Деволуција на Музиката

[Коловрт]

Дискутабилно прашање, гледаш од перспектива на македонец. Си постојат колекционери и фанови...

Точно, но тие не ги прават златните и платинести тиражи. Муабетот ми беше за поп музиката.

 

[smihajlo]

@Windfucker
Не би се согласил друже. Повеќе би рекол дека проблемот е што секаков булшит се промовира.
Еве нешто македонско

Еве уште нешто


П.С Претпоставувам најголем проблем кај нас е пробивањето со оглед на тоа какви услови постојат

 

[BilboBaggins]

Ајде бујрум кажи два бенда македонски со креативна енергија како оние што ги споменав и нивните фронтмени им се помлади од 25 години?

Д џон?
Фонија?

 

[Windfucker]

„Во 90тите има неколку светли точки кои и денеска егзистираат, но ретко се најдува парче музика со енергија кое што може да стане култно, барем не можам јас да препознаам.“ Мене оваа реченица ме сецна највеќе, не гледам каква врска има со музичарите родени после '90. А кога сме веќе на тоа прашање ги има, да, посебно во класичната музика и џезот, деца што прејако компонираат али кој слушнал хм?! Не се 'рчкај (лол ова ко децана) со луѓе што стварно цел живот го посветиле на ова поле у секоја смисла и не вади муабети од контекст. Да постот ти е глуп и треба да се чувствуваш глупо.
Али ајде нека продолжиме со дебатата, баш ме интересираат подлабоки анализи како денешната музика смрди, go on

Белопета ајде немој жити младост да ми се поставуваш од скала на авторитет и со пежоративи да ми дискредитираш мислења.
Еве де престави се кој си со име и презиме, па да потклекнеме под твојот авторитет кога веќе си го посветил целиот твој живот на музика, па можи и да се познаваме со оглед дека си толку посветен на музиката и ќе си направиме муабет на маса во нареден пат кога ќе си видиме и да ми докажеш дека сум глуп.
Па уште јас сум вадел мислење од контекст...
Имаш многу едноставно прашање кое не можеш да го одговориш не од што не знаеш, туку од што нема такви во моментов.
А нема такви од причина што моментално музиката што се прави е на пониско ниво од музиката во тие години.
Ако на 27 години пола музичари во тие години ја завршија кариерата и направија опус за паметење, моментално немаш музичари кои на 27 години имаат направено сингл за паметење.
Стивен Вилсон е веќе старо магаре и диносаурус кое со последниов албум почнува и да заликува на Уан Репаблик.

Еве ајде наброи кои се тие деца во џезот што ќе се приближиле барем малку до опусот на Мајлс Дејвис, Мингус, Колтреин, Зорн и останати великани?
Толку ли е тешко така паметен и посветен цел живот на музиката да наброиш три деца еве до 30 години нека бидат во моментов кои компонираат барем малку приближно до овие горе споменатите?

Сериозно мислев дека ќе дискутираме зошто е така, а не дали е така.[DOUBLEPOST=1426345375][/DOUBLEPOST]

@Windfucker
Не би се согласил друже. Повеќе би рекол дека проблемот е што секаков булшит се промовира.


П.С Претпоставувам најголем проблем кај нас е пробивањето со оглед на тоа какви услови постојат

Океј е се тоа добар е малиот, ама слушни го ова од татко му на малиот (Ваљда Панта Џамбазовски му е татко) и спореди го за да ја видиш разликата во квалитет.

 

[Crux]

Едина разлика од 70/80ти до денес е тоа што тогаш популарната музика била добрата музика за разлика од денес.

Да се вратиме малку поназад. The Velvet Underground and Nico, најсмелиот, скокотлив албум кој излегол во шеесетите години. Приемот на публиката бил катастрофален и уште од почеток музиката им била осудена на пропаст. На албумот му требала цела деценија за да придобие какво такво внимание од критичарите. Денес се смета за еден од највлијателните албуми во музиката. Секако, првичниот неуспех можи да се должи на контроверзните теми и текстови кои биле обработувани во песните. Ова еден мал, добар пример како добрата музика не добивала инстантна популарност. Можеби и вредноста ја достигнувала со текот на годините.

Леснотија и плиткост постоеле и ќе постојат како „двигатели“ на одредени артисти ќе ги наречам, во различни жанрови, само што сега таквата музика се форсира на преден план и на сметка на тоа квалитетни парчиња неможат да испливаат на површина. Времето само си прави „генералки“, плитките хитчиња од минатиот век одамна закоравиле во заборав.

Последниве 20 години немало некои големи жанровски пресврти или нови правци. Верувам на тоа алудира Windfucker, се уште нема нешто култно.
Далеку од тоа дека нема квалитет. Нормално, се ова зависи и од други фактори. Пристапот на слушателот, неговите субјективни критериуми итн.

Едни од поголемите кривци за состојбата на музиката, да ја речам популарна, без разлика од кој жанр се медиумите. Нивната поставеност спрема музиката тогаш и денес е различна.

Интернетот- меч со две оштрици. Може да послужи за истражување и откривање нешто добро ама од друга страна се користи за ширење пропаганда на денешната музичка индустрија, која за главна цел го има зацртано лесниот профит. Затоа креативноста не може да се пробија.

 

[wicked_1]

Д џон?
Фонија?

Верка?

 

[Daedalus]

Чисто да се надоврзам, не знам како никој не ги спомнува Foolish Green од македонската сцена на квалитетни музичари, а помлади.

Исто Chromatic Point.

 

[IgorChete]

Белопета ајде немој жити младост да ми се поставуваш од скала на авторитет и со пежоративи да ми дискредитираш мислења.
Еве де престави се кој си со име и презиме, па да потклекнеме под твојот авторитет кога веќе си го посветил целиот твој живот на музика, па можи и да се познаваме со оглед дека си толку посветен на музиката и ќе си направиме муабет на маса во нареден пат кога ќе си видиме и да ми докажеш дека сум глуп.
Па уште јас сум вадел мислење од контекст...
Имаш многу едноставно прашање кое не можеш да го одговориш не од што не знаеш, туку од што нема такви во моментов.
А нема такви од причина што моментално музиката што се прави е на пониско ниво од музиката во тие години.
Ако на 27 години пола музичари во тие години ја завршија кариерата и направија опус за паметење, моментално немаш музичари кои на 27 години имаат направено сингл за паметење.
Стивен Вилсон е веќе старо магаре и диносаурус кое со последниов албум почнува и да заликува на Уан Репаблик.

Еве ајде наброи кои се тие деца во џезот што ќе се приближиле барем малку до опусот на Мајлс Дејвис, Мингус, Колтреин, Зорн и останати великани?
Толку ли е тешко така паметен и посветен цел живот на музиката да наброиш три деца еве до 30 години нека бидат во моментов кои компонираат барем малку приближно до овие горе споменатите?

Сериозно мислев дека ќе дискутираме зошто е така, а не дали е така.[DOUBLEPOST=1426345375][/DOUBLEPOST]

Океј е се тоа добар е малиот, ама слушни го ова од татко му на малиот (Ваљда Панта Џамбазовски му е татко) и спореди го за да ја видиш разликата во квалитет.

Во сред дискусија си го менуваш тврдењето.
Почна од намален квалитет на музика после 80-тите, па сега да тврдиш дека нема квалитетна музика од 25 годишњаци или помлади.
Денешна музика е денешна без разлика дали е компонирана од 50 годишник или 20 годишник.
И користиш аргумент од игнорантност, ако ти или ја не знаеме да наброиме три такви деца до 30 години, тоа не значи дека нив ги нема.

Не би рекол дека има деволуција на музиката. Има деволуција само на популарната музика. И си има многу едноставно објаснување за сето тоа.

Врвот на секоја индустрија се стреми кон максмизација на профит и профитот е главниот нејзин двигател. Исто и музичката. Значи што повеќе свирки и концерти, што поголема промоција, што поголема погодна публика, толку поголем тираж на следниот албум и повеќе пари.

Кој купува денес музика? Сериозно, кога последен пат сте купиле албум или сингл (wtf, нели)? Јас пред година и пол. Скоро сета музика што ја слушам си ја наоѓам на други начини кои ми ги пружа современата технологија. Така, музичарите кои јас т.е. ние ги слушаме и ги сметаме за квалитетни добиваат само делумен фидбек. Оној најмотивирачкиот, материјалниот профит, останува недоволно изразен.

Музика купуваат само оние што имаат фазла пари кои не знаат да користат средства за пиратерија. Темпото на денешната музичка индустрија и популарната музика е диктирано од 14 годишни девојчиња од Америка и западна Европа. Е затоа е тапа.

Што подразбираш ти под де-еволуција на поп музиката? Изгубила комплексност? Интелектуалност? Емотивност?
И Елвис Присли и Бич Бојз правеле музика за напалени тинејџерки, во тој поглед ништо се нема сменето.

 

[wot]

Она кога има добра музика ако знаеш да ја најдеш. Ко на квест да си..
Во 70тите, имало една продавница на 50км радиус, ама испливувала таа добра музика без проблеми.
Денес на клик ипол ти е све, ама ти треба да ја бараш. И тоа ако знаеш.
Пошо исто е. Ама не многу.

 

[Andrew]

Интернетот- меч со две оштрици. Може да послужи за истражување и откривање нешто добро ама од друга страна се користи за ширење пропаганда на денешната музичка индустрија, која за главна цел го има зацртано лесниот профит. Затоа креативноста не може да се пробија.

Не зборев за интернетот само.
Земи ги најголемите светски "музички" телевизии и радија што пуштаат и јасно е каде ќе се движи масата. Мислам, не сме ние криви, right?

 

[Windfucker]

Да, тоа е многу важно да се напомене. Дали зборуваме за квалитетот на поп музиката или квалитетот на сета музика која се твори сега? Неоспорливо, поп музиката е ваљда у глобала посрање денес.
Али генерализација е да кажеме дека музиката во целост е посрање денес.
@Windfucker у право си за тоа дека за да се стигне до музика воопшто, порано беше потешко од сега.
Филтрирање и наоѓање на квалитетна музика и издвојување на истата од неквалитетната од друга страна, денес е потешко пошто имаш поголема варијабилност и поголем избор, тоа ми беше муабетот.

Не знам што не е толку јасно...Тврдам дека квалитетот на музиката моментално е послаб со квалитетот на музиката пред 20 и 30 години.
Како сакаш толкувај ја музиката, поп, фолк, етно, реге, рап итн, итн.



Дали има и сега квалитетни музичари?
Апсолутно да!
Ама работата е што тогаш имаше повеќе квалитетни музичари.

Прашањето што мене ме копка зошто е така?


Дедалус те гледам слабо низ темиве на музика...Музиката тебе ти е хоби за да заклучиш кога била музиката поквалитетна, или си правиш само некои аналогии и претпоставки зошто така изгледа?

 

[Mud]

Да се вратиме малку поназад. The Velvet Underground and Nico, најсмелиот, скокотлив албум кој излегол во шеесетите години. Приемот на публиката бил катастрофален и уште од почеток музиката им била осудена на пропаст. На албумот му требала цела деценија за да придобие какво такво внимание од критичарите. Денес се смета за еден од највлијателните албуми во музиката. Секако, првичниот неуспех можи да се должи на контроверзните теми и текстови кои биле обработувани во песните. Ова еден мал, добар пример како добрата музика не добивала инстантна популарност. Можеби и вредноста ја достигнувала со текот на годините.

Леснотија и плиткост постоеле и ќе постојат како „двигатели“ на одредени артисти ќе ги наречам, во различни жанрови, само што сега таквата музика се форсира на преден план и на сметка на тоа квалитетни парчиња неможат да испливаат на површина. Времето само си прави „генералки“, плитките хитчиња од минатиот век одамна закоравиле во заборав.

Последниве 20 години немало некои големи жанровски пресврти или нови правци. Верувам на тоа алудира Windfucker, се уште нема нешто култно.
Далеку од тоа дека нема квалитет. Нормално, се ова зависи и од други фактори. Пристапот на слушателот, неговите субјективни критериуми итн.



Интернетот- меч со две оштрици. Може да послужи за истражување и откривање нешто добро ама од друга страна се користи за ширење пропаганда на денешната музичка индустрија, која за главна цел го има зацртано лесниот профит. Затоа креативноста не може да се пробија.

Баш напротив креативноста и тоа како може да се пробие поради интернетот. Проблемот денес е тоа што постојат милион рок/метал бендови што се копија на бендовите што биле пред нив али има и такви што имаат изградено свој звук нешто ново и затоа имаат успеано.

Незнам колку пратиш метал музика али последниве 20 години и тоа како имало нови правци и пресвртници од nu metal ( Korn Limb Bizkit, Linkin Park ) па бендови како Мастодон, Lamb of God, Killswitch Engage, Mesuggah, па еве денес имаш нов правец "џент" со бендови како Periphery, Tesseract итн, после имаш бендови како Animals as Leaders што имаат пак имаат некоја нова содржина. Сеа да не листам бендови поентата ми е има прогрес во музиката и денес ако знаеш како да ја најдеш.

 

[Andrew]

Не знам што не е толку јасно...Тврдам дека квалитетот на музиката моментално е послаб со квалитетот на музиката пред 20 и 30 години.
Како сакаш толкувај ја музиката, поп, фолк, етно, реге, рап итн, итн.



Дали има и сега квалитетни музичари?
Апсолутно да!
Ама работата е што тогаш имаше повеќе квалитетни музичари.

Прашањето што мене ме копка зошто е така?

Можеби твојата субјективност кон тој тогашен тип на музика те тера да мислиш така. Нормално дека во тоа време, сите музичари што ги наброја биле богови во нивниот домен. Ама биле пионери во нивната музика. Измислиле топла вода. Нивниот неоспорен квалитет во врска со тоа што го свиреле го ставаш над се друго. Тие биле генијални инветори(?) кои допринеле за музиката.

Ама зошто тотално го негираш денешниот развој на музичката индустрија? Макар и андерграуд музиката која сигурно сеуште го има истиот креативен и генијален потенцијал како и тогаш, само не така спакуван, и не со иста форма. Постои, верувај.

Не можеш да ставиш оцена на квалитетот според стилот.

 

[wicked_1]

Незнам колку пратиш метал музика али последниве 20 години и тоа како имало нови правци и пресвртници од new metal ( Kron Limb Bizkit, Linkin Park ) па бендови како Мастодон, Lamb of God, Killswitch Engage, Mesuggah, па еве денес имаш нов правец "џент" со бендови како Periphery, Tesseract итн, после имаш бендови како Animals as Leaders што имаат пак имаат некоја нова содржина. Сеа да не листам бендови поентата ми е има прогрес во музиката и денес ако знаеш како да ја најдеш.

Тие осцилации у метал музиката не се пример за проблематикава, нема култен носител на џентот, кој уствари е познат на крајно селективна публика.
Поради некреативност и недоволен талент, денеска метал бендовите у секој нареден албум имаат различен звук. Тоа е таа Ne Obliviscaris еволуција, од се по нешто, хаоси

 

[Mud]

Тие осцилации у метал музиката не се пример за проблематикава, нема култен носител на џентот, кој уствари е познат на крајно селективна публика.
Поради некреативност и недоволен талент, денеска метал бендовите у секој нареден албум имаат различен звук. Тоа е таа Ne Obliviscaris еволуција, од се по нешто, хаоси

Незнам мене па ми е обратно баш бендовите што си го мењаат звукот и созреваат ( Opeth, Mastodon ) ми се покреативни него некои што го вадат истиот албум секој година.