Почна ли?Првата реченица ти е......
Имам страв од луѓе и немам самодоверба.
Јас искрено не верувам дека професорите треба нешто да ги прашуваш/да им кажуваш. Тие не те ни памтат која си. Ќе си одиш најрегуларно на факултет како и до сега. 
Ме памтат и тоа како.Кога ме видоа на предавања,по името ми се обратија.Почна ли?
Аха. Јас барем мислам кај нас дека се незаинтересирани професорите, па затоа така си помислив.
Немој толку да си го ставаш тоа при срце, направи си муабет со колешките, пиј по некое кафе во бифе, и ќе видиш дека ќе се опуштиш. Со среќа во јануари. 
Не е до тебе.
Потполно се согласувам, мислам да станеш мајстор на самиот себе си, self-awareness е најдобрата особина што можеш да ја развиеш и подобриш за во секоја идна врска од било каков вид. Мислам дека ++ или -- како и да е на човечка особина може да направи значителен бекфајр доколку стане подлабока и се гледа како лонг терм, пошо нели потенцијалот на една вркса пак од каков и да е карактер е да раснете заедно од секаков аспект, но бидејки сте нели "слични", различностите се должат на посубјективен аспект, каде излегуваат емоциите, и остала срања што се тешки психологии и потенцијалот е многу помал. Може општеството да гледа како сте the A team, invincibles, и остало а потајно вие да знаете дека стагнира и се гледа крајот кој е недалеку од самиот почеток. И потоа почнува судењето и мислењето на заедничкото општество кое е површно но досадно и мора со дипломатски одоговори да објаснуваш или пак фино лепо да отераш у курац дека не ти се збори за тоа.
Опушти си, ако твоите родители те држат со услов мислам треба да почнеш да живееш свој живот, најди си работа колку што можеш да се одржаваш, положи ги испитите од факултет и најди си чаре за животот... животот ти отвара секакви врати ако се трудиш со обвинување дека другите се криви ништо не правиме во животот... но да знаеш животот е тежок ке се најдеш во секакви ситуации што треба да правиш е да не се откажеш
Земи одмор некаде на планина една недела ама исклучи се од се. Се работи тука за замор + стрес.Деконцентрација, слаба меморија, иритација, промени у расположение... сето тоа без посебна причина. Ај на почеток коа првпат ми се појави наведеново имаше причина, ама сеа пак... Се држам колку можам, знам дека е до мене, не е до околината. Барам чаре секој ден, па ќе видиме... Со Господ напред
Пред година дена првпат имав паничен напад. Од тогаш навака не сум упраен ко шо треба, ко шо бев претходно. Значи анксиозност е според мене, иако не сум бил на лекар. Според симптоми и анализа на мојот живот, дека отсекогаш сум осетлив, уште од дете, бегав од конфликти, од предизвици, од домашни нормални расправии меѓу моите, и сл. Ми треба муабет со некој шо ќе ме разбере, а кој не осетил на своја кожа џабе е - не те разбира, не психолог шо сака нека е. Дајте мислење, се е добредојдено
Не бегам, туку напротив. Работам во кафич, постојано со луѓе сум. Намерно и почнав со таа работа, за да се соочам. Исто така и свирам во бенд, свириме по кафичи и ноќни клубови. Повеќе експонирање од тоа здравје... Ама ете, овие симптоми никако да се повлечат, некогаш поинтензивни, некогаш послаби... Имам многу работи да дополнам али у моментов не ми иде се така наеднаш... Треба да седнам да се изанализирам убаво и да напишам се на хартија, како се осеќам, шо ми се случува и сл. И да отидам кај професионалец, нема да можам да се изјаснам ко шо сакам у моментот. И затоа и нема да бидам разбран комплетно. Фала ти во секој случај @Forza Milan!!!
Абе ја имав и по 8 испити во сесија па што? Мислиш дека ако ти се сите 10 ке ти смени нешто во живот? Тоа пробај да им го објасниш на твоите ништо повеќе.
