Misery
30% off
- Член од
- 3 април 2011
- Мислења
- 1.598
- Поени од реакции
- 2.394
Хомосексуалност (општо)
- Креатор на темата NightWish...
- Време на започнување
- Член од
- 16 декември 2012
- Мислења
- 2.732
- Поени од реакции
- 7.136
Овде го немаме тој проблем, напротив. Испаѓа дека хомосексуалноста е неповолна?
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Reports about change in sexual orientation from homosexual to heterosexual began to appear in literature as early as the nineteenth century. Charcot, in 1882, published a paper entitled, “Inversion of the Genital Sense.” Charcot, already famous for his treatment of hysterics through hypnotic induction, applied the same therapeutic modality to homosexual men and reported success when "the homosexual patients became heterosexual" (Horstman, 1972, p. 5). Albert von Schrenck-Notzing (1892) also recounted a case of treatment success using suggestion and hypnosis therapies. Prince (1898) reported treatment of sexual paraphilias, including homosexuality, and stated that 70% were essentially improved or cured (Fine, 1987).
Psychoanalysis
The field of psychoanalysis manifested many reports. Freud suggested that a homosexual could change his or her orientation if desired (Freud, 1951). According to Fordham (1935), Jung helped a male homosexual change his sexual orientation through dream analysis and the break down of the negative child-mother bond, which had intensified his sexuality.
Following in the tradition of Freud, Gordon (1930) reported a case where his homosexual patient made a heterosexual adjustment. Stekel (1930) reported 3 cases of complete cure using psychoanalysis after a 1-year follow-up. Anna Freud (1949, 1952) referred to 4 cases that she claimed led to complete heterosexual orientation.
London and Caprio (1950) reported successful psychoanalysis with two men who reported becoming heterosexual. After 18 years of treating lesbian women, Caprio (1954) reported that many patients who resolved former childhood conflicts were restored to complete heterosexuality.
Citing his 30 years of practice during which he successfully concluded analysis of one hundred homosexual men, Bergler (1956) reported a 33% cure rate; these patients were able to function heterosexually, whereas, prior to treatment, they were exclusively homosexual. Ellis (1956) showed distinct changes in orientation with 11 out of 40 of his patients, or 28%, while 48% showed considerable improvement. Eidelberg (1956) claimed that 2 out of 5 cases were successful after a 3-year follow-up.
An unpublished report by the Central Fact-Gathering Committee of the American Psychoanalytic Association in 1956 was one of the first surveys that compiled results of treatment. Of those who completed treatment, eight were cured and 13 were improved. Another 16, who did not complete treatment, were also considered improved. In all reported cures, follow-up communications indicated full heterosexual role and functioning (Socarides, 1978).
In their study, Curran and Parr (1957) demonstrated one subject who completely changed in orientation and five who made a change towardheterosexuality. In Berg and Allen’s (1958) work, three out of ten homosexual males showed successful treatment in terms of the diminution of homosexual interest and actions. Hadfield (1958, 1966) reported a 53% treatment success rate after a 30-year follow-up.
Robertiello (1959) gave a report about a lesbian woman who became aware of unconscious memories after analysis with free association and dream interpretation. This awareness led to an oedipal resolution, whereby she arrived at a heterosexual adjustment. After a two-year follow-up, she maintained her heterosexual identity. Beukenkamp (1960) treated a male subject with group psychoanalysis, which resulted in the subject's reorientation to heterosexuality in both behavior and experiences. Monroe and Enelow (1960) treated four men using psychoanalytic methods, and after a five-year follow-up, found all of them heterosexually oriented.
I. Bieber et al. (1962), in a nine-year study of homosexual men, used an analyst team of seventy-seven members and provided information on two patient samples consisting of 106 homosexuals who undertook psychoanalysis. The results found that 29 out of 106, or 27% of those completing treatment, became exclusively heterosexual. I. Bieber (1967) found in a five-year follow-up that 15 out of 20 subjects, who they kept in contact with, remained exclusively heterosexual. After seven years, this success rate remained consistent (I. Bieber, 1969). The subjects were followed for as long as twenty years, and treatment success, defined by exclusive heterosexuality, was still confirmed (I. Bieber & T. B. Bieber, 1979).
Coates (1962) treated 33 males and reported an outcome in which 15% of the men resolved homosexual activity as a result of psychoanalytic intervention. Ovesey, Gaylin, and Hedin (1963) successfully treated three men and followed them as long as seven years, reporting that all of them remained heterosexual. Cappon (1965) reported a 50% treatment success rate for males, and 30% for females. Mayerson and Lief (1965) reported that 47% of their nineteen patients who had been in treatment were functioning heterosexuals after a follow-up with a mean time of four and a half years.
Mintz (1966) claimed to have successfully treated two out of ten patients during an eight-year period. Kaye et al.’s (1967) report of a research committee documented that 50% of homosexual women in treatment could be helped by the use of psychoanalysis. They also found that 56% of exclusive homosexual women treated made a shift to heterosexuality.
Socarides (1968) cited a 50% success rate in the psychoanalytical-based conversion treatment of homosexuals. Ten years later, treatment success was still supported; twenty out of forty-four patients (44%) treated by psychoanalysis had developed to full heterosexual functioning, having no homosexual thoughts, behaviors, or fantasies (Socarides, 1978).
Jacobi (1969) referred to 60 patients who were treated, in which six of them made adefinite transformation to heterosexuality. While working with twelve homosexual women, Siegel (1988) found that more than half of them became fully heterosexual.
Berger (1994) described two cases of treatment success: One case “resulted in the patient marrying and fathering three children and living a heterosexually fulfilling and enjoyable life” (p. 255). The other was a "successful long-term psychodynamic psychotherapy treatment [which] helped relieve the patient of his original presenting symptoms and enabled him to become comfortably and consistently heterosexual" (p. 255).
Finally, a survey of 285 anonymous members of the American Psychoanalytic Association, conducted by MacIntosh (1994), revealed that out of 1,215 homosexual patients analyzed by those members, 23% changed from homosexual to heterosexual, and 84% of the total group received significant therapeutic benefits.....
Има доста и за други третмани и истражувања али за жал гејојте не го потенцираат тоа дека нивната состојба е излечива туку се обидуваат да ја доведат во врска со некаква необична и само за нив важечка еволуција или природност или нормалност....
Пет проценти не е минорен дел, тоа е исто колку која било прилично распространета варијација на која било карактеристика. И не е тек тук, туку прилично униформно во сите социјално ориентирани животински видови и во сите човечки општествени структури.
Што се однесува до „лечењето“, никогаш со методите на измачување не се „излечил“ никој. А и зошто би лечеле сосема нормална соексуална привлечност која нема никакви инхерентни негативни консеквенци?
Твоите контраргументи се празни зборови и семантички негации кои произлегуваат од твоето длабоко непознавање на материјата и намерна саркастичност и циничност на една сериозна тема.
Аргументот на тој владе и лет беше дека хомосексуалноста не може да е нормална затоа што немала никава еволутивна предност. Односно нормално било само оние карактеристики што зголемуваат пренесување на своите гени. Штом е така, јас им образложив како, хомосексуална индивидуа придонесува до зголемена шанса за преживување на потомството на блиските роднини, кои нели ги имаат истите гени, и со тоа придонесува до еволутивна предност. Значи сосема нормална карактеристика и варијација. Слободно читај од две-три страни назад.
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Процент на хомосексуалци во заедницата е околу 1,5%
А околу лечењето постигнати се огромни успеси само со психоанализа, значи без тортура, во комбинација со лекови излечивоста на хомосексуалноста би била 100 процентна
Reports about change in sexual orientation from homosexual to heterosexual began to appear in literature as early as the nineteenth century. Charcot, in 1882, published a paper entitled, “Inversion of the Genital Sense.” Charcot, already famous for his treatment of hysterics through hypnotic induction, applied the same therapeutic modality to homosexual men and reported success when "the homosexual patients became heterosexual" (Horstman, 1972, p. 5). Albert von Schrenck-Notzing (1892) also recounted a case of treatment success using suggestion and hypnosis therapies. Prince (1898) reported treatment of sexual paraphilias, including homosexuality, and stated that 70% were essentially improved or cured (Fine, 1987).
Psychoanalysis
The field of psychoanalysis manifested many reports. Freud suggested that a homosexual could change his or her orientation if desired (Freud, 1951). According to Fordham (1935), Jung helped a male homosexual change his sexual orientation through dream analysis and the break down of the negative child-mother bond, which had intensified his sexuality.
Following in the tradition of Freud, Gordon (1930) reported a case where his homosexual patient made a heterosexual adjustment. Stekel (1930) reported 3 cases of complete cure using psychoanalysis after a 1-year follow-up. Anna Freud (1949, 1952) referred to 4 cases that she claimed led to complete heterosexual orientation.
London and Caprio (1950) reported successful psychoanalysis with two men who reported becoming heterosexual. After 18 years of treating lesbian women, Caprio (1954) reported that many patients who resolved former childhood conflicts were restored to complete heterosexuality.
Citing his 30 years of practice during which he successfully concluded analysis of one hundred homosexual men, Bergler (1956) reported a 33% cure rate; these patients were able to function heterosexually, whereas, prior to treatment, they were exclusively homosexual. Ellis (1956) showed distinct changes in orientation with 11 out of 40 of his patients, or 28%, while 48% showed considerable improvement. Eidelberg (1956) claimed that 2 out of 5 cases were successful after a 3-year follow-up.
An unpublished report by the Central Fact-Gathering Committee of the American Psychoanalytic Association in 1956 was one of the first surveys that compiled results of treatment. Of those who completed treatment, eight were cured and 13 were improved. Another 16, who did not complete treatment, were also considered improved. In all reported cures, follow-up communications indicated full heterosexual role and functioning (Socarides, 1978).
In their study, Curran and Parr (1957) demonstrated one subject who completely changed in orientation and five who made a change towardheterosexuality. In Berg and Allen’s (1958) work, three out of ten homosexual males showed successful treatment in terms of the diminution of homosexual interest and actions. Hadfield (1958, 1966) reported a 53% treatment success rate after a 30-year follow-up.
Robertiello (1959) gave a report about a lesbian woman who became aware of unconscious memories after analysis with free association and dream interpretation. This awareness led to an oedipal resolution, whereby she arrived at a heterosexual adjustment. After a two-year follow-up, she maintained her heterosexual identity. Beukenkamp (1960) treated a male subject with group psychoanalysis, which resulted in the subject's reorientation to heterosexuality in both behavior and experiences. Monroe and Enelow (1960) treated four men using psychoanalytic methods, and after a five-year follow-up, found all of them heterosexually oriented.
I. Bieber et al. (1962), in a nine-year study of homosexual men, used an analyst team of seventy-seven members and provided information on two patient samples consisting of 106 homosexuals who undertook psychoanalysis. The results found that 29 out of 106, or 27% of those completing treatment, became exclusively heterosexual. I. Bieber (1967) found in a five-year follow-up that 15 out of 20 subjects, who they kept in contact with, remained exclusively heterosexual. After seven years, this success rate remained consistent (I. Bieber, 1969). The subjects were followed for as long as twenty years, and treatment success, defined by exclusive heterosexuality, was still confirmed (I. Bieber & T. B. Bieber, 1979).
Coates (1962) treated 33 males and reported an outcome in which 15% of the men resolved homosexual activity as a result of psychoanalytic intervention. Ovesey, Gaylin, and Hedin (1963) successfully treated three men and followed them as long as seven years, reporting that all of them remained heterosexual. Cappon (1965) reported a 50% treatment success rate for males, and 30% for females. Mayerson and Lief (1965) reported that 47% of their nineteen patients who had been in treatment were functioning heterosexuals after a follow-up with a mean time of four and a half years.
Mintz (1966) claimed to have successfully treated two out of ten patients during an eight-year period. Kaye et al.’s (1967) report of a research committee documented that 50% of homosexual women in treatment could be helped by the use of psychoanalysis. They also found that 56% of exclusive homosexual women treated made a shift to heterosexuality.
Socarides (1968) cited a 50% success rate in the psychoanalytical-based conversion treatment of homosexuals. Ten years later, treatment success was still supported; twenty out of forty-four patients (44%) treated by psychoanalysis had developed to full heterosexual functioning, having no homosexual thoughts, behaviors, or fantasies (Socarides, 1978).
Jacobi (1969) referred to 60 patients who were treated, in which six of them made adefinite transformation to heterosexuality. While working with twelve homosexual women, Siegel (1988) found that more than half of them became fully heterosexual.
Berger (1994) described two cases of treatment success: One case “resulted in the patient marrying and fathering three children and living a heterosexually fulfilling and enjoyable life” (p. 255). The other was a "successful long-term psychodynamic psychotherapy treatment [which] helped relieve the patient of his original presenting symptoms and enabled him to become comfortably and consistently heterosexual" (p. 255).
Finally, a survey of 285 anonymous members of the American Psychoanalytic Association, conducted by MacIntosh (1994), revealed that out of 1,215 homosexual patients analyzed by those members, 23% changed from homosexual to heterosexual, and 84% of the total group received significant therapeutic benefits.
Последно уредено:
- Член од
- 16 декември 2012
- Мислења
- 2.732
- Поени од реакции
- 7.136
Знам, ама зборот поволност мене ми значи предност, а не еднаквост. Тешко дека ќе ме убедиш за поволноста на хомосексуалноста. Ајде што ја прифатив некако како појава, сега уште треба и вина да чувствувам, односно да се чувствувам неповолно
Е па ако како што сакаш си извртуваш зборови, се разбира дека ќе дојдеш до каков сакаш заклучок.
Убаво образложив назад како е објаснета таа хипотеза.
Можеш колку сакаш да објавуваш што имаат напишано некои маргинални социјални работници, важно е кој е консензусот во науката. Според психолошките асоцијации терапиите за промена на ориентацијата не се ефективни, ризични се и можат да бидат штетни. Нема потреба да се лечи нешто што не е болест, туку карактеристика, тоа треба да се прифати.
http://www.ama-assn.org/ama/pub/about-ama/our-people/member-groups-sections/glbt-advisory-committee/ama-policy-regarding-sexual-orientation.page
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Остај ти овие потплатени непознати индивидуи кои свои дипломи ги купиле во Брегот на слоновата коска и Либерија, Ако прочиташ мојот текст ќе видиш дека луѓе кои ја измислија психоанализата најголемите умови и најзначајните ликови во психијатријата, великаните на тоа поле, луѓе со безбројни признанија и награди кои се наградувани низ цел свет и чие дело се изучува по сите највлијателни и најпрестижни колеџи - лекувале успешно и педери и лезбејки.
Нема зошто да се зборува за лечење на нешто кое не е болест.
И во науката заклучоци не се изведуваат врз основа на авторитети од 19 век, туку врз основа на докази.
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Нема ни еден доказ дека хомосексуалноста е нормална, хомосексуалноста е тргната од списокот на болести не поради некој научен доказ туку со гласање и тоа на малцинството на членовите, во тој период организирани групи на хомосексуалци насилно упаѓаа на конвенции на психијатри ги прекинуваа нивните говори и работи, демонстрираа пред нивни ординацији и со сила и агресија издејствуваа да тие гласаат дека не било тоа болест, неколку години подоцна кога се виде дека со тоа е направена голема штета на пациентите хомосексуалци повторно е гласано сега да се врати како болест но од политички причини тоа не е дозволено. И денес хомосексуалците патат неколку пати повеќе од нормалната популација (и до 5 пати повеќе) од психози, депресии, обиди за самоубиства и самоубиства, промискуитет, насилство во семејство, злоупотреба на дрога и алкохол, краткотрајни нестабилни врски и голем број на физички болести што се резултира со просечен многу пократок животен век на хомосексуалците од нормалните луѓе/
Сепак природата ни покажува дека се разботи за грешка не за еволуција или нешто корисно.
Тргната е на ист начин на кој е и ставена, како арбитрарна човечка одлука. Болест е нешто што на човекот самото по себе му предизвикува дистрес, нелагодност. Напротив, хомосексуалноста, исто како хетеросексуалноста предизвикува само сексуална привлечност, која резултира со сексуално задоволство.
Параметрите кои ги наброја не се коморбидитети на хомосексуалноста, туку се фактори на самата хомофобична и ксенофобична култура и општество. Значи резултат на неприфаќањето на самата хомосексуалност, а не на прифаќањето.
Бидејќи го знам следниот чекор, не, Холандија не е изолирана од светот или доволно „либерална“ за да можеме да очекуваме дека тој тренд нема таму да биде присутен. Сите научни истражувања покажуваат дека тој тренд заисто корелира со прифаќањето на хомосексуалноста од општеството со што се потврдува дека е само резултат на културата.
И затоа штом си толку загрижен за здравјето и благосостојбата на хомосексуалците па цело време апелираш да се лекуваат, можам да ти кажам како да придонесеш кон тоа. Ете можам да ти предочам што науката открила, дека таа корелација за која си загрижен, се намалува со прифаќањето на хомосексуалноста како нормална состојба. Слободно можеш да ја прифаќаш таа појава како нормална и тие фактори за кои си загрижен, ќе се намалат.
Последно уредено:
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Параметрите се земени од земји со висока толерантност на хомосексуалноста, Холандија, Нов Зеланд, Австралија и Канада.
Аман бе прочитај малце, во Холандија хомосексуалноста е легална веќе 200 години и педерите ги имаат сите права и се позаштитени од кралицата и пак и до 5 пати имаат повеќе самоубиства, психози, депресии, насилство.. од колку нормална популација
Имаш истражувања седи читај, барем припреми се кога си решил да дискутораш на некоја тема не можам јас да ти бидам и учител и дискутант
Човече, ко по шема
Ти кажав, законската норматива не значи и дека општествената култура и прифаќање мора да е на такво ниво за да би очекувале дека таквиот тренд и таму нема да биде присутен. Напротив, сите научни истражувања покажуваат дека со зголемување на културата на прифаќање, се намалува и корелацијата помеѓу хомосексуалноста и тие фактори.
Па затоа си реков, штом си толку загрижен, и скоро една деценија на форумов упорно се бориш за здравјето и благосостојбата на хомосексуалците, тоа треба да го правиш на начин кој ќе промовира култура на прифаќање на сосема нормалната сексуална ориентација. Нели така?
Let 3
The Nipple Erector
- Член од
- 13 јули 2008
- Мислења
- 30.896
- Поени од реакции
- 31.277
Секој пост тврдиш различно од предходниот, прво тврдеше дека ради општествено неприфаќање на педерлуко, гејојте масовно се самоубивале или дрогирале или страдале од психози, од ко ти кажав дека таа масовна патња на хомосексуалците се случува во земји каде педерството е сосем нормално прифатено во општеството, сега испаѓа дека баш шо поприфатени се педерите то појќе страдале.Човече, ко по шема
Ти кажав, законската норматива не значи и дека општествената култура и прифаќање мора да е на такво ниво за да би очекувале дека таквиот тренд и таму нема да биде присутен. Напротив, сите научни истражувања покажуваат дека со зголемување на културата на прифаќање, се намалува и корелацијата помеѓу хомосексуалноста и тие фактори.
Па затоа си реков, штом си толку загрижен, и скоро една деценија на форумов упорно се бориш за здравјето и благосостојбата на хомосексуалците, тоа треба да го правиш на начин кој ќе промовира култура на прифаќање на сосема нормалната сексуална ориентација. Нели така?
Па дали и самиот не гледаш дека ги имаш симптомите на еден геј
Конфузен си неразбирлив нестален во ставови и мислења...
Мој совет е да си тргнеш од дома солна киселина јажиња жилети опасни лекарства и да се преселиш на понизок спрат.....
Човече ич не те бива, ај види што напишав. Сосема спротивното.