Во СФРЈ луѓето требаа и мораа да се задоволат со просек. Точно, за поголемиот дел на луѓето е добро оти немаат поголеми амбиции. Но за оние кои сакаа повеќе, не можеше. Со ретки исклучоци.
А прашање е многу сериозно дали тој систем на бесплатно здравство и плати незаработени, без работа ќе опстанеше уште долго време. Прашање е до кога огромниот број на неликвидни фирми ќе постоеа и ќе си земаа плата како да нема проблем.
Во 60-ти години луѓето почнаа да одат на работа во странство. Обично, само сопругот одеше, а децата и жената остануваа дома. Но, населението во меѓувреме „напредна“. Селанската маса на народ (многу од нив многу слабо образована) се пресели в град, нивните поколенија завршија школи, се „отракаа“ и сега нема повеќе „домаќинки“ кои ги пуштаат мажите да ’рмбаат во туѓина и да прават кој знае што. Луѓето некогаш беа задоволни со преминот од селските ниви во градските административни згради и фабрики (од 7 до 15 ч.). Сега апетитите им се за поголеми плати и стандард. Овде е јасно дека не може да го дочекаат тоа, па одат фамилијарно. Имаат отидено и луѓе кои овде биле солидно ситуирани, на пример, професори на факултет. И тоа не мал број.[DOUBLEPOST=1457704686][/DOUBLEPOST]
А прашање е многу сериозно дали тој систем на бесплатно здравство и плати незаработени, без работа ќе опстанеше уште долго време. Прашање е до кога огромниот број на неликвидни фирми ќе постоеа и ќе си земаа плата како да нема проблем.
Во 60-ти години луѓето почнаа да одат на работа во странство. Обично, само сопругот одеше, а децата и жената остануваа дома. Но, населението во меѓувреме „напредна“. Селанската маса на народ (многу од нив многу слабо образована) се пресели в град, нивните поколенија завршија школи, се „отракаа“ и сега нема повеќе „домаќинки“ кои ги пуштаат мажите да ’рмбаат во туѓина и да прават кој знае што. Луѓето некогаш беа задоволни со преминот од селските ниви во градските административни згради и фабрики (од 7 до 15 ч.). Сега апетитите им се за поголеми плати и стандард. Овде е јасно дека не може да го дочекаат тоа, па одат фамилијарно. Имаат отидено и луѓе кои овде биле солидно ситуирани, на пример, професори на факултет. И тоа не мал број.[DOUBLEPOST=1457704686][/DOUBLEPOST]
Па ако сакаш да живееме во илузии. Зарем малку ни се потсмеваа во војска со македонски фрази, глупаво извртени, со омаловажувачки потсмев. Ти не прифаќај, ама така беше. Ние бевме пониска класа во очите на хрвати, словенци , па и босанци, па и срби..аааа демека јавно се беше ок никаква разлика немаше али сепак некако онака унутрашње како да те јадеше нешо некое внатрешно чувство....
То ти е на нервна база