Се извинувам однапред за долгата објава, ама да не цитирам сега пола форум ќе пишам вака, па кој ќе дочита ќе дознае
Според постојниов закон за семејство на Република Македонија „и двајцата родители имаат ЕДНАКВИ права и обврски во одгледувањето и воспитувањето на децата“.
Значи, според законот, родителството е еднакво, без разлика дали родителите на децата се во брак, се разведени или се во вонбрачна заедница.
Целиот проблем е што центрите за социјални работи при развод речиси без исклучок ги доделуваат децата на мајката!? (Исклучок е само кога мајката сама изразува незаинтересираност за тоа или евентуално ако таткото имал ептен јаки врски (македонска работа!?).
Е сега, проблемот е што центрите за социјални работи при развод не гледаат кој е поподобен родител или кој има подобри услови за одгледување на детето, туку секогаш децата ги доделува на мајките поаѓајќи од застарената и стереотипна улога на мајката од законот на ФНРЈ во 1945 г. како родилка на деца и домаќинка која не работи и по цел ден само седи дома, гледа деца, пере, пегла и готви, а на таткото како на некој кој по цел ден не се завртува дома и кој работи за да го обезбеди семејството, арна ама кој не го интересира ништо од гледање деца или домашни обврски.
Ова се разбира дека не соодветствува со реалноста во која живееме денес ни во Пакистан, а камо ли во Македонија.
Но, како што добро увидел
@Триптико, кога ќе дојде до развод, најчесто жените во социјално и во суд прават се` за да го добијат ексклузивното старателство над децата.
Има неколку причини поради кои ова е најчесто така и тоа:
Ако ги добиеш децата после развод
1. Ти имаш полна контрола над нив и колку тие ќе го гледаат другиот родител. Ова е најсилното оружје за послеразводна одмазда или пресметка со бившиот партнер во рацете на жените, зашто тие ги добиваат децата.
2. Добиваш алиментација или право на алиментација кои финансиски средства се секако наменети за децата, ама со кои ТИ располагаш во нивно име.
а) Ако таткото редовно си уплаќа алиментација, жената може со тие пари да купува што му е потребно на детето, но таа ретко кога на детето или на некој од надвор кажува со одобрување дека ете таткото е навистина совесен и добар татко и редовно и навремено или предвремено плаќа алиментација. Не дека треба орден да му се даде за тоа, ама ете да се испочитува пред детето на некој начин, за да знае и тоа дека тато се грижи за него иако не го гледа.
б) Ако таткото не плаќа алиментација тогаш тоа се труби на цел глас пред детето, пред цела јавност, се претставува како кражба, таткото е подлец (може и е) а мајката е гревче.
3. Добиваш заштитен статус на „самохран родител“ па тука сите те гледаат со сожалување, демек сакаат да ти помогнат.
Сето ова го спомнав за се сфати хипокризијата и играта која се одвива паралелно со разводот и после него, а од која поради несовесноста и недораснатоста на некој родител страдаат децата.
Бидејќи за децата е најважно да продолжат да имаат двајца родители и после развод еднакво присутни во нивниот живот, во повеќе западни земји има нешто што се вика СПОДЕЛЕНО ЕДНАКВО РОДИТЕЛСТВО после развод. Тоа значи дека изедначувањето на улогата на жените со мажите е во секоја сфера на животот вклучително и семејството, па во случај на развод децата продолжуваат да имаат два родители, а не како кај нас еден родител (мама) и татко што го гледаат поретко од поштарот (максимум два викенди во месецот а често пати и помалце).
Исклучоци од ова се кога во разводната постапка родителите меѓу себе поинаку ќе се договорат од нивни причини (пример ако едниот не може поради Х причини да биде пола од времето со детето и сл.) или ако родителите не живеат во исто место.
Инаку според овој принцип децата поминуваат еднакви временски интервали (една недела или две недели) наизменично кај секој од родителите. Сите трошоци поврзани со нивното одгледување се на товар на двајцата родители подеднакво. Со тоа се елиминраат тензиите во разводот за тоа кој ќе го добие старателството над децата, кој и колку ќе добие алиментација, па дали плаќал, па ако не добил старателство колку време ќе добие со детето и сл. трауми.
Многу важно е што во октомври оваа година Советот на Европа, каде Македонија е членка од 1993 година, донесе Резолуција бр. 2079 со што бара од сите земји членки да воведат еднакви права на таткото и мајката во родителството после развод. За повеќе информации изгуглајте “Council of Europe – Resolution 2079 – 2015 – Strasbourg“ или ѕирнете тука:
https://barnerett.wordpress.com/2015/11/07/approved-resolution-2079-equality-and-shared-parental-responsibility-the-role-of-fathers/
Во Македонија веќе се работи на тој план, има таква иницијатива за дополна на законот за семејство со цел воведување на рамноправно родителство после развод, и како што можам да прочитам од фејсбук групата I DECATA OD RAZVEDENI BRAKOVI IMAAT EDNAKVO PRAVO NA DVATA RODITELA
https://www.facebook.com/groups/960887667257361/ каде се објавуваат вести на таа тема, веќе предлог измената на законот за семејство е пуштен во влада (Министерство за труд и социјала) па се чека имплементација.
Така да, се надевам во интерес на децата ќе престане оваа варварска практика до сега каде децата беа оставани само со еден родител (било мајка или татко, но 99% мајка) а другиот беше како невидлив. Па низ детските глави минеа и разводи, и борби за старателства, и алиментации, па кој платил кој не платил, па извршители, па ич не го гледале детето едниот родител или малце го гледале..... вака сега мирна глава за сите. Дај Боже побрзо да дојде оваа измена за децата да не страдаат. Така ќе може и разведените мајки (и нивните мајки и татковци што им ги гледаат децата кога тие не можат) малце да здивнат, па во неделата кога децата ќе бидат кај татко им да излезат малце на воздух со друштво или да се посветат на професијата и кариерата.
Реторичко прашање, со однапред даден заклучок формулиран како прашање, нема одговор. Тоа е монолог во твојата глава.