидеш доследен!


Скромноста на рабинот

Стариот рабин се разболел и учениците, кои седеа во иста просторија, шепотеа меѓу себе за неговите ненадминати доблести. "Од Соломон немаше толку мудар човек!", рече еден. "А неговата вера? Таа е исто како кај Аврам! "додаде друг. "Неговото трпение е како кај Јов", рече третиот. "Само Мојсеј имаше толку интимен разговор со Бога!", рече четвртиот. Рабинот изгледаше вознемирен. Кога заминаа учениците, жената го праша: "Слушна ли колку си пофален за своите доблести?" "Да", рече рабинот. "Тогаш зошто си толку незадоволен?" "Мојата скромност", се побунил рабинот. "Зошто никој не ја спомна мојата скромност?"

Мора да бил свет човекот кој рекол: "Јас сум само четири празни ѕида, без ништо внатре". Нема поголема исполнетост.

 

[Bodhidharma]

......

Од овде е http://buddhasutra.com/index.html

Еве ја четвртата наводна универзална вистина

Fourth Noble Truth
​

Expounding the four Noble Truths in various ways the Buddha concluded the discourse with the forcible words; "0 Bhikkhu, As long as the absolute true intuitive knowledge regarding these four Noble Truths under their three aspects, and twelve modes, was not perfectly clear to me, so long did I not acknowledge that I had gained incomparable Supreme Enlightenment.''
"When the absolute true intuitive knowledge regarding these Four Noble Truths become perfectly clear to me, then only did I acknowledge that I had gained incomparable Supreme Enlightenment."
"There arose in me the knowledge and insight; 'Unshakable is the deliverance of my mind, this is my last birth, and now there is no existence again."'
At the end of the discourse Kondanna, the senior of the five disciples, understood the Dhamma and attained the first stage of Sainthood whereby he realized that whatever is subject to origination all that is subject to cessation - Yam kinci samudaya dhammam sabbarm tam nirodha dhammam.
When the Buddha expounded the discourse of the Dhammacakka, the earth-bound deities exclaimed: "This excellent Dhammacakka, which could not be expounded by any ascetic, priest, god, Mara or Brahma in this world, has been expounded by the Exalted One at the Deer Park, in Isipatana, near Baranasi."
Hearing this, Devas and Brahmas of all the other planes also shouted the same in joyous chorus.
A radiant light, surpassing the light of gods, appeared in the world.
The light of the Dhamma illumined the whole world, and brought peace and happiness to all beings.

 

[Bafra]

Абе кој нов Еон.....нели гледаш дека луѓето се поглупави и поглупави како проаѓа времето. Од една страна се заебаваш со Њу Ејџ движењето од друга ги тераш истите бајки.

Од системите си знаел за слоевите.....немој не ме радуј.
Која е практичната примена на сето тоа, и до каде дојде ти со одговарање на егзистенцијалните прашања е темата....тури му пепел на ова твое позајмено знаење ако немаш фајде од него.

Мене ова што си напишал, ме интересира.... Човештвото достигна одреден степен на технолошки развој, подобрени условите за живот до одреден степен, ама ние, во свеста наместо да напредуваме, тргнавме надоле.
Е сега до каде надоле ќе допреме

Си земаваме здраво за готово дека прогресот/напредокот е гарантирана работа, односно дека само нагоре може да идеме. А не е така, впрочем сведоци сме дека сме тргнале надоле, а најстрашно е што НЕ превземаме нешто за да спречиме. Се во природата е циклично, така и развојот на човекот. Само што многу е потешко нагоре, него ли надоле

А тоа за знаењето и праксата , затоа најпродуктивно е да се читаат мисли, знаења, од луѓе кои во животот практично нешто постигнале, создале нешто реално за доброто на сите. А од несфатливи, "сокриени знаења/пораки", проповедници кои само зборат и наплаќаат јбг кој има корист, нека си тера, сепак кај секој, различно работи мозокот.