Пораѓај!

[C R E S]

Во Кина се роди бебе од 7 кила

Мајка од централна Кина роди бебе тешко 7,04 килограми, кое најверојатно е најголемото бебе уште од основањето на државата во 1949 година. Државниот "Тијанѓин пост" објави дека 29-годишната мајка од провинцијата Хенан роди момче со царски рез.
Породувањето траело само 20 минути и мајката и бебето, кое ќе биде крстено Чун Чун, се во добра состојба. Според весникот, родителите на Чун Чун се со просечен раст и немало ништо невообичаено со бременоста или исхраната на мајката.

Не се знае дали Чун Чун се најде во книгите на рекорди во Кина. Гинисовата книга на светски рекорди соопшти дека најтешкото новороденче се родило во Охајо во 1879 година со тежина од 10,77 килограми.

 

[панаше]

imav jas nastavnicka so mi predavase od 1-4 oddelenie
ne sakase kako nejzini decinja i ni se doveruvase
ednas donese slika od nea koa bila pomala, na gledanje mozhda 10 kila beshe a i poveke
i den denes ni ostana dilema kako mozela tolku putka da se prosiri kutri nie deca, ostanavme so misla eve veke 20 god

 

[Forza Milan!!!]

Me интересира кој маж е присуствувал на вакво нешто.
Не се опишува чувството кога таткото ја сечи папочната врвца и го дава бебето на мајката.

 

[Artemisia Vulgaris]

@Олимпија, ај те молам изјасни се на темава.

 

[Олимпија]

@Олимпија, ај те молам изјасни се на темава.

Уффф....Не знам од кај да почнам, многу беше јако
Прво немав појма дека ќе се пораѓам, пошто болки ме фатија две недели пред термин и поарно зш ќе бев поише успаничена.Два дена пред пораѓај бев на второ ЦТГ и ми кажа докторката дека у следни две недели нема шанси да се породам пошо немав ни болки ни контракции. Па си се развреднив по дома. Да исперам и испеглам за бебуш се. Си се изнашетав по неколку километри пошто така ми кажаа.Дента пред пораѓај дури и бев да ја видам новата фонтана на плоштад Си се спремав другиот ден да се фарбам и депилирам. Арно ама вечерта околу 1 саат осетив ко менструални болки и си викам рано е. Кога не можам да додржам за во ВЦ по мала нужда. Си завршив работа и се вратив да спијам.Арно ама болките си продужија. Се мислев дали да кажам на маж ми или не. Да го будам или халуцинирам. Видов не видов го разбудив и ми вика да идеме на лекар. Се мислев и си викам ај ама да се истуширам прво. Се враќам у соба он спремен. Тргнавме кон болница кај 2 саат сабајле и не сопре полиција ко на филм. Бараа документи а од возбуда муж ми само сообраќајна им даде. Стигнавме и ме ставија на ЦТГ. Пошто прворотка појма немав за ништо. Дојде докторот виде резултати од ЦТГ и ми вика мора да останеш. Уредни контракции и 1цм отворена. Ја се надевав вечерта дека ќе останам и сабајлето ќе ме пуштат. Докторот ми вика пошто прворотка за 12-13 саати ќе се породиш И јас цела у прашалници си викам дојде денот ја не издепилирана и исфарбана. Сестрата ми вика спиј сега ќе ти треба сила за пораѓај. Не бев свесна дека стварно ќе се пораѓам. Му пораачав на муж ми шампон да ми донесе да се средам пред пораѓај. Аха секако. Болките стануваа се појаки, не се осмелив да се туширам. Кај 12 саат на пладне бев 3 цм отворена а во 14:30 почна шоуто.Си шетав низ соба за да се спуштело побрзо бебето а јас мислам ќе ја откорнев страницата од креветот. Кај 15:30 h со 6 прсти отворена ми ставија епидурална - ЕДВАЈ. На 3 пати ме боцкаа и ако не фатеше од 3та ќе си останев без анестезија. Со епидурална ги осеќав болките, како напон за голема нужда ама се трпеше. ЦТГ то збесна. Цело време до 100 одеше. Пукна и водењакот и во 17h ме спремија за во сала. На одење му реков на муж ми ај да видиме шо сме напраиле Само што ме ставија на бокс ми намалија епидурална анестезија и ги осеќав болките доста. Во сала имаше нова акушерка на која и даваа шеќер и вода пошо ќе им се онесвестеше. Ја си викам којзнае шо се случува чим оваа се препотува. Си окапав на бокс 2 саата пошо немав веќе сила за буткање. Како се спушта бебето подоле така е се потешко за туркање. Боли мислиш коски ти кршат.На стомак ми се качи докторката, акушерката па викаа уште еден доктор за да помогне. На крај во 19:10h излезе едно белко душиче и кога ми го дадоа да го видам заборавив на се. Тежок пораѓај имав, не бев многу задоволна од тимот кој ме пораѓаше, посебно од педијатарот. Ама тоа е. Здравје со следна бременост пак би одела природно, веќе знам што ме чека но со друг тим и пак приватно. Не дај боже тоа што се случи во приватна болница да се случеше во државна. Или јас или детето ќе не немаше. Боли многу, ама се заборава со првиот плач и поглед на бебето. Колку и да се плашите, колку и да боли.....при самиот пораѓај добивате неверојатна сила и стравот исчезнува. Се надевам ќе ги осетам тие болки барем уште два пати. Што повеќе дечиња толку поголемо богатство. Животот ви се менува со првиот плач на бебето. Повеќе не сте вие центарот на внимание

 

[Artemisia Vulgaris]

Уффф....Не знам од кај да почнам, многу беше јако
Прво немав појма дека ќе се пораѓам, пошто болки ме фатија две недели пред термин и поарно зш ќе бев поише успаничена.Два дена пред пораѓај бев на второ ЦТГ и ми кажа докторката дека у следни две недели нема шанси да се породам пошо немав ни болки ни контракции. Па си се развреднив по дома. Да исперам и испеглам за бебуш се. Си се изнашетав по неколку километри пошто така ми кажаа.Дента пред пораѓај дури и бев да ја видам новата фонтана на плоштад Си се спремав другиот ден да се фарбам и депилирам. Арно ама вечерта околу 1 саат осетив ко менструални болки и си викам рано е. Кога не можам да додржам за во ВЦ по мала нужда. Си завршив работа и се вратив да спијам.Арно ама болките си продужија. Се мислев дали да кажам на маж ми или не. Да го будам или халуцинирам. Видов не видов хо разбудив и ми вика да идеме на лекар. Се мислев и си викам ај ама да се истуширам прво. Се враќам у соба он спремен. Тргнавме кон болница кај 2 саат сабајле и не сопре полиција к8 на филм. Бараа документи а од возбуда муж ми само сообраќајна им даде. Стигнавме и ме ставија на ЦТГ. Пошто прворотка појма немав за ништо. Дојде докторот виде резултати од ЦТГ и ми вика мора да останеш. Уредни контракции и 1цм отворена. Ја се надевав вечерта дека ќе останам и сабајлето ќе ме пуштат. Докторот ми вика пошто прворотка за 12-13 саати ќе се породиш И јас цела у прашалници си викам дојде денот ја не издепилирана и исфарбан. Сестрата ми вика спиј сега ќе ти треба сила за пораѓај. Не бев свесна дека стварно ќе се пораѓам. Му пораачав на муж ми шампон да ми донесе да се средам пред пораѓај. Аха секако. Болките стануваа се појаки, не се осмелив да се туширам. Кај 12 саат на пладне бев 3 цм отворена а во 14:30 почна шоуто.Си шетав низ соба за да се спуштело побрзо бебето а јас мислам ќевја откорнев страницата од креветот. Кај 15:30 h со 6 прсти отворена ми ставија епидурална - ЕДБАЈ. На 3 пати ме боцкаа и ако не фатеше од 3та ќе си останев без анестезија. Со епидурална ги осеќав болките, како напон за голема нужда ама се трпеше. ЦТГ то збесна. Цело време до 100 одеше. Пукна и водењакот и во 17h ме спремија за во сала. На одење му реков на муж ми ај да видиме шо сме напраиле Само што ме ставија на бокс ми намалија епидурална анестезија и ги осеќав болките доста. Во сала имаше нова акушерка на која и даваа шеќер и вода пошо ќе им се онесвестеше. Ја си викам којзнае шо се случува чим оваа се препотува. Си окапав на бокс 2 саата пошо немав веќе сила за буткање. Како се спушта бебето подоле така е се потешко за туркање. Боли мислиш коски ти кршат.На стомак ми се качи докторката, акушерката па викаа уште еден доктор за да помогне. На крај во 19:10h излезе едно белко душиче и кога ми го дадоа да го видам заборавив на се. Тежок пораѓај имав, не бев многу задоволна од тимот кој ме пораѓаше, посебно од педијатарот. Ама тоа е. Здравје со следна бременост пак би одела природно, веќе знам што ме чека но со друг тим и пак приватно. Не дај боже тоа што се случи во приватна болница да се случеше во државна. Или јас или детето ќе не немаше. Боли многу, ама се заборава со првиот плач и поглед на бебето. Колку и да се плашите, колку и да боли.....при самиот пораѓај добивате неверојатна сила и стравот исчезнува. Се надевам ќе ги осетам тие болки барем уште два пати. Што повеќе дечиња толку поголемо богатство. Животот ви се менува со првиот плач на бебето. Повеќе не сте вие центарот на внимание

Три пати се препотив додека го читав постов! Боли и со епидурална! А ако почнат компликации ради преголем страв?
Агдо, "grow a pair"!

 

[Олимпија]

Три пати се препотив додека го читав постов! Боли и со епидурална! А ако почнат компликации ради преголем страв?
Агдо, "grow a pair"!

Само што ќе влезеш во сала исчезнува стравот. Сфаќаш дека на свет треба да донесеш нов живот и дека неговиот и твојот живот зависат од тебе и тимот. Ако ептен се искомплицира тогаш царски рез не ти бега

 

[CafeDelMar]

@Олимпија ако не е премногу лично, смеам да знам кој те пораѓаше?

 

[Олимпија]

@Олимпија ако не е премногу лично, смеам да знам кој те пораѓаше?

Др.Симонида Котларова во Ремедика

 

[CafeDelMar]

Др.Симонида Котларова во Ремедика

За следното Ефремовски. Битно е што сте добри, другото како приказна за кога ќе порасне.

 

[Forza Milan!!!]

Ние за второто го избравме Јован Ефремовски во Ремедика. За првото бевме неискусни и отидовме во државна, а таму мора да имаш врски за се да биде во ред. Цела недела трчање по доктори, но за среќа имаше добар крај.

Ме интересира како е од машка гледна точка, од женска веќе знам.

За второто бев присутен и времето ми изгледаше како цела вечност. Цел ден бевме на шетање по снегот и вечерта во болница. Двата животи ги оставив во нивни раце и цело време гледав во ѕидовите. Четири часа бевме таму, немаше сила и ми побара да и купам хамбургер. Ајде купив и пак се вратив.
Кога видов сестрата како се качува врз стомакот, во глава ми се свртеа еден куп филмови. Си викам што прави оваа...
Се појави главчето и се слушна: "Малиов има долга црна коса." Се насмеав и во себе си зборувам: "И ова ли не е како мене?"

Се појави малото глувче и ја пресеков папочната врвца. Првиот плач не се заборава, солзи ми течеа од очите. Си го гушнавме, а тоа ги отвори очињата и гледаше во нас. Копија на првото.

Жена ми ми шепна: Сега сме комплетни, трето само ако ти ако го раѓаш. По што беше 4.3 кг.

 

[pearl]

Три пати се препотив додека го читав постов! Боли и со епидурална! А ако почнат компликации ради преголем страв?
Агдо, "grow a pair"!

Прашај паталец, а не гаталец.
Првото со царски, а второто природно. Десет да треба да раѓам, сите природно би ги родила. Царскиот боли упм и рехабилитацијата трае со недели. Како плус е тоа што имаш бебе за кое треба да се грижиш во моменти кога телото ти е у курац од раната.

Природно не боли воопшто, верувај ми. Самиот момент на пораѓање, оние 2-3-5 минути додека бебето излезе, кога жената вришти, мислиш ја колат, не боли воопшто (уште Х пати ќе повторам). Тоа е само погрешна слика дека боли, а всушност викањето е од напон. Физички нема болка.

Болката е оние неколку 2-3 саати претходно додека бебето се спушта, а жената се отвара. И тоа не трае постојано, туку на периоди, на секој пола саат, додека не се намалат периодите на 1-2 минути. Во периодот помеѓу контракции нема болка, се` е најнормално. И не е нешто неиздржливо, напротив, колку повеќе се опуштиш, толку помалку боли. Најлошо е тогаш да се стискаш и да трошиш енергија за џабе. Јас на пример дремуцкав во периодот помеѓу две контракции, толку бев опуштена, а се породив без епидурална. Бидејќи знаев дека треба да бидам одморна и да имам енергија за тоа што следи. Во крајната фаза на пораѓање буквално бев заспана, како во полусон и ме разбуди самото стискање, кое беше поразлично од другите дотогаш. Кога ја викнав сестрата, толку беше, за 2 мин. бев породена.

И морам да кажам дека е нешто неверојатно како природата го има избалансирано целиот тој процес. Болката е токму силна за да те фрли во некој степен на транс, но не до таа мерка за да те онесвести. Јас така ја доживеав, како транс, зашеметеност, толку силна за физички да те онеспособи, а доволно млака за да си свесен што се случува наоколу. Тоа е еден многу суптилен баланс, неверојатно.

 

[Луси]

@Олимпија, ne si prva, jas so prvoto koga odev na poragjaj so chokoladni bomboni idam gore u rodilna sala, i me gleda akuserkava vika ti kade so bombonite, i ja takva ko marsovec neznam mi gi dadoa E zdravje bozhe za vtoro i treto ponataka se ke ti e jasno i nikoj nema da ti treba, gledaj da si gi rodis i tie prirodno toa cesarea e choveche haos, nemozhe da stanes dete da si zemes u race ko covek, i toa so krevetot shipkata me potseti kako ja ijam stiskano arno sto ne ja stopiv, doagja sestrata i mi vika vikni ne cuvaj u sebe ovie cimerkive se odraa ti glas ne pusti, kako ke te poragjame Za srekja nikoj ne mi se kacil na stomak, takva sila i naponi imav, shto ne trebase da dadam vtor napon za ramencata iskoci kako fudbal od mene, otidov u bolnica nakaj 10 se porodiv u 2 posle polnokj, samo toa sto 2 prsta bev otvoreno do 12, pa mi stavija tri cetiri inekcivcinja i op kako ruzha se otvoriv za dva saati.

@Agda Beata dzabe se treses koa ke dojde momentot nema da znaesh od kaj ti doshla takva sila, dur neso ako ti prereche nekoj ke mozhes i da se tepash, vervi od iskustvo ova

 

[Forza Milan!!!]

Прашај паталец, а не гаталец.
Првото со царски, а второто природно. Десет да треба да раѓам, сите природно би ги родила. Царскиот боли упм и рехабилитацијата трае со недели. Како плус е тоа што имаш бебе за кое треба да се грижиш во моменти кога телото ти е у курац од раната.

И природно боли после раѓањето, ама кај секоја е различно. Жена ми месец и пол не можеше ни да седи, а ни пак малиот во раце да го држи. После тоа 4 месеци и требаа, за целосно да се врати во нормала.


Sent from my GT-I9300 using Tapatalk

 

[Луси]

И природно боли после раѓањето, ама кај секоја е различно. Жена ми месец и пол не можеше ни да седи, а ни пак малиот во раце да го држи. После тоа 4 месеци и требаа, за целосно да се врати во нормала.


Sent from my GT-I9300 using Tapatalk

Aman be, shto i storile ili pa kolkavo bebe rodi? Jas sledniot den si stanuvav si setav im pomagav na zenickite u soba, kako sestra isto