Значи како што мислев, станува збор за недоволно познавање...
Тука се согласуваме. Со денешните размислувања на луѓето и всадените догми во нивните глави, кои се производ од религиите, војните, т.е.авторитетите, ќе стане хаос. Можеби затоа е потребна крвавата револуција, што мислиш?
Како, бе Рики? Како е возможно толку единки да размислуваат исто? По твојава логика, постојат сродни души. Немој да ми речеш дека веруваш во ова!
Овие луѓе делат само иста цел, иста мотивација, иста идеологија... Ќе имаш можност да бидеш она што навистина си, посебен, оригинален... Ќе имаш можност да ги истакнеш твоите квалитети, затоа што нема да бидеш опресиран како сега, во никој случај нема да бидеш бледа копија од некој друг. Оваа појава од која ти стравуваш се случува денес, преку перење мозоци, целта е профит и можност за контрола на масата. И гледаш, дури и покрај тоа, сакаме различни работи и поседуваме различни карактерни особини.
Мхм, токму ова е замислата за едно анархистичко општество.
Каков случај би можел да биде овој? Наведи ми некој пример.
Така? Зарем не мислиш дека отфрлање на авторитетот некогаш ќе биде човекова потреба?
Нема да ги цитирам делчињата посебно туку вака ќе ти пишам, нејќам такви дискусии
Крвава револуција, не. Да скратам за тоа, сите идеали, од политички до било какви реформи, не само општествени туку најбазични од било кое поле, секогаш од старт ги отпишувам кога некој ќе каже „треба ремонт, треба од ново да почнеме“. Немам толкаво познавање колку тебе, во право си, пошто ти одвоено го разгледуваш ова и фоксуот ти е на истото, а јас гледам од општ аспект на сите идеологии, па мислењето го формирам од искуството од минатото и пробувам да погодам како би се одвивале работите според тој принцип (меѓутоа кој разбира повеќе, тоа е веќе различен point of view). Веројатно таа револуција сака да постави некакви нови темели на ново општество, да го урне комплетно постоечкото и да почне од ново. Ако е така, тогаш со тоа навистина не можам да се согласам бидејќи мое верување е дека работите треба да се движат при постепен процес, не при некаков чин. Чинот може да биде само повод, експлозија на нешто што се собирало долго време, како денес што почнаа протестиве за екстерното, па така по тоа следеа неколку неповрзани други протести. Единствено така може да се случи, преку процес. Bottom line, не може да се тргне со умисла да се направи чинот, па после да се одвие дејството, треба обратно. Ова ќе го надоврзам после со последниот дел што ме праша.
За другиот дел, анархизмот во иднината, свесен сум дека тој е најдискутабилен и можам да бидам тотално погрешен во претпоставките, но, можат и анархистите. Бидејќи да бидеме реални, тешко е да се предвиди и тешко е да се замисли, збориме за време кое не може ни да замислиме колку унапред во иднината би било тоа. Но, јас ги земам следниве работи во предвид. За да се случи такво општество, треба сите да бидат на ставот дека најдобро е да нема авторитет, нели? За да бидат сите на тој став, треба сите да имаат сличен или приближно ист став и за многу други работи. Бидејќи верувај, идеологијата е тесно поврзана и со други работи, сигурен сум дека го знаеш тоа. Постојат огромен број полемики кои влијаат врз тоа размислување, повеќе од што било кој мисли, од најспротивставени мислења до најголеми секојдневни ситници. А денес се повеќе и повеќе се расцепкуваат тие, се се испреплетува. Зборам од поглед на спротивставени ставови при научни истражувања, применување на различна методологија во изучувањето на различни предмети, самиот начин на живот зависи од твојата идеологија, а истата секогаш се крши со многу други. Значи за да дојде до такво општество, треба да бидат надминати многу такви спротивставувања кои влијаат врз идеологијата, односно луѓето да се сложат на одреден принцип по кој се движат работите. Што тешко би се случило, со оглед на тоа што со претходно споменатите расцепкувања на најразличните теми во животов, се ствараат се повеќе спротивставувања. Доколку не е одлучено да се сведе се на една работа, ќе продолжат да постојат несогласувањата. А авторитетот не би можел да престане да постои, бидејќи се додека траат несогласувањата ќе постои потребата од него, некој да изврши влијание во вид на помош кон твојата страна. Што само по себе ги става луѓето едни над други. Затоа сметам дека за да се елиминираат овие несогласувања, за да дојде моментот кога ќе се пружи можноста за анархистичко општество, треба да се елиминира и се што е во најширока поврзаност со истото. Тоа може да се случи (којзнае кога, али теоретски е возможно), но така ќе дојде до тоа што го пишав првично нели, намалување на разликите, стеснување, сличности, огромни сличности. Прво тоа ќе се одрази и врз размислувањето, ќе се намалат разликите за она што го зборам (не верувам во сродни души патем, булшит е тоа, само алудирав на тоа дека секој си има the perfect partner замислено во главата, али не е ни толку битно тоа), нема да има „сакам богат, сакам скромен, сакам вреден, сакам паметен“, бидејќи како што ќе се стесни тој обрач за другите работи, ќе се стесне и обрачот на личните карактеристики, што ќе доведе до огромна сличност на овие работи. На крајот тоа конечно ќе се одрази и врз физичките предиспозиции нели. Ако сите ги привлекува ист тип, евентуално тој тип ќе преовладее. Не мора тоа да се случи од прва, би се случило постепено бидејќи тоа ќе биде насоката кон која ќе се движи општеството. Ако се движи во спротивна насока, не би било веќе анархија, нели? Би се вратило по претходната замисла, би почнале да се прават разлики, чекор по чекор, хиерархијата би се вратила, доволен е мал момент за истото.
Како што реков, можеби би било вака, можеби не, можеби сосема спротивно, нешто што воопшто не ми паднало на памет би се случило, навистина тешко е да се утврди и треба во предвид да се земат огромен број работи. Но, засега, ова е моето мислење и сеуште не сум слушнал нешто што би ме убедило дека би постоел поинаков начин да се случи тоа општество (затоа и реков, убеди ме). Бидејќи секој пат кога ќе чујам некакво размислување, веднаш ми доаѓа некој пример „а ова како би било решено за да не предизвика разликување и раздор на анархијата?“.
Тоа што го рече за замислата, да, знам дека таква е замислата. Анархијата има позитивни елементи, секако дека има. Во секој идеал се наоѓаат елементи кои можеш да ги извлечеш. Гадафи ако можеше при диктатура да им пружи бесплатно образование на своите жители, секако дека може. Дури би се осмелил да речам дека ова кон кое јас сметам дека треба да се стреми општеството има добар дел анархистички елементи. Но, она што мене највише ме боде е уништувањето на хиерархијата. Сметам дека од хиерархија секогаш ќе има потреба, бидејќи хиерархијата потекнува од потреба да ставиш едно нешто пред друго. Не зборам само од политички аспект, еве види и од самоконтролирачки аспект. Што ти е тебе побитно, да ме читаш мене тука на форумов, или да одиш на работа да земеш некоја пара? Се знае на што даваш приоритет. Таквите ситници се она од што произлегува хиерархијата. Но, не секој се согласува со тоа, што ме враќа на муабетот на спротивставувањето. Ова беше банален пример, но постојат дилеми кога не знаеш што од што е поважно бидејќи работите се многу слични, но ти веруваш дека едното е малце побитно од другото, друг мисли дека другото е побитно од првото, и ете ти конфликт. Значи да не забегам, тука се надоврзувам на претходниот муабет, а мислам дека со ова го покрив и следното прашање, примерот што го бараше. Би можел и нешто поконкретно, но можеби нема доволно да го опфати она што сакам да го кажам, затоа мислам дека изразување на ваков начин е покорисно за дискусијата.
И за крај за отфрлањето на авторитетот. Можеби ќе се случи. Доколку се роди таква потреба, тогаш значи тоа бил патот по кој требало да ни се развива човештвото, кон тоа водел нашиот развој. Но, јас сметам дека не е така, дека не треба да се форсира тоа, туку дека доколку стварно е, треба да си дојде природно. Не би ми се допаѓало, признавам. Сакам да кажам, не ја замислувам иднината на човештвото на таков начин, па доколку се случи би бил разочаран, но не викам дека не би го прифатил. Веројатно не би ни знаел дека го прифаќам, бидејќи би бил долг процес. Би знаел доколку живеам многу години после тоа, и го изучувам минатото во кое се случило тоа. Но батали ова, најбитно од се е тоа што реков дека сметам дека не треба да се форсира. Општеството би дошло само по себе, кога би се наметнало потреба. Анонимуси, пароли и глупости се непотребни за тоа и само вршат негативно влијание. Процесот не може со сила да биде забрзан (ниту пак успорен), туку си доаѓа сам по себе. Од тука го формулирам мислењето дека форсирањето на анархијата како идеал кој треба што побрзо да се случи, не е погрешно (да не го искористам тој збор), туку е несоодветно за целта. Но, немам ништо против верување дека еден ден ќе дојде до анархија како што ја замислуваат анархистите, иако истата сепак би била преку природен пат. Не верувам дека ќе биде, не го делам мислењето, но све си бидува, ако тоа е нивното мислење, who am I to beg to differ кога ни јас ни тие не знаеме што ќе се случи?
Го завршувам постов со смајли
). Кога се случува голема промена од работите кои ти ги наброја, обично тоа не е причина туку повод, онака, условите за промената биле поставени, само се чекал конкретен настан за да ги овозможи. Падот на Рим во 476, црно на бело муабет за све што реков досега. Али ај да не забегуваме од темата 
