- Член од
- 17 јуни 2015
- Мислења
- 35
- Поени од реакции
- 65
Ја фалат луѓето кои не успеаа да се „прешалтаат“ во овој систем и сеуште чекаат со зинати усти државата да им реши се. За жал, имаше многу луѓе кои беа колатерална штета како резултат на политичарите кои претставуваа продолжена рака на комунистите, кои ја направија најусраната транзиција и ја осакатија за навек и економски и политички Македонија, па реално е невозможно сега да очекуваме чуда и да бидеме Германија и да обичен работник да зема 2000 евра плата. Кој смета дека треба да биде така, бујрум нека отвори бизнис да види како е и да види што е капитализам. Ајде постарите можам да ги разберам, но помладите чија оваа доктрина „учи за да не работиш“ им е пренесена, после 25 години, во ера на интернет, во ера на можности како никогаш во историјата, каде што имаш секакви програми и субенции за самовработување, отворање сопствен бизнис, посебно ако си млад човек до 30 години, да се жалиш дека нема работа и е слабо платено а со прст не си мрднал ништо за да го промениш тоа, искрено, не жалење, ќотек ти треба (пак, со реални исклучоци).
Чинам дека најмногу што сме наследиле од СФРЈ е усраната работна навика лежи лебу да те јадам и живот под кредити, со таа разлика што тогаш кредитите ги земаше државата, а сега и државата и граѓаните. Со еден збор, сега ако си малку попаметен и самоиницијативен, можеш да живееш најмалку дупло подобро отколку во Југославија, каде што сакал-нејќел ако не си во кој и не си на некаква функција си осуден да бидеш обичен просек макар бил и гениј. Стив Џобс да се родеше во СФРЈ веројатно ќе беше обичен работник кој треба да биде задоволен што можел да отиде 2 пати на одмор. И тогаш переле масовно мозок многу повеќе од денес и секој интелектуалец или противник на идеологијата го јадел, и тогаш било леб и игри. Да не збориме за преувеличениот ЈУС стандард, автомобилската индустрија и тоа дека била 3та светска сила Југославија
И тогаш го молзеле обичниот граѓанин и тие цехови ден денес ги плаќаме, и сега го молзат, со разлика што сега имаш избор повеќе да заработиш, па тоа да ти стане понеприметливо. Само, колку што гледам сите сакаат државни вработувања или да бидат платени „граѓански активисти“ (кои за огромното ништо, а некогаш и штета што ја прават) се преплатени. Патот не е лесен. Ако си одбрал да се возиш по автопат тогаш немој ни да се жалиш што не можеш да се искачиш по планина.
Чинам дека најмногу што сме наследиле од СФРЈ е усраната работна навика лежи лебу да те јадам и живот под кредити, со таа разлика што тогаш кредитите ги земаше државата, а сега и државата и граѓаните. Со еден збор, сега ако си малку попаметен и самоиницијативен, можеш да живееш најмалку дупло подобро отколку во Југославија, каде што сакал-нејќел ако не си во кој и не си на некаква функција си осуден да бидеш обичен просек макар бил и гениј. Стив Џобс да се родеше во СФРЈ веројатно ќе беше обичен работник кој треба да биде задоволен што можел да отиде 2 пати на одмор. И тогаш переле масовно мозок многу повеќе од денес и секој интелектуалец или противник на идеологијата го јадел, и тогаш било леб и игри. Да не збориме за преувеличениот ЈУС стандард, автомобилската индустрија и тоа дека била 3та светска сила Југославија
И тогаш го молзеле обичниот граѓанин и тие цехови ден денес ги плаќаме, и сега го молзат, со разлика што сега имаш избор повеќе да заработиш, па тоа да ти стане понеприметливо. Само, колку што гледам сите сакаат државни вработувања или да бидат платени „граѓански активисти“ (кои за огромното ништо, а некогаш и штета што ја прават) се преплатени. Патот не е лесен. Ако си одбрал да се возиш по автопат тогаш немој ни да се жалиш што не можеш да се искачиш по планина.
.