За затворениот пост 'Психолошко дно'

[zmej gorjanin]

По 100-ти пат,дечкото не бара решение на форумов,туку сака само дополнителен совет.
Ако имате паметен совет за депресивни личности,кажете го.Ако немате,не коментирајте овде.
Има посебни теми за заебанции и сеир.

Еден совет

 

[Del Boy]

Уште поп фали на темата.

 

[DaedaIus]

Мене ме интересира дали само у Фиром постои оваа наркоманска пракса, да не отидеш на разговор со психолог, туку одма дај апоите? Од кога тоа психијаторот е задужен да разговара со пациентот, психологот го праи тоа и после веројатно му дава упат за на психијатар доколку е тоа потребно, барем таква е праксата во западните земји.

Не е така. И психијатри и психолози прават муабет. Повеќето добри психијатри се обучени за психотерапија и можат да ја вршат работата на психолозите. Психотерапија како ЦБТ може да помогне за некои полабави случаи ко депресивна епизода, ама не се има покажано добро за хронична депресија, кајшто треба и фармакотерапија.

 

[Gandradelic]

Фактот дека сите сме во некаква форма да депресија го дава муабетот дека кога ќе избие на површина епизодата се фаќаме за некаков сегмент кој ни прави емоционална потешкотија како причина за истото, не согледувајќи го првиот факт а тоа е дека сите сме во депресија поради Х причини од самиот опшествено-социјален систем кој ни е прогамски пласиран со погрешни вредности за да не сјебе сам по себе, т.е самите ние да бидеме автодеструктивни пошто (не)природниот модерен систем не ваља. Машината е сјебана. Од тоа спас НЕМА! Тоа е факт.
Првиот чекор во себепомагањето е да ги согледаме работите во реална смисла, да си признаеме тоа што го не сакаме да го признаеме а тоа се мааните на егото кој што ни е рационален систем во оваа 3Д реалност. Што значи .. процени си го кредибилитетот. Процени дали некоја личност може да биде во љубовна склад со тебе. Секој треба да го бира својот партнер според своите карактеристики и вредности. Синхронитетот е клучен елемент за упешна љубовна формула! Многу логично е да падне некој во депресија ради ЉУБОВ ( машко - женска ). Хормоните кои ни се лачат додека сме во "убавото", после серија на недоразбирање / неуспех - во тој контекс, се трансформираат во - ( минус ) од истите и се миксаат со други / кортизол, адреналин,норадреналин и всушност самото тело доаѓа до таков стадиум да биде во депресивна ( прегорена ) / безволна ( анксиозна ) состојба бидејќи не може да ги издржи емоционалните и умствено / телесните притисоци , што всушност доаѓа до дефицит од зависни хормони / невротрансмитери: окситоцин , допамин, серотонин , ендрофин итн и самото битие е во наркоманска криза пошто неможе да се издрогира ( дамата ја нема ) , да се опне од тие убави чувства земни да има нежност, бакнеж, лабав муабет и секс. Солуција > наоѓаш друга дама и пак си среќен ( или не среќен ) , зависи како ќе изиграш оваа серија .. од грешки се учи, исто така и од книги и од други извори. Поентата е да не извршиш ХАРИКИРИ ради недоразбирање со ЖЕНА!!!

 

[zmej gorjanin]

Не е така. И психијатри и психолози прават муабет. Повеќето добри психијатри се обучени за психотерапија и можат да ја вршат работата на психолозите. Психотерапија како ЦБТ може да помогне за некои полабави случаи ко депресивна епизода, ама не се има покажано добро за хронична депресија, кајшто треба и фармакотерапија.

Верувам дека би требало да е така, само што во пракса кај нас не е така. Сигурен сум дека и од користење на антидепресиви постојат последици, ко на пример да ти се сјебат нивоата на серотонин па да напраиш поголема беља. Затоа реков, подобро разговор со психолог прво, ако веќе немаш некој близок кој би можел да ти помогне и да те сослуша убаво, па ако не бива ни тогаш, да медикаменти се опција. Вака секој заљубен со 'скршено срце' ако земе да се понаша и почне јавно на форум да се 'заканува со самоубиство' никој не може да ми каже дека готов е, греота е, му требаат медикаменти, у најлош случај може да се пристапи кон кажување на мајка му.

 

[AntiZionist]

Проблемот е во човечката инклинација нанадвор наместо навнатре. Секогаш, маж, жена не е битно, сите бараме некој или нештно што ќе не надополнува, soulmate, goal, job call it whatever you want. И следствено, кога нештата тргнуваат наопаку, кога вистинското лице на партнерот/партнерката конечно ќе излезе на површината, кога целта е достигната, кога кариерата остава празнина, тогаш настануваат проблемите. Што е решението тогаш? Ниту нова работа, ниту нов партнер/партнерка, ниту нова цел, ниту психијатри, ниту лекови, ниту пороци. Кога сме странци пред себеси, константно во потрага по некаква дистракција, нешто што ќе ни ги оттргне мислите од амбисот кој го чувствуваме во душата. Седни сам со себе, разбери кој си, суштински. Не си мисла, не си емоција, не си порок, не си улога. Едноставно постоиш, присутно, кратко време, во оаза на универзумот. Кога стануваш сведок на сопствените искуства, и добрите, и лошите, свесно ги менуваш сопствените чувства, мисли. Кога сам ќе ја исполниш својата празнина, тогаш си вистински спремен да сакаш и да бидеш сакан. Се останато е страдање токму поради немоќта едноставно да ги пуштиме нештата, поради страв, поради корист, небитно. Не знам што му се случило на дечкото, се надевам ништо лошо, самата ситуација е доста честа во денешницата, а решението на проблемот е толку едноставно што е несфатливо

 

[zmej gorjanin]

Проблемот е во човечката инклинација нанадвор наместо навнатре. Секогаш, маж, жена не е битно, сите бараме некој или нештно што ќе не надополнува, soulmate, goal, job call it whatever you want. И следствено, кога нештата тргнуваат наопаку, кога вистинското лице на партнерот/партнерката конечно ќе излезе на површината, кога целта е достигната, кога кариерата остава празнина, тогаш настануваат проблемите. Што е решението тогаш? Ниту нова работа, ниту нов партнер/партнерка, ниту нова цел, ниту психијатри, ниту лекови, ниту пороци. Кога сме странци пред себеси, константно во потрага по некаква дистракција, нешто што ќе ни ги оттргне мислите од амбисот кој го чувствуваме во душата. Седни сам со себе, разбери кој си, суштински. Не си мисла, не си емоција, не си порок, не си улога. Едноставно постоиш, присутно, кратко време, во оаза на универзумот. Кога стануваш сведок на сопствените искуства, и добрите, и лошите, свесно ги менуваш сопствените чувства, мисли. Кога сам ќе ја исполниш својата празнина, тогаш си вистински спремен да сакаш и да бидеш сакан. Се останато е страдање токму поради немоќта едноставно да ги пуштиме нештата, поради страв, поради корист, небитно. Не знам што му се случило на дечкото, се надевам ништо лошо, самата ситуација е доста честа во денешницата, а решението на проблемот е толку едноставно што е несфатливо

Exactly, на човекот не му е потребна среќа или тага за да живее, на човекот му е потребен смисол, содржина која ќе ја пополни празнината.

 

[Solaire of Astora]

Проблемот е во човечката инклинација нанадвор наместо навнатре. Секогаш, маж, жена не е битно, сите бараме некој или нештно што ќе не надополнува, soulmate, goal, job call it whatever you want. И следствено, кога нештата тргнуваат наопаку, кога вистинското лице на партнерот/партнерката конечно ќе излезе на површината, кога целта е достигната, кога кариерата остава празнина, тогаш настануваат проблемите. Што е решението тогаш? Ниту нова работа, ниту нов партнер/партнерка, ниту нова цел, ниту психијатри, ниту лекови, ниту пороци. Кога сме странци пред себеси, константно во потрага по некаква дистракција, нешто што ќе ни ги оттргне мислите од амбисот кој го чувствуваме во душата. Седни сам со себе, разбери кој си, суштински. Не си мисла, не си емоција, не си порок, не си улога. Едноставно постоиш, присутно, кратко време, во оаза на универзумот. Кога стануваш сведок на сопствените искуства, и добрите, и лошите, свесно ги менуваш сопствените чувства, мисли. Кога сам ќе ја исполниш својата празнина, тогаш си вистински спремен да сакаш и да бидеш сакан. Се останато е страдање токму поради немоќта едноставно да ги пуштиме нештата, поради страв, поради корист, небитно. Не знам што му се случило на дечкото, се надевам ништо лошо, самата ситуација е доста честа во денешницата, а решението на проблемот е толку едноставно што е несфатливо

Во прилог на твоево, пред малку го прочитав, мислам дека е мисла на Екарт Тол, вели: "Среќниот човек ја бара и ја гради својата среќа во самиот себеси, додека несреќниот изворот на несреќата и незадоволството ја бара и наоѓа во надворешниот свет".

Многу е едноставно, но премногу тешко, човек да се препушти на процес на посматрање, пред се себепосматрање, да се воздигне над дуалноста и да ја прифати секоја ситуација како таква - неминовна, без осуда и оценка. Константно медитирање тоа го овозможува, не медитација во конзервативна смисла, туку да бидеш тука, да си и само да набљудуваш. Мислам дека тоа е цаката за голем дел од маката, ама пак е премногу тешко. Само најмудрите и најискусните ја имаат таа среќа да станат вистински мајстори на алхемијата, своите мисли да ги предочат во реалност, односно да ја обликуваат. А децава што као нешто се депресивни на 9 од 10 им фали мотика и копач, ништо повеќе.[DOUBLEPOST=1528065022][/DOUBLEPOST]

Exactly, на човекот не му е потребна среќа или тага за да живее, на човекот му е потребен смисол, содржина која ќе ја пополни празнината.

Не ти ни треба никаква смисла, самиот ти си смисла на све и ништо.

Прочитај ја In the realm of hungry ghosts.

The inhabitants of the Hungry Ghost Realm are depicted as creatures with scrawny necks, small mouths, emaciated limbs and large, bloated, empty bellies. This is the domain of addiction, where we constantly seek something outside ourselves to curb an insatiable yearning for relief or fulfillment. The aching emptiness is perpetual because the substances, objects or pursuits we hope will soothe it are not what we really need. We don’t know what we need, and so long as we stay in the hungry ghost mode, we’ll never know. We haunt our lives without being fully present.

А мислите се најголемата зависност на човекот

 

[AntiZionist]

Во прилог на твоево, пред малку го прочитав, мислам дека е мисла на Екарт Тол, вели: "Среќниот човек ја бара и ја гради својата среќа во самиот себеси, додека несреќниот изворот на несреќата и незадоволството ја бара и наоѓа во надворешниот свет".

Многу е едноставно, но премногу тешко, човек да се препушти на процес на посматрање, пред се себепосматрање, да се воздигне над дуалноста и да ја прифати секоја ситуација како таква - неминовна, без осуда и оценка. Константно медитирање тоа го овозможува, не медитација во конзервативна смисла, туку да бидеш тука, да си и само да набљудуваш. Мислам дека тоа е цаката за голем дел од маката, ама пак е премногу тешко. Само најмудрите и најискусните ја имаат таа среќа да станат вистински мајстори на алхемијата, своите мисли да ги предочат во реалност, односно да ја обликуваат. А децава што као нешто се депресивни на 9 од 10 им фали мотика и копач, ништо повеќе

Не мора да си мастер по медитација за да бидеш посматрач, целиот процес е тежок, но малку треба човек да се разбуди. Тешко е да се објасни, но лесно се доживува, и често е погрешно разбрано од околината. Пример, присутно набљудуваш дечко/девојка и те гледа во коцки, те прашува, што ме гледаш така, скоро во шок, мисли нешто не е во ред со него/неа... Кога всушност, те гледам со душата, По природа сме суштества кои постојано бараат движење, физичко или ментално, не битно. Дури и да пробаш на 2 секунди да останеш во моментот, и тоа вреди, и тоа носи радост. Па и од таму, општествено сме бомбардирани со дистракции, и како после човек да погледне навнатре кога има милион банери, реклами, производи што му скокаат во лице каде и да отиде? Имам чуено за Екарт Тол, но го немам читано, се занимавам со Хата јога, полека полека сама ги согледав нештата, и имав одлични учители

Exactly, на човекот не му е потребна среќа или тага за да живее, на човекот му е потребен смисол, содржина која ќе ја пополни празнината.

Самата празнина е прекрасно место, а човекот, што е најтрагично целиот живот го троши обидувајќи се да избега од неа. Да избега од место во себе ... тоа ти е како да имаш дворец а да спиеш под мост. Да, ќе најдеш милион нешта што те плашат внатре, но вреди ли да ја жртвуваш личната среќа само поради минатото или иднината?

 

[zmej gorjanin]

Не ти ни треба никаква смисла, самиот ти си смисла на све и ништо.

Прочитај ја In the realm of hungry ghosts.


А мислите се најголемата зависност на човекот

Самиот сум смисла на све и ништо е премногу широко поставено. Ја сум свесност, исто ко што и све што ме опкружува е свесност, ако свесноста е празен контејнер, јас сум нејзината содржина. За да постои содржина треба да постои и дефиниран почеток и крај на таа содржна, како и све останато во овој тридимензионален свет, оваа реалност, односно за да постои содржина, таа содржина треба да има причина и цел. Е, кога ќе ги откриеш причините за кои се прашуваш или почетокот ќе ги поставиш и целите односно крајот, тогаш можеш и да почнеш да ја создаваш содржината (нормално, предуслов е да бидеш способен самиот да си ги одговориш прашањата).

 

[WildMk]

Забегавте со филозофии.