Пред 10-на години, Бранко едно нешто што кажа добро, им спомна на блгарските власти зошто Блгарија не превземе нешто за враќање на имотите на блгарите кој беа протерани од Егејска Македонија... исто како на блгарите кој од Тракија со меѓународен договор се преселени во Блгарија ама им се надоместени имотите. Значи не зборуваме за учесниците на ДАГ, туку по капитулација на Блгарија во ВВ2, настана терор во Егејска Македонија спрема сите кој не земаа грчки презимиња, а во 1946 беа и осудени . Чичкоми беше осуден заради членување во блгарски културен клуб во Солун на доста голема казна, мислам 12 години, иако беше одликуван во Италијанско -Грчката војна 1939. Тој емигрира 1945 во Софија. Дедо ми пак беше осуден исто како пријател на Блгарија само поради тоа што 1943 отиде на пат во Софија, во главната команда на Вермахтот, со нивната потврда за одземените камиони и авто делови, но не доби никакво обештетување... можеби и му понудиле безвредно окупациони дојч марки но не прифатил. По почетокот на монархофашистичкиот терор тој емигрира во Белград, исто и бабами и тетками, а таткоми со грчко-македонскиот партизанскиот одред преку Албанија дојде во Југославија.