Баш сакав некој вака директно да го постави прашањето, па да расчистиме некои работи. Ќе ти раскажам еден филозофски мит, кој веќе сум го искористил неколку пати на кајгана, но на сосем други теми. Ветувам дека ова е последен пат што го користам, иако никогаш не бил посоодветен отколку на оваа тема сега.
Еве ја приказната.
Платон сметал дека човечката душа (сфатена како шема на свесност, без никакви религиски импликации) се состои од три дела. Нагон, разум и нешто што тој го нарекува тимос, а за што најдобар превод на македонски би било гордост. Тимос значи свест дека си поединец со желба од другите да бидеш признаен како таков, како нешто засебно, потполно различно од се друго и од сите други. Според Хегел, целата политичка историја на општеството се должи на тимосот. Во мугрите на човештвото, кога луѓето станувале свесни за себе, оваа желба за признавање била толку силна, што се одело на битка до смрт со друг поединец, се со цел да се биде признаен. Првите општества настанале како последица на оваа борба. Оние кои во таа борба не се плашеле да го ризикуваат својот живот станале господари, а оние уплашените станале робови.
Но робовладетелството како систем во себе ја носел сопствената пропаст. Никој не бил задоволен од признавањето. Робовите логично, затоа што не биле признаени како луѓе, а господарите затоа што нивното признавање било дадено од сега веќе подлуѓе, односно робови. Секое следно општество во себе носело ваков конфликт, се до денешните форми на либералната демократија, каде што признавањето е двонасочно. Оние кои владеат имаат амин, преку ГЛАСОТ НА ИЗБОРИ даден од другите, а владетелите им ја признаваат гордоста на избирачите со тоа што владеат по принципите на правото. Се работи за еден договор помеѓу владеените и владетелите, при што желбата за признавање е задоволена на двете страни.
Е каде е сега Миле во приказната? Миле изврши упад во гласачките вреќи. Или само сакаше да изврши, неважно, доволно е што имаше моќ да го стори тоа, и никаков обзир. Миле со тој чин те прави тебе, мене, сите сдмовци, сите вмровци, сите ГРАЃАНИ робови. Тој посраниот глас кој го даваш на избори е сведоштво дека си човек, дека имаш право да бираш, дека не си роб. Миле не мисли така. Миле со упадот во изборните вреќи, со узурпацијата на изборниот систем, мисли дека ти си негов роб, негова кучка. Тука завршуваат сите твои длабокоумни анализи за турските текови, за Нуланд, за Русија, Камбоџа и фракингот. Миле те направи негова кучка. Ти не си повеќе ниту Македонец, ниту граѓанин, ниту си сега дел од некој колективитет за чија безбедност се грижиш. Ти си поединец на кого достоинството му е земено, ти си кучка на Миле од Прилеп. Твоите анализи стануваат само рационализација, затоа што не сакаш да се соочиш со свеста за тоа дека Миле те вратил на ниво на роб.
И затоа тој Миле, и сите Милевци мора да платат. Инаку нема да не биде ниту како народ, ниту како држава. Ќе пропаднеме многу побрзо заради ропскиот менталитет, отколку заради сите белосветски завери заедно. И многу ми е жал што не можеш сам ова да го увидиш, туку морам да се повикувам на авторитетот на Платон или Хегел.
Не е изненада,што сега се оди ком топли врзки со Иран, коj е една от државите со големи резерви.
