Македонка,разбирам,имаш фрустрација,ама не смееш да ме нарекуваш пијавица. Секому буквално може даму се случи истово,и ако ме читаше убаво ке видеше дека уште пред да ме утеши,одкако замина на ден два јас осетив дека не ја бива,дека не го гледам како пријател туку како повеќе. Нема ништо да расипам,верувам,ако е цврсто. Плус,он повеќе нема да прашува наивни прашања -зошто не зборуваш ко порано=...-да не ти згрешив негде- итн..
Го гледам каков е и како пријател,и како партнер,немам долгогодишно пријателство со него а се чувствувам чудно како сиве овие години така мирно не ми било кога мајками ме прегрнувала како што ми е сега. Баш тој тажен и депресивен момент престана да биде таков одкако му напишав порака дека му благодарам шо ме ислуша.
Мразам лицемерие,било од култура било од корист,не можам да му правам лице повеќе и кога ке ме праша шо ми е,а претходно ме одбил за кафе,да му кажам ништо бе,онака тапа ден на факс..ова е трета недела како го познавам,а ке помине без него пошто денес се врати во провинција.
Колку убава врска има само он си знае. Имам време на претек да ја испитам убавината. Мене не ми одговара да му кажам,себеси автоматски се ставам у таа -кучка позиција- у која никогаш не сум била во живот. Не ми одговара и затоа шо не се збуни кутриот,ке се врака назад да види дали ми дал повод,физички сум многу попривлечна од него во една прилика ми кажа дека се плаши да биде со убави девојки на пример како што сум јас,мислам дека ке остане истиот тој,мил и културен и смирен со понашање ама ке ме гледа со други очи,оваа доага кај мене липајки а наредниот ден ме сака?
Колку сум конфузна во себеси,првпат се наоѓам во ваква ситуација,се на се само 3 врски сум имала во живот од кои две пропаднале заради таква како мене..
еден детал кој сега ми светна,двапати пешавчевме у маало до дукан,и од нигде негде се зганџаа мачки и куче. Јас се преплашив,а господинот нежно ми ја префрли рака преку рамо и ја држеше така 10 метра додека не си брцнав у ташна кобајаги телефонот,пошто ми минуваа морници одкако ме гушна. Ситуација 2.се вракаме од кафич кај шо гледавме фубдал,идеме по улица,тема за бебиња,истото нежно префрлување на рака преку рамото..некои исто така 10 метра..е вториот пат веќе знаев дека не е добро тоа шо го осекам.
Пред да ме осудите,да знаете дека МРАЗАМ во што ме претворат овие чувства,уште не сум му кажала а веке лошо се осеќам поради тоа шо се убацувам ко џокер у покер..ама ако не му кажам никогаш нема да си простам себеси,разбран е,зрел е,сигурно одкако ке му кажам отворено ке знае како или да ме тргне од себе,или даме задржи за пријател на дистанца,пошто јас повеќе не го можам тоа..Тешко ми е да глумам,да се преправам,да се однесувам идиотски со него само затоа што не можам да бидам тоа шо сум,да го гушнам и да му кажам оти имам чувства према него шо не можат да се дефинират,а ме излудуват!