kooperativa
Г-ин Пола Милениум
- Член од
- 2 октомври 2012
- Мислења
- 7.633
- Поени од реакции
- 8.601
Дали хомосексуалноста предизвикува безредие? Дали необлекувањето во бурка предизвикува безредие? Дали неверувањето во ниеден бог предизвикува безредие?
Прашања за Исламот III
- Креатор на темата exlexmk
- Време на започнување
Ipsissimus
P.I.
Дефинирај невин човек од исламски аспект. Дали човек што предвидува, гата, гледа и слично е невин според исламот? Дали хомосексуалец е невин според исламот? Дали човек што има секс а не е во брак е невин според исламот?
- Член од
- 21 декември 2011
- Мислења
- 430
- Поени од реакции
- 79
- Возраст
- 58
Skraćena zbirka fikhskih propisa – KRIVIČNO I KAZNENO PRAVO U ŠERIJATU
https://islamskiedukativni.wordpress.com/category/fikh/
ZLOČINI
Pod zločinom se podrazumijeva napad na čovjeka s namjerom ubistva, uništenja nekog organa ili duševnog oskrnavljenja. Postoje tri vrste ubistava: 1. Svjesno, namjerno ubistvo je ono kada se izvrši predmetom kojim se obično ubija, kao što je sablja ili nešto drugo i to je ubistvo s predumišljajem. U tom slučaju dužnost je ubiti ubicu. Ako zastupnik ubijenog oprosti, ostaje obaveza velike krvarine koja se uzima iz imetka ubice. 2. Ubistvo greškom (šibhul amd) je, kada neko napadne na čovjeka nečim čim se obično ne ubija, poput biča ili štapa, ali mu to prouzrokuje smrt. Tada se nad ubicom ne izvršava smrtna kazna, ali je dužan dati veliku krvarinu, s tim što to ne mora odmah učiniti. 3. Nenamjerno ubistvo je kad neko odapne strijelu na nešto, pa pogodi čovjeka. U tom slučaju nema kažnjavanja, ali ostaje blaga krvarina koju je dužna platiti rodbina [Akila su rođaci i saplemenici koji otplaćuju krvarinu za ubicu iz svojih redova] ubice u roku od tri godine. Velika krvarina se sastoji od stotinu deva: trideset trogodišnjih, trideset četverogodišnjih i četrdeset steonih deva. Blaga krvarina se sastoji od stotinu sljedećih deva: dvadeset trogodišnjih, dvadeset četverogodišnjih, dvadeset dvogodišnjih, dvadeset jednogodišnjih i dvadeset dvogodišnjih devaca. Ako nema deva onda se daje njihova vrijednost. Dužnost je izvršiti odmazdu, ako prilikom zločina dođe do izbijanja oka, lomljenja noge ili odsijecanja ruke, i to na isti način, desna za desnu, a lijeva za lijevu. Puna krvarina je obavezna, ako dođe do uništenja pameti, ili uništenja sluha, vida, govora, čula mirisa, sposobnosti polnog općenja ili sposobnost stajanja ili sjedenja. Da bi odmazda bila obavezna uvjetuje se: 1. Da zločinac bude punoljetan i pametan. 2. Da ne bude jedan od roditelja ubijenog (otac ili majka). 3. Da se zastupnici ubijenog slože na odmazdu. Većina islamskih učenjaka, u obaveznost odmazde, uvjetuje još da ubijeni bude ravan ubici u: 1. Islamu ili nevjerovanju. 2. Slobodi ili ropstvu. 3. Muškom ili ženskom rodu. Ako budu različiti u pogledu navedenih svojstava, u tom slučaju postoje detaljna pojašnjenja. Dozvoljeno je oprostiti ubistvo bez odmazde i krvarine. Ona je obavezna za rane koje otkrivaju meso, za izbijeni zub pet deva, za prebijenu kost deset deva. Ako više ljudi učestvuje u ubijanju jednog čovjeka, svi oni zaslužuju smrtnu kaznu. Kada majka namjerno ili ne namjerno prouzrokuje smrt novorođenčeta, a ona ostane u životu, obavezna je isplatiti krvarinu zvanu “gurra” (oslobađanje roba ili stotinu ovaca) bez obzira da li se dijete rodilo živo ili mrtvo, pod uvjetom da bude stvoreno što se zaključuje na osnovu ekstremiteta ili tragova života. Krvarinu plaća onaj ko prouzrokuje smrt novorođenčeta, bez obzira da li je to učinila majka ili otac, a uzimaju je nasljednici. Ako se dijete rodi živo, pa poslije umre zbog ranijih uzroka, plaća se puna krvarina, za muško stotinu deva, a za žensko pedeset.
KAZNE
Šeriatske kazne vrši halifa islamske države ili onaj koga halifa postavi.
1. KAZNA ZA BLUD – ZINALUK
a) Bludnik [Blud se ustanovljuje priznanjem počinioca, svjedočenjem četvorice muškaraca, ili međusobnom zakletvom (lianom), ali ako se odustane od priznanja oslobađa se kazne. Bludom se smatra uvlačenje muškog polnog organa u ženski makar i ne došlo do izbacivanja sjemena. Međutim, za poljubac ili zagrljaj nije obavezno izvršiti kaznu preljube, nego treba izvršiti kaznu koju odredi šeriatski sudija (ta’zir).] koji je bio zakonski oženjen i imao odnose u braku, kažnjava se kamenovanjem na javnom mjestu. b) Onaj koji nije bio u braku, a počinio je blud, kažnjava se sa stotinu udaraca i progonstvom izvan mjesta boravka u drugo mjesto na godinu dana. c) Homoseksualizam i općenje sa životinjama kažnjava se na isti način kao i blud. [Kazna za homoseksualca nije kao kazna za bludnike, jer je kazna za blud kamenovanje ovisno da li je oženjen ili nije, dok je kazna za homoseksualca, i aktivnog i pasivnog, ubistvo bez obzira na bračni status.] d) Ko opći mimo spolnog organa kazniće se blažom kaznom (ta’zîr).
2. KAZNA ZA POTVORU
[Pod potvorom se podrazumjeva optužba za blud kojim izrazom koji upućuju na to, shodno jezičkom značenju ili uobičajenom razumjevanju pod uvjetom da optuženi bude pametan, punoljetan musliman, slobodan i pošten, a onaj koji optužuje bude takođe pametan, punoljetan, i da je to dobrovoljno učinio. Potvora se ustanovljava priznanjem onog koji je potvorio ili svjedočenjem dvojice pravednih ljudi.] Onaj ko optuži drugog za blud, a ne bude imao dokaza, kazniće se sa osamdeset udaraca.
3. KAZNA ZA KONZUMIRANJE ALKOHOLA
Kazna za konzumiranje alkohola je četrdeset udaraca, ali šeriatski sudija može povećati i do osamdeset udaraca. [Alkohol je sve što opija, bez obzira kako se zove: pivo, brendi, votka. Isti tretman imaju i sva opojna sredstva, kao što su hašiš i droga. Ono što opija u većim količinama zabranjeno je uzimati i u maloj količini. Uvjet kažnjavanja nije opijanje već konzumiranje onog što opija bez prisile i svjesno.]
4. KAZNA ZA KRAĐU
Kazna za krađu je odsjecanje šake, ako vrijednost ukradenog bude iznosila četvrtinu dinara (zlatnika) i više od toga. [Krađa se razlikuje od otimačine i pronevjere. Krađa je tajno i prikriveno uzimanje tuđeg vlasništva i to od imetka kojeg je dozvoljeno posjedovati, dok je otimačina javno uzimanje tuđeg bez dozvole vlasnika, a pronevjera je otuđenje djela onog što je ostavljeno na povjerenje.]
5. KAZNA ZA RAZBOJNIŠTVO
Kazna za razbojništvo je: a) Smrtna kazna, ako se ubije nedužan čovjek, to jest onaj ko nije zaslužio smrtnu kaznu kao što je zaslužuje npr. otpadnik od vjere (murted). b) Ako uz ubistvo bude opljačkana imovina, onda će se poubijati i povješati. c) Ako se nešto opljačka, a ne izvrši ubistvo, onda će se počiniocima odsjeći po ruka i noga unakrst. d) Ako razbojnici samo uplaše putnike, onda će se samo uhapsiti i kazniti prema nahođenju suda. e) Ko se od njih pokaje prije nego što bude uhvaćen, kazna otpada sa njega, ali se tuđa prava moraju naplatiti od njega.
6. KAZNA ZA OTPADNIŠTVO
Ko se odrekne Islama tražiće se od njega da se javno pokaje, u roku od tri dana, pa ako se ne pokaje biće ubijen i neće se kupati niti će mu se klanjati dženaza. Odpadnik (murted) je onaj koji se odmetnuo od Islama kao pametan i slobodan, odnosno bez prisile.
ŠTA SPADA U OTPADNIŠTVO – RIDDET
a) Nijekanje Uzvišenog Allaha kao Gospodara i onog koga smo dužni obožavati. b) Nijekanje nekog od farzova – strogih islamskih dužnosti – u pogledu kojeg su složni svi islamski učenjaci, kao što je namaz ili zekat. c) U odpadništvo spada i vjerovanje da je dozvoljeno nešto što je po mišljenju svih islamskih učenjaka zabranjeno – haram, i kao takvo u vjeri poznato, poput bluda – zinaluka. d) Nijekanje neke sure, ili makar i jednog ajeta iz Allahove knjige Kur’ana. e) Izigravanje i potcjenjivanje vjere, ili psovanje nečeg iz vjere. f) Nevjerovanje u življenje poslije smrti, te kažnjavanje i uživanje na Sudnjem danu. g) Izjavljivanje da su evlije bolje od vjerovjesnika. h) Ili da sa nekih evlija otpada obaveza ibadeta. i) Pokazivanje zlobe prema muslimanima, a naklonosti i podrške prema nemuslimanima.
SUDSKE KAZNE
Islamski vladar je dužan da odredi kazne – tazîr. [Neodređena kazna – tazîr razlikuje se od precizno određenih kazni hudud u sljedećem: a) Određena kazna-hadd jednaka je za sve ljude, dok se neodređena tazîr može različito određivati zavisno od situacije i ugleda ljudi. b) Kod određene kazne-hadda nema posredovanja radi pomilovanja, a kod tazîra je dozvoljeno posredovanje. c) Obavezna garancija za onog ko umre od tazîra, dok za haddove vladar nije dužan garantovati štetu. Neodređeno kažnjavanje tazîr ne smije biti u vidu brijanja brade, rušenja kuća ili usjeva, čupanja nosa, odsjecanja ušiju ili prsta, ili prženjem i ranjavanjem koje prouzrokuje bolove, a može biti ubijanjem ili bičevanjem sa više od deset udaraca za sve prestupe koji u pogledu kojih Islam nije propisao određenu kaznu ili keffaret.] Nije mu dozvoljeno da dosudi više od deset udaraca bičem. [Buharija, Muslim, Ebu Davud prenose hadis u kom se kaže: “Ne udarajte više od deset bičeva osim kad se radi o nekom od Allahovih haddova (određenih kazni)”.] Vladar je dužan da vrši procjenu u pogledu ta’zîra, te kažnjava svakog shodno onom što je zaslužio na jedan od tri načina: 1. Bičevanjem, 2. Korenjem, 3. Zatvorom. [Vladar lično određuje tazîr i to ne može niko drugi činiti osim u slijedećim slučajevima: a) Otac za svoju malu djecu, do perioda punoljetnosti, da bi ih ukorio ili nešto podučio, ili navikao na obavljanje namaza i u tom smislu nije dužan nadoknađivati eventualnu štetu. Ista ova prava ima majka. b) Gospodar za svoga roba u pogledu svojih prava i njegovih obaveza prema Allahu s.v.t. c) Čovjek za svoju neposlušnu ženu, shodno Kur’anskom objašnjenju, a takođe je dozvoljeno istući i zbog izostavljanja namaza.] Neki kažu da je dozvoljeno da učitelj kažnjava djecu da bi ih odgojio
https://islamskiedukativni.wordpress.com/category/fikh/
ZLOČINI
Pod zločinom se podrazumijeva napad na čovjeka s namjerom ubistva, uništenja nekog organa ili duševnog oskrnavljenja. Postoje tri vrste ubistava: 1. Svjesno, namjerno ubistvo je ono kada se izvrši predmetom kojim se obično ubija, kao što je sablja ili nešto drugo i to je ubistvo s predumišljajem. U tom slučaju dužnost je ubiti ubicu. Ako zastupnik ubijenog oprosti, ostaje obaveza velike krvarine koja se uzima iz imetka ubice. 2. Ubistvo greškom (šibhul amd) je, kada neko napadne na čovjeka nečim čim se obično ne ubija, poput biča ili štapa, ali mu to prouzrokuje smrt. Tada se nad ubicom ne izvršava smrtna kazna, ali je dužan dati veliku krvarinu, s tim što to ne mora odmah učiniti. 3. Nenamjerno ubistvo je kad neko odapne strijelu na nešto, pa pogodi čovjeka. U tom slučaju nema kažnjavanja, ali ostaje blaga krvarina koju je dužna platiti rodbina [Akila su rođaci i saplemenici koji otplaćuju krvarinu za ubicu iz svojih redova] ubice u roku od tri godine. Velika krvarina se sastoji od stotinu deva: trideset trogodišnjih, trideset četverogodišnjih i četrdeset steonih deva. Blaga krvarina se sastoji od stotinu sljedećih deva: dvadeset trogodišnjih, dvadeset četverogodišnjih, dvadeset dvogodišnjih, dvadeset jednogodišnjih i dvadeset dvogodišnjih devaca. Ako nema deva onda se daje njihova vrijednost. Dužnost je izvršiti odmazdu, ako prilikom zločina dođe do izbijanja oka, lomljenja noge ili odsijecanja ruke, i to na isti način, desna za desnu, a lijeva za lijevu. Puna krvarina je obavezna, ako dođe do uništenja pameti, ili uništenja sluha, vida, govora, čula mirisa, sposobnosti polnog općenja ili sposobnost stajanja ili sjedenja. Da bi odmazda bila obavezna uvjetuje se: 1. Da zločinac bude punoljetan i pametan. 2. Da ne bude jedan od roditelja ubijenog (otac ili majka). 3. Da se zastupnici ubijenog slože na odmazdu. Većina islamskih učenjaka, u obaveznost odmazde, uvjetuje još da ubijeni bude ravan ubici u: 1. Islamu ili nevjerovanju. 2. Slobodi ili ropstvu. 3. Muškom ili ženskom rodu. Ako budu različiti u pogledu navedenih svojstava, u tom slučaju postoje detaljna pojašnjenja. Dozvoljeno je oprostiti ubistvo bez odmazde i krvarine. Ona je obavezna za rane koje otkrivaju meso, za izbijeni zub pet deva, za prebijenu kost deset deva. Ako više ljudi učestvuje u ubijanju jednog čovjeka, svi oni zaslužuju smrtnu kaznu. Kada majka namjerno ili ne namjerno prouzrokuje smrt novorođenčeta, a ona ostane u životu, obavezna je isplatiti krvarinu zvanu “gurra” (oslobađanje roba ili stotinu ovaca) bez obzira da li se dijete rodilo živo ili mrtvo, pod uvjetom da bude stvoreno što se zaključuje na osnovu ekstremiteta ili tragova života. Krvarinu plaća onaj ko prouzrokuje smrt novorođenčeta, bez obzira da li je to učinila majka ili otac, a uzimaju je nasljednici. Ako se dijete rodi živo, pa poslije umre zbog ranijih uzroka, plaća se puna krvarina, za muško stotinu deva, a za žensko pedeset.
KAZNE
Šeriatske kazne vrši halifa islamske države ili onaj koga halifa postavi.
1. KAZNA ZA BLUD – ZINALUK
a) Bludnik [Blud se ustanovljuje priznanjem počinioca, svjedočenjem četvorice muškaraca, ili međusobnom zakletvom (lianom), ali ako se odustane od priznanja oslobađa se kazne. Bludom se smatra uvlačenje muškog polnog organa u ženski makar i ne došlo do izbacivanja sjemena. Međutim, za poljubac ili zagrljaj nije obavezno izvršiti kaznu preljube, nego treba izvršiti kaznu koju odredi šeriatski sudija (ta’zir).] koji je bio zakonski oženjen i imao odnose u braku, kažnjava se kamenovanjem na javnom mjestu. b) Onaj koji nije bio u braku, a počinio je blud, kažnjava se sa stotinu udaraca i progonstvom izvan mjesta boravka u drugo mjesto na godinu dana. c) Homoseksualizam i općenje sa životinjama kažnjava se na isti način kao i blud. [Kazna za homoseksualca nije kao kazna za bludnike, jer je kazna za blud kamenovanje ovisno da li je oženjen ili nije, dok je kazna za homoseksualca, i aktivnog i pasivnog, ubistvo bez obzira na bračni status.] d) Ko opći mimo spolnog organa kazniće se blažom kaznom (ta’zîr).
2. KAZNA ZA POTVORU
[Pod potvorom se podrazumjeva optužba za blud kojim izrazom koji upućuju na to, shodno jezičkom značenju ili uobičajenom razumjevanju pod uvjetom da optuženi bude pametan, punoljetan musliman, slobodan i pošten, a onaj koji optužuje bude takođe pametan, punoljetan, i da je to dobrovoljno učinio. Potvora se ustanovljava priznanjem onog koji je potvorio ili svjedočenjem dvojice pravednih ljudi.] Onaj ko optuži drugog za blud, a ne bude imao dokaza, kazniće se sa osamdeset udaraca.
3. KAZNA ZA KONZUMIRANJE ALKOHOLA
Kazna za konzumiranje alkohola je četrdeset udaraca, ali šeriatski sudija može povećati i do osamdeset udaraca. [Alkohol je sve što opija, bez obzira kako se zove: pivo, brendi, votka. Isti tretman imaju i sva opojna sredstva, kao što su hašiš i droga. Ono što opija u većim količinama zabranjeno je uzimati i u maloj količini. Uvjet kažnjavanja nije opijanje već konzumiranje onog što opija bez prisile i svjesno.]
4. KAZNA ZA KRAĐU
Kazna za krađu je odsjecanje šake, ako vrijednost ukradenog bude iznosila četvrtinu dinara (zlatnika) i više od toga. [Krađa se razlikuje od otimačine i pronevjere. Krađa je tajno i prikriveno uzimanje tuđeg vlasništva i to od imetka kojeg je dozvoljeno posjedovati, dok je otimačina javno uzimanje tuđeg bez dozvole vlasnika, a pronevjera je otuđenje djela onog što je ostavljeno na povjerenje.]
5. KAZNA ZA RAZBOJNIŠTVO
Kazna za razbojništvo je: a) Smrtna kazna, ako se ubije nedužan čovjek, to jest onaj ko nije zaslužio smrtnu kaznu kao što je zaslužuje npr. otpadnik od vjere (murted). b) Ako uz ubistvo bude opljačkana imovina, onda će se poubijati i povješati. c) Ako se nešto opljačka, a ne izvrši ubistvo, onda će se počiniocima odsjeći po ruka i noga unakrst. d) Ako razbojnici samo uplaše putnike, onda će se samo uhapsiti i kazniti prema nahođenju suda. e) Ko se od njih pokaje prije nego što bude uhvaćen, kazna otpada sa njega, ali se tuđa prava moraju naplatiti od njega.
6. KAZNA ZA OTPADNIŠTVO
Ko se odrekne Islama tražiće se od njega da se javno pokaje, u roku od tri dana, pa ako se ne pokaje biće ubijen i neće se kupati niti će mu se klanjati dženaza. Odpadnik (murted) je onaj koji se odmetnuo od Islama kao pametan i slobodan, odnosno bez prisile.
ŠTA SPADA U OTPADNIŠTVO – RIDDET
a) Nijekanje Uzvišenog Allaha kao Gospodara i onog koga smo dužni obožavati. b) Nijekanje nekog od farzova – strogih islamskih dužnosti – u pogledu kojeg su složni svi islamski učenjaci, kao što je namaz ili zekat. c) U odpadništvo spada i vjerovanje da je dozvoljeno nešto što je po mišljenju svih islamskih učenjaka zabranjeno – haram, i kao takvo u vjeri poznato, poput bluda – zinaluka. d) Nijekanje neke sure, ili makar i jednog ajeta iz Allahove knjige Kur’ana. e) Izigravanje i potcjenjivanje vjere, ili psovanje nečeg iz vjere. f) Nevjerovanje u življenje poslije smrti, te kažnjavanje i uživanje na Sudnjem danu. g) Izjavljivanje da su evlije bolje od vjerovjesnika. h) Ili da sa nekih evlija otpada obaveza ibadeta. i) Pokazivanje zlobe prema muslimanima, a naklonosti i podrške prema nemuslimanima.
SUDSKE KAZNE
Islamski vladar je dužan da odredi kazne – tazîr. [Neodređena kazna – tazîr razlikuje se od precizno određenih kazni hudud u sljedećem: a) Određena kazna-hadd jednaka je za sve ljude, dok se neodređena tazîr može različito određivati zavisno od situacije i ugleda ljudi. b) Kod određene kazne-hadda nema posredovanja radi pomilovanja, a kod tazîra je dozvoljeno posredovanje. c) Obavezna garancija za onog ko umre od tazîra, dok za haddove vladar nije dužan garantovati štetu. Neodređeno kažnjavanje tazîr ne smije biti u vidu brijanja brade, rušenja kuća ili usjeva, čupanja nosa, odsjecanja ušiju ili prsta, ili prženjem i ranjavanjem koje prouzrokuje bolove, a može biti ubijanjem ili bičevanjem sa više od deset udaraca za sve prestupe koji u pogledu kojih Islam nije propisao određenu kaznu ili keffaret.] Nije mu dozvoljeno da dosudi više od deset udaraca bičem. [Buharija, Muslim, Ebu Davud prenose hadis u kom se kaže: “Ne udarajte više od deset bičeva osim kad se radi o nekom od Allahovih haddova (određenih kazni)”.] Vladar je dužan da vrši procjenu u pogledu ta’zîra, te kažnjava svakog shodno onom što je zaslužio na jedan od tri načina: 1. Bičevanjem, 2. Korenjem, 3. Zatvorom. [Vladar lično određuje tazîr i to ne može niko drugi činiti osim u slijedećim slučajevima: a) Otac za svoju malu djecu, do perioda punoljetnosti, da bi ih ukorio ili nešto podučio, ili navikao na obavljanje namaza i u tom smislu nije dužan nadoknađivati eventualnu štetu. Ista ova prava ima majka. b) Gospodar za svoga roba u pogledu svojih prava i njegovih obaveza prema Allahu s.v.t. c) Čovjek za svoju neposlušnu ženu, shodno Kur’anskom objašnjenju, a takođe je dozvoljeno istući i zbog izostavljanja namaza.] Neki kažu da je dozvoljeno da učitelj kažnjava djecu da bi ih odgojio
- Член од
- 21 декември 2011
- Мислења
- 430
- Поени од реакции
- 79
- Возраст
- 58
Homoseksualizam je jasan odraz duševne nečistoće. Poznato je kroz Kur’anska kazivanja o ranijim narodima da je prvi narod koji je počinio ovaj grijeh, narod Luta alejhisselam. Niko prije njih nije činio takav grijeh. Lut alejhisselam, ih je pozivao da obožavaju Allaha jednog, da prestanu sa činjenjem grijeha i nemoralnih postupaka.
Nisu poslušali Luta alejhisselam, nastavili su i dalje da čine grijehe kao i grijeh koji do tada niko nije počinio – homoseksualizam.
Allah je ovaj narod uništio zbog činjenja ovoga grijeha (hoseksualizma) kako bi bili primjerom kasnijim generacijama ali vidimo da ima i danas onih koji su prigrlili ovaj grijeh.
Uzvišeni Allah je rekao u Kur’ani Kerimu:
وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَكُم بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِّنَ الْعَالَمِينَ
„I Luta - kad reče narodu svome: 'Zašto činite razvrat koji niko prije vas na svijetu nije činio?
(Prevedeno značenje sure El-A’raf,80)
إِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِّن دُونِ النِّسَاءِ ۚ بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ
Vi sa strašću prilazite muškarcima, umjesto ženama. Ta vi ste narod koji sve granice zla prelazi!'
(Prevedeno značenje sure El-A’raf,81)
وَمَا كَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلَّا أَن قَالُوا أَخْرِجُوهُم مِّن قَرْيَتِكُمْ ۖ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ يَتَطَهَّرُونَ
A odgovor naroda njegova glasio je: 'Istjerajte ih iz grada vašeg, oni su ljudi-čistunci!'
(Prevedeno značenje sure El-A’raf,82)
فَأَنجَيْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلَّا امْرَأَتَهُ كَانَتْ مِنَ الْغَابِرِينَ
I Mi smo njega i porodicu njegovu spasili, osim žene njegove; ona je ostala sa onima koji su kaznu iskusili.
(Prevedeno značenje sure El-A’raf,83)
وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهِم مَّطَرًا ۖ فَانظُرْ كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِينَ
I na njih smo kišu spustili, pa pogledaj kako su razvratnici skončali."
(Prevedeno značenje sure El-A’raf,80)
IMALI KO DA POUKU PRIMI!
Kada je došlo vrijeme kažnjavanja ove skupine ljudi, Allah subhanehu ve te’ala je poslao meleke u liku lijepih mladića kako bi još jednom stavio na ispit Lutov narod, pa pogledajmo kroz sljedeće Kur’anske ajete, kaže Uzvišeni Allah:
وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِيءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالَ هَٰذَا يَوْمٌ عَصِيبٌ
„I kad izaslanici Naši dođoše Lutu, on se zbog njih nađe u neprilici i bi mu teško pri duši, pa reče: 'Ovo je mučan dan!'
(Prijevod značenja Hud,77)
وَجَاءَهُ قَوْمُهُ يُهْرَعُونَ إِلَيْهِ وَمِن قَبْلُ كَانُوا يَعْمَلُونَ السَّيِّئَاتِ ۚ قَالَ يَا قَوْمِ هَٰؤُلَاءِ بَنَاتِي هُنَّ أَطْهَرُ لَكُمْ ۖ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَلَا تُخْزُونِ فِي ضَيْفِي ۖ أَلَيْسَ مِنكُمْ رَجُلٌ رَّشِيدٌ
I narod njegov pohrli njemu, - a i prije su radili sramotna djela. 'O narode moj', - reče on - 'eto mojih kćeri, one su vam čistije! Bojte se Allah i pred gostima mojim me ne sramotite! Zar među vama nema razumna čovjeka?'
(Prijevod značenja Hud,78)
قَالُوا لَقَدْ عَلِمْتَ مَا لَنَا فِي بَنَاتِكَ مِنْ حَقٍّ وَإِنَّكَ لَتَعْلَمُ مَا نُرِيدُ
Oni rekoše: 'Ti znaš da nam nisu potrebne tvoje kćeri, ti doista znaš šta hoćemo mi'.
(Prijevod značenja Hud,79)
قَالَ لَوْ أَنَّ لِي بِكُمْ قُوَّةً أَوْ آوِي إِلَىٰ رُكْنٍ شَدِيدٍ
On reče: 'Ah, da ja samo imam moć ili da se mogu osloniti na nekog snažnog!'
(Prijevod značenja Hud,80)
قَالُوا يَا لُوطُ إِنَّا رُسُلُ رَبِّكَ لَن يَصِلُوا إِلَيْكَ ۖ فَأَسْرِ بِأَهْلِكَ بِقِطْعٍ مِّنَ اللَّيْلِ وَلَا يَلْتَفِتْ مِنكُمْ أَحَدٌ إِلَّا امْرَأَتَكَ ۖ إِنَّهُ مُصِيبُهَا مَا أَصَابَهُمْ ۚ إِنَّ مَوْعِدَهُمُ الصُّبْحُ ۚ أَلَيْسَ الصُّبْحُ بِقَرِيبٍ
A meleki rekoše: 'O Lute, mi smo izaslanici Gospodara tvoga, oni tebi ne mogu nauditi. Ti kreni sa čeljadi svojom u gluho doba noći bez žene svoje, nju će zadesiti isto što i njih, i neka se niko od vas ne obazire! - Rok im je praskazorje, a zar praskazorje nije blizu?' (Prijevod značenja Hud,81)
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ
I kada pade naredba Naša, Mi sve prevrnusmo, ono što je bilo gore - bi dolje, i na njih kao kišu grumenje od pečena blata spustismo, koje je neprekidno sipalo, (Prijevod značenja Hud,82)
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ
obilježeno od Gospodara tvoga, - a ono nije daleko ni od jednog nasilnika."
(Prijevod značenja Hud,83)
Kao što možemo vidjeti iz spomenutih ajeta Lut alejhisselam, nije odmah znao da su mladići ustvari meleki u ljudskom liku ali je kasnije saznao kada su mu sami rekli: „O Lute, mi smo izaslanici Gospodara tvoga, oni tebi ne mogu nauditi."
Takođe vidimo da je i Lutova žena bila zla osoba i koja je bila osobina kao i narod.
Lut alejhisselam, je predosjetio nešto veliko da će se desiti. Allahovo obećanje tj. uništenje ovoga naroda je došlo u praskozorje. Baš kako je rekao melek Džibril: „Rok im je praskazorje, a zar praskazorje nije blizu?!"
Lut, 'alejhisselam, izašao je noću iz sela sa svojom porodicom, osim žene. Njegova žena zajedno sa ostalim stanovnicima dočekala je Allahovu odredbu. Odredba je došla pred sami izlazak Sunca:
فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ
„i njih je zadesio strašan glas kad je Sunce izlazilo" (Prijevod značenja El-Hidžr, 73)
وَقَضَيْنَا إِلَيْهِ ذَٰلِكَ الْأَمْرَ أَنَّ دَابِرَ هَٰؤُلَاءِ مَقْطُوعٌ مُّصْبِحِينَ
„I Mi smo mu objavili ono što će se zbiti: da će oni, svi do posljednjeg, u svitanje uništeni biti" (Prijevod značenja El-Hidžr, 66)
فَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا جَعَلْنَا عَالِيَهَا سَافِلَهَا وَأَمْطَرْنَا عَلَيْهَا حِجَارَةً مِّن سِجِّيلٍ مَّنضُودٍ
„I kada pade naredba Naša, Mi sve prevrnusmo, ono što je bilo gore - bi dolje, i na njih kao kišu grumenje od pečena blata spustismo, koje je neprekidno sipalo, (Prijevod značenja Hud,82)
مُّسَوَّمَةً عِندَ رَبِّكَ ۖ وَمَا هِيَ مِنَ الظَّالِمِينَ بِبَعِيدٍ
obilježeno od Gospodara tvoga, - a ono nije daleko ni od jednog nasilnika"
(Prijevod značenja Hud,83)
Allah, subhanehu ve te'ala, je uništio spomenuto naselje i dao na istom mjestu da se pojavi more. Poznato je pod imenom „Mrtvo more". U njemu i oko njega, kažu da nema nikakva života. To mjesto ostat će do Sudnjeg dana kao upozorenje svima onima koji pomisle o sličnim nemoralnim radnjama.
Homoseksualizam je najveća vrsta nemorala. Naprotiv, obuhvata sve druge vrste. U kur'anskim ajetima kada se spominje blud opisuje se riječju fahiše-nemoralno djelo, dok se homoseksualizam opisuje sa riječju el-fahiše, kod koje određeni član „el" jeste za sveobuhvatnost.
Ibn Ebi Dunja bilježi da je Mudžahid, rahmetullahi 'alejh, rekao: „Onaj koji čini ovakava djela je takav da kada bi ga saprala svaka kap sa nebesa i svaka kap sa zemlje, ne bi prestao biti nečist."
Fudajl b. 'Ijjad, rahmetullahi 'alejh, je rekao: „Kada bi homoseksualca saprala svaka kap sa nebesa, opet bi sreo Allaha, subhanehu ve te'ala, kao nečist."
KOJA JE KAZNA ZA HOMOSEKSUALIZAM?
Šeri'at naređuje smrtu kaznu za one koji čine ovaj grijeh.
Ibnul-Kajjim, rahmetullahi 'alejh, spominje da su ashabi Allahova poslanika, sallallahu 'alejhi ve sellem, jednoglasnog mišljenja da se takva osoba treba pogubiti. Međutim, razilaze se po pitanju načina njegova ubistva. Pojedini hanbelijski pravnici prenose Idžma'a ashaba, radijallahu 'anhum, o pogubljenju onoga koji sprovodi ovaj nemoralni čin shodno hadisu Allahova poslanika, sallallahu 'alejhi ve sellem: „Ako pronađete nekoga da čini nemoral poput Lutova naroda, ubijte onoga koji to čini i nad kim se čini." (Hadis bilježe sakupljači Sunena, Ibnu-Hibban tvrdi za njega da je vjerodostojan i imam Ahmed dokazuje njime)
Osobine onih koji se bave ovim nemoralnim i razvratnim činom su slijedeće:
Izmjenjene su prirode, daleko od one u kojoj ih je Uzvišeni Allah stvorio.
Slast i sreću nalaze u zadovoljavanju svojih strasti.
Nemaju stida ni koliko životinje. Takvi se ne stide nikoga, niti Allaha, subhanehu ve te'ala, niti ljudi. Zato u takvima nema nikakve koristi.
Jasno se na njima primjećuje žudnja i razmišljanje za ovim nemoralnim činom.
Pri sebi nemaju ljudskosti, niti muškosti pred drugim muškarcima, već se dovijaju i laskaju drugima poput žena, jer žude za njima.
U kur'anskim ajetima došli su njihovi opisi: oni su fasici, prelaze svaku Allahovu granicu, čine nasilje na zemlji.
Allahov poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, rekao: „Allah prokleo onoga koji čini djelo Lutova naroda! Allah prokleo onoga koji čini djelo Lutova naroda! Allah prokleo onoga koji čini djelo Lutova naroda!" (Ahmed, 2763, 2765; Hakim, 8166; i kaže da je hadis vjerodostojan.)
Ovdje vidimo što na drugim mjestima nema niti se prenosi da je Allahov poslanik, sallallahu 'alejhi ve sellem, na jednom mjestu tri puta prokleo bludnika, niti da je one koji čine velike grijehe prokleo više od jednog puta, ali je prokletstvo homoseksualca ponovio i potvrdio tri puta. Zbog čega ponavljamo da je homoseksualizam najveća vrsta nemorala.
Takođe, posljedice ovog gnusnog i pogubnog čina potvrđuju i naučna i medicinska istraživanja.
Allah, subhanehu ve te'ala, je Milostiv i oprašta sve grijehe ako se insan iskreno pokaje Uzvišenom Allahu, srcem, riječju i dijelom.
قُلْ يَا عِبَادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلَىٰ أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
„Reci: 'O robovi Moji koji ste se prema sebi ogriješili, ne gubite nadu u Allahovu milost!
Allah će, sigurno, sve grijehe oprostiti; On, doista, mnogo prašta i On je milostiv.'
(Prijevod značenja Ez-Zumer,53[DOUBLEPOST=1422188289][/DOUBLEPOST]
Последно уредено:
@closse, не прочитав каква е казната според шеријатското право за ваков злочин:
http://www.blic.rs/Vesti/Svet/40443...a-od-povreda-zadobijenih-u-prvoj-bracnoj-noci
Kaква казна му следува на "младоженецот", aко се земе во предвид дека во Јемен се применува шеријатско право?[DOUBLEPOST=1422189795][/DOUBLEPOST]
Ko to kaže?
Dunaliella salina
http://beauty-mineral.com.au/about-dead-sea-the-natural-advantages-of-dunaliella-salina/
A majority of prokaryotes in the Dead Sea are halophiles. The first microorganisms in the Dead Sea were identified in the 1930’s and included algae, protozoa, and ciliates as well as microbes belonging to the domains Bacteria and Archaea [11]. Today, protozoans have been eradicated from the microbiota of the Dead Sea, possibly due to the extreme conditions imposed by the 20% increase in sea surface salinity since the 1930’s [2]. The microbial community of the Dead Sea is unique to the lake and is well adapted to its hostile conditions. Microorganisms have evolved mechanisms to resist the harmful effects of magnesium at high concentrations. Filamentous fungi have also been isolated from the Dead Sea [2]. The different microorganisms identified in the Dead Sea are listed below.
Red Halophilic Archaea
Haloarcula marismortui
Haloferax volcanii
Halorubrum sodomense
Halobaculum gomorrense
Haloplanus natans
Aerobic Bacteria
Halomonas halmophila
Chromohalobacter marismorui
Chromohalobacter israelensis
Salibacillus marismortui
Anaerobic Bacteria
Halobacteroides halobius
Sporohlalobacter lortetii
Orenia marismortui
Selenhihalanaerobacter shriftii
The sole primary producer of the Dead Sea is the green eukaryotic algae, Dunaliella[2]. The growth of Dunaliella is limited by the high salinity and the low phosphate concentrations of the Dead Sea [2]. Consequently, algal blooms are only witnessed when rain floods dilute the upper layers of the waterbed by at least 10% and transfer large quantities of phosphate to the lake [2]. In the absence of these conditions, Dunaliellaremains inactive as thick walled cysts buried in the sediments near shallow areas of the lake [2].
http://microbewiki.kenyon.edu/index.php/Hypersaline_Lakes_and_the_Dead_Sea
http://www.blic.rs/Vesti/Svet/40443...a-od-povreda-zadobijenih-u-prvoj-bracnoj-noci
Kaква казна му следува на "младоженецот", aко се земе во предвид дека во Јемен се применува шеријатско право?[DOUBLEPOST=1422189795][/DOUBLEPOST]
Ko to kaže?
Dunaliella salina
http://beauty-mineral.com.au/about-dead-sea-the-natural-advantages-of-dunaliella-salina/
A majority of prokaryotes in the Dead Sea are halophiles. The first microorganisms in the Dead Sea were identified in the 1930’s and included algae, protozoa, and ciliates as well as microbes belonging to the domains Bacteria and Archaea [11]. Today, protozoans have been eradicated from the microbiota of the Dead Sea, possibly due to the extreme conditions imposed by the 20% increase in sea surface salinity since the 1930’s [2]. The microbial community of the Dead Sea is unique to the lake and is well adapted to its hostile conditions. Microorganisms have evolved mechanisms to resist the harmful effects of magnesium at high concentrations. Filamentous fungi have also been isolated from the Dead Sea [2]. The different microorganisms identified in the Dead Sea are listed below.
Red Halophilic Archaea
Haloarcula marismortui
Haloferax volcanii
Halorubrum sodomense
Halobaculum gomorrense
Haloplanus natans
Aerobic Bacteria
Halomonas halmophila
Chromohalobacter marismorui
Chromohalobacter israelensis
Salibacillus marismortui
Anaerobic Bacteria
Halobacteroides halobius
Sporohlalobacter lortetii
Orenia marismortui
Selenhihalanaerobacter shriftii
The sole primary producer of the Dead Sea is the green eukaryotic algae, Dunaliella[2]. The growth of Dunaliella is limited by the high salinity and the low phosphate concentrations of the Dead Sea [2]. Consequently, algal blooms are only witnessed when rain floods dilute the upper layers of the waterbed by at least 10% and transfer large quantities of phosphate to the lake [2]. In the absence of these conditions, Dunaliellaremains inactive as thick walled cysts buried in the sediments near shallow areas of the lake [2].
http://microbewiki.kenyon.edu/index.php/Hypersaline_Lakes_and_the_Dead_Sea
Последно уредено:
Max Legend
The black swordsman
- Член од
- 27 септември 2010
- Мислења
- 4.339
- Поени од реакции
- 6.479
- Возраст
- 41
- Локација
- Somewhere in Midland
Значи сепак исламот оправдува убиство.
- Член од
- 21 декември 2011
- Мислења
- 430
- Поени од реакции
- 79
- Возраст
- 58
[
a zosto hristijnasrvoto opravduva ubistvo?
eve da ja spomneme srbija vo minato vreme no vo posledno vreme e ukinato citaj:
Smrtna kazna u Srbiji je primenjivana od nastanka moderne države 1804. do 2002. godine, kada je (26. februara) zakonom ukinuta. Poslednje pogubljenje, streljanjem, izvršeno je 14. februara 1992, a poslednje smrtne presude su izrečene 2001. godine. Srbija je obavezana sledećim međunarodnim konvencijama koje zabranjuju smrtnu kaznu (datumi ratifikacije navedeni su u zagradama): Drugi fakultativni protokol uz Međunarodni pakt o građanskim i političkim pravima (6. septembar 2001) i Protokoli br. 6 i 13 uz Evropsku konvenciju o ljudskim pravima(3. mart 2004). Prema čl. 24 važećeg Ustava (2006): „Ljudski život je neprikosnoven. U Republici Srbiji nema smrtne kazne“.
Istorija[уреди]
Srbija, 1804-1914[уреди]
U prvim decenijama 19. veka, smrtna kazna u Srbiji je primenjivana veoma često, i to za najrazličitija krivična dela: ubistvo, krađu, političke delikte, čedomorstvo, pa čak i za „smešenije“ (vanbračni polni odnos). Do 1858. godine, korišćeni su različiti načini pogubljenja: streljanje, vešanje, lomljenje točkom, „mrtva šiba“ i dekapitacija, a u početku je bilo i nabijanja na kolac. Do 1842, za ubice je bila propisana „ekvivalentna“ smrtna kazna, što znači da je ubica imao biti ubijen na isti način (pa i istim oružjem) na koji je bila ubijena žrtva. Pored toga, tela pogubljenih su skoro uvek javno izlagana na točku na određeno vreme ili „do potpunog raspadenija“. 1858. godine su ukinuti svi načini pogubljenja osim streljanja, a tela pogubljenih više nisu javno izlagana.[1]
Po prvom Krivičnom zakoniku Srbije, koji je donet 1860. godine, smrtna kazna se izvršava javno, streljanjem, a telo pogubljenog se odmah ukopava u zemlju na mestu izvršenja smrtne kazne. Taj Zakonik je propisao smrtnu kaznu za 16 krivičnih dela: različite oblike ubistva i razbojništva sa smrtnom posledicom, kao i za veleizdaju.[2] Ali, već 1863. godine je smrtna kazna ponovo propisana za krađu i još neka krivična dela.[3] Smrtna kazna za krađu je ukinuta tek 1902. godine. Od 1905. godine smrtne kazne u Beogradu više nisu izvršavane javno, nego na skrovitim mestima bez prisustva publike, ali su u drugim gradovima i selima izvršenja i dalje ostala javna i prisustvovale su im hiljade posmatrača.[4]
Redovne statistike o smrtnim kaznama počele su da se vode tek 1889. godine. Pre toga, tačni podaci postoje samo za pojedine godine. Na primer: 1844. godine osuđeno je 62 (pogubljeno 50), 1857 – 87 (10), 1868 – 64 (36) a 1887 – 34 (23). U 1883. godini, kada se zbila Timočka buna, izrečeno je 117, a izvršeno 47 smrtnih presuda, uglavnom nad pobunjenicima. Prema zvaničnim statistikama, od 1889. do 1914. u Srbiji je osuđeno na smrt 600 lica, a pogubljeno njih 344.
Jugoslavija, 1918-1941[уреди]
Kada je, 1918. godine, stvorena Kraljevina SHS, u raznim delovima nove države na snazi su ostali razni pravni sistemi. U severozapadnim pokrajinama (Bosna i Hercegovina, Hrvatska, Slovenija i Vojvodina), smrtna kazna je izvršavana vešanjem u ograđenom prostoru uz ograničeno prisustvo javnosti. U ostatku zemlje (Srbija, Kosovo, Crna Gora i Makedonija), jedini zakonski način izvršenja je i dalje bilo streljanje na javnom mestu. Kada je, 1929. godine, donet jedinstven Krivični zakonik za celu zemlju, kao jedini način pogubljenja propisano je vešanje. Izuzetak su bile smrtne presude vojnih sudova, koje su izvršavane streljanjem.[4]
Smrtne kazne su izricane najviše za ubistvo i razbojništvo sa smrtnom posledicom, ali i za terorizam. Kao teroristi su kažnjavani komunisti i hrvatski, makedonski i kosovski separatisti. Prema zvaničnim statistikama, od 1920. do 1940. u Srbiji je izrečeno 459, a izvršene su 232 smrtne presude, što daje godišnji prosek od 22 presude i 11 pogubljenja. (U celoj Jugoslaviji su u istom periodu izrečene 904, a izvršena 291 smrtna presuda, tj. u proseku 43 presude i 14 pogubljenja godišnje.)[5]
Smrtnu kaznu vešanjem su izvršavali državni dželati (krvnici): Alojz Sajfrid (1918—1922), Florijan Mauzner (1922-1928) i Karlo Dragutin Hart (1928-1941).
Jugoslavija, 1945-1991[уреди]
U prvim godinama posle Drugog svetskog rata, smrtne kazne su u velikom broju svakodnevno izricane kolaboracionistima i ratnim zločincima, ali i „narodnim neprijateljima“, tj. svima onima koji su se protivili novom komunističkom režimu. Tačnih i pouzdanih podataka nema, ali je od 1944. do 1951. u celoj Jugoslaviji verovatno izrečeno oko 10.000 smrtnih presuda, od kojih je većina izvršena. U Srbiji je sigurno bilo nekoliko hiljada osuđenih na smrt i pogubljenih. Pored političkih krivičnih dela, smrtna kazna je izricana i za imovinski kriminalitet – krađe i pronevere državne imovine i, najzad, za klasičan kriminalitet (ubistva i razbojništva). Do 1959. godine, smrtne kazne su izvršavane streljanjem ili vešanjem, prema odluci suda, s tim što se vešanje smatralo za teži oblik i manje je korišćeno. Posle 1950. godine, broj smrtnih kazni značajno opada. Prema zvaničnim statističkim podacima, od 1950. do 1958. godine u Jugoslaviji je smrtnih presuda bilo 229 (oko 29 godišnje), a u Srbiji 122 (oko 15). Ne postoje zvanični podaci o pogubljenjima, ali se može pretpostaviti da je od svih izrečenih smrtnih kazni izvršeno oko dve trećine.[4]
Reforma od 1959. godine bitno je ublažila strogost krivičnog zakonodavstva. Smanjen je broj kapitalnih krivičnih dela i ukinuta je smrtna kazna za imovinski kriminalitet. Ukinuto je izvršenje smrtne kazne vešanjem, pa je jedini zakonski način pogubljenja ostalo streljanje, koje vrši vod od osam policajaca (od kojih polovina imaju puške s bojevom municijom, a polovina sa ćorcima), bez prisustva javnosti. Od 1959. do 1991. godine, broj izrečenih smrtnih kazni u Jugoslaviji pada na dve do tri godišnje, a u Srbiji na dve. (Više od 70% svih smrtnih kazni izrečenih u Jugoslaviji otpada na Srbiju.)[4]
Srbija posle 1991[уреди]
U Srbiji, koja je od 1992. godine bila deo Savezne Republike Jugoslavije, sudovi su od 1991. do 2002. izrekli 19 smrtnih kazni, od kojih nijedna nije izvršena. 14. februara 1992. u Somboru je streljan Johan Drozdek, osuđen na smrt 1988. godine zbog silovanja i ubistva šestogodišnje devojčice
ima smrtna kazna poradi najrazlicni krivicnii dela , ubustvo nemoiral blud ,,i,t,n,
a zosto hristijnasrvoto opravduva ubistvo?
eve da ja spomneme srbija vo minato vreme no vo posledno vreme e ukinato citaj:
Smrtna kazna u Srbiji je primenjivana od nastanka moderne države 1804. do 2002. godine, kada je (26. februara) zakonom ukinuta. Poslednje pogubljenje, streljanjem, izvršeno je 14. februara 1992, a poslednje smrtne presude su izrečene 2001. godine. Srbija je obavezana sledećim međunarodnim konvencijama koje zabranjuju smrtnu kaznu (datumi ratifikacije navedeni su u zagradama): Drugi fakultativni protokol uz Međunarodni pakt o građanskim i političkim pravima (6. septembar 2001) i Protokoli br. 6 i 13 uz Evropsku konvenciju o ljudskim pravima(3. mart 2004). Prema čl. 24 važećeg Ustava (2006): „Ljudski život je neprikosnoven. U Republici Srbiji nema smrtne kazne“.
Istorija[уреди]
Srbija, 1804-1914[уреди]
U prvim decenijama 19. veka, smrtna kazna u Srbiji je primenjivana veoma često, i to za najrazličitija krivična dela: ubistvo, krađu, političke delikte, čedomorstvo, pa čak i za „smešenije“ (vanbračni polni odnos). Do 1858. godine, korišćeni su različiti načini pogubljenja: streljanje, vešanje, lomljenje točkom, „mrtva šiba“ i dekapitacija, a u početku je bilo i nabijanja na kolac. Do 1842, za ubice je bila propisana „ekvivalentna“ smrtna kazna, što znači da je ubica imao biti ubijen na isti način (pa i istim oružjem) na koji je bila ubijena žrtva. Pored toga, tela pogubljenih su skoro uvek javno izlagana na točku na određeno vreme ili „do potpunog raspadenija“. 1858. godine su ukinuti svi načini pogubljenja osim streljanja, a tela pogubljenih više nisu javno izlagana.[1]
Po prvom Krivičnom zakoniku Srbije, koji je donet 1860. godine, smrtna kazna se izvršava javno, streljanjem, a telo pogubljenog se odmah ukopava u zemlju na mestu izvršenja smrtne kazne. Taj Zakonik je propisao smrtnu kaznu za 16 krivičnih dela: različite oblike ubistva i razbojništva sa smrtnom posledicom, kao i za veleizdaju.[2] Ali, već 1863. godine je smrtna kazna ponovo propisana za krađu i još neka krivična dela.[3] Smrtna kazna za krađu je ukinuta tek 1902. godine. Od 1905. godine smrtne kazne u Beogradu više nisu izvršavane javno, nego na skrovitim mestima bez prisustva publike, ali su u drugim gradovima i selima izvršenja i dalje ostala javna i prisustvovale su im hiljade posmatrača.[4]
Redovne statistike o smrtnim kaznama počele su da se vode tek 1889. godine. Pre toga, tačni podaci postoje samo za pojedine godine. Na primer: 1844. godine osuđeno je 62 (pogubljeno 50), 1857 – 87 (10), 1868 – 64 (36) a 1887 – 34 (23). U 1883. godini, kada se zbila Timočka buna, izrečeno je 117, a izvršeno 47 smrtnih presuda, uglavnom nad pobunjenicima. Prema zvaničnim statistikama, od 1889. do 1914. u Srbiji je osuđeno na smrt 600 lica, a pogubljeno njih 344.
Jugoslavija, 1918-1941[уреди]
Kada je, 1918. godine, stvorena Kraljevina SHS, u raznim delovima nove države na snazi su ostali razni pravni sistemi. U severozapadnim pokrajinama (Bosna i Hercegovina, Hrvatska, Slovenija i Vojvodina), smrtna kazna je izvršavana vešanjem u ograđenom prostoru uz ograničeno prisustvo javnosti. U ostatku zemlje (Srbija, Kosovo, Crna Gora i Makedonija), jedini zakonski način izvršenja je i dalje bilo streljanje na javnom mestu. Kada je, 1929. godine, donet jedinstven Krivični zakonik za celu zemlju, kao jedini način pogubljenja propisano je vešanje. Izuzetak su bile smrtne presude vojnih sudova, koje su izvršavane streljanjem.[4]
Smrtne kazne su izricane najviše za ubistvo i razbojništvo sa smrtnom posledicom, ali i za terorizam. Kao teroristi su kažnjavani komunisti i hrvatski, makedonski i kosovski separatisti. Prema zvaničnim statistikama, od 1920. do 1940. u Srbiji je izrečeno 459, a izvršene su 232 smrtne presude, što daje godišnji prosek od 22 presude i 11 pogubljenja. (U celoj Jugoslaviji su u istom periodu izrečene 904, a izvršena 291 smrtna presuda, tj. u proseku 43 presude i 14 pogubljenja godišnje.)[5]
Smrtnu kaznu vešanjem su izvršavali državni dželati (krvnici): Alojz Sajfrid (1918—1922), Florijan Mauzner (1922-1928) i Karlo Dragutin Hart (1928-1941).
Jugoslavija, 1945-1991[уреди]
U prvim godinama posle Drugog svetskog rata, smrtne kazne su u velikom broju svakodnevno izricane kolaboracionistima i ratnim zločincima, ali i „narodnim neprijateljima“, tj. svima onima koji su se protivili novom komunističkom režimu. Tačnih i pouzdanih podataka nema, ali je od 1944. do 1951. u celoj Jugoslaviji verovatno izrečeno oko 10.000 smrtnih presuda, od kojih je većina izvršena. U Srbiji je sigurno bilo nekoliko hiljada osuđenih na smrt i pogubljenih. Pored političkih krivičnih dela, smrtna kazna je izricana i za imovinski kriminalitet – krađe i pronevere državne imovine i, najzad, za klasičan kriminalitet (ubistva i razbojništva). Do 1959. godine, smrtne kazne su izvršavane streljanjem ili vešanjem, prema odluci suda, s tim što se vešanje smatralo za teži oblik i manje je korišćeno. Posle 1950. godine, broj smrtnih kazni značajno opada. Prema zvaničnim statističkim podacima, od 1950. do 1958. godine u Jugoslaviji je smrtnih presuda bilo 229 (oko 29 godišnje), a u Srbiji 122 (oko 15). Ne postoje zvanični podaci o pogubljenjima, ali se može pretpostaviti da je od svih izrečenih smrtnih kazni izvršeno oko dve trećine.[4]
Reforma od 1959. godine bitno je ublažila strogost krivičnog zakonodavstva. Smanjen je broj kapitalnih krivičnih dela i ukinuta je smrtna kazna za imovinski kriminalitet. Ukinuto je izvršenje smrtne kazne vešanjem, pa je jedini zakonski način pogubljenja ostalo streljanje, koje vrši vod od osam policajaca (od kojih polovina imaju puške s bojevom municijom, a polovina sa ćorcima), bez prisustva javnosti. Od 1959. do 1991. godine, broj izrečenih smrtnih kazni u Jugoslaviji pada na dve do tri godišnje, a u Srbiji na dve. (Više od 70% svih smrtnih kazni izrečenih u Jugoslaviji otpada na Srbiju.)[4]
Srbija posle 1991[уреди]
U Srbiji, koja je od 1992. godine bila deo Savezne Republike Jugoslavije, sudovi su od 1991. do 2002. izrekli 19 smrtnih kazni, od kojih nijedna nije izvršena. 14. februara 1992. u Somboru je streljan Johan Drozdek, osuđen na smrt 1988. godine zbog silovanja i ubistva šestogodišnje devojčice
Max Legend
The black swordsman
- Член од
- 27 септември 2010
- Мислења
- 4.339
- Поени од реакции
- 6.479
- Возраст
- 41
- Локација
- Somewhere in Midland
Не го бранам христијанството, но кога верници зборуваат дека нивната вера не дозволува убиства, тогаш зошто постои таа противречност?
Еве, нели исламот е религија на мирот, нели велите дека исламот забранува убиство, тогаш зошто убиствата се дозволуваат? Зарем не оди тоа спротивно на делот дека исламот е религија на мирот?
- Член од
- 21 декември 2011
- Мислења
- 430
- Поени од реакции
- 79
- Возраст
- 58
citaj vo prethodnata stranica
Max Legend
The black swordsman
- Член од
- 27 септември 2010
- Мислења
- 4.339
- Поени од реакции
- 6.479
- Возраст
- 41
- Локација
- Somewhere in Midland
Значи каменување, обезглавување, протерување итн се океј и се тотално оправдани во религијата на мирот ако некој се дрзне да стане атеист, или да пие алкохол, или ако изврши прељуба.
- Член од
- 21 декември 2011
- Мислења
- 430
- Поени од реакции
- 79
- Возраст
- 58
jas mislam deka hatab ima dosta mnogu ubavo objasnato za ova baraj vo prethodnite postovi .
Max Legend
The black swordsman
- Член од
- 27 септември 2010
- Мислења
- 4.339
- Поени од реакции
- 6.479
- Возраст
- 41
- Локација
- Somewhere in Midland
Да дава објаснувања зошто калта е кал, ама дека некоја друга кал не е кал?
kooperativa
Г-ин Пола Милениум
- Член од
- 2 октомври 2012
- Мислења
- 7.633
- Поени од реакции
- 8.601
Прво, спомнуваш дека исламот го цени секој живот, што е за пофалба. НО, едно големо НО, за да во продолжение ставаш некои нормативи за кои побарав одговор. А ти само ми реплицираше за хомосексуалноста
и ги прескокна другите примери. Но сепак не даде одговор дали тие примери предизвикуваат безредие? И како го предизвикуваат? Немој само со цитати, дај и некој свој збор. Да се види дека си човек со разумИ за на крај во темата за верски вести да спомнеш демократија и слобода на изборот. Збунуваат ваквите изјави. Дали си за демократија или за диктатура?
- Член од
- 17 јануари 2012
- Мислења
- 1.044
- Поени од реакции
- 644
цццццц добро бе друже и по толку години сеуште не си научил.Прво, спомнуваш дека исламот го цени секој живот, што е за пофалба. НО, едно големо НО, за да во продолжение ставаш некои нормативи за кои побарав одговор. А ти само ми реплицираше за хомосексуалноста
И за на крај во темата за верски вести да спомнеш демократија и слобода на изборот. Збунуваат ваквите изјави. Дали си за демократија или за диктатура?
Во исламот се е демократија не постои диктатура.
Али концептот за демократија е земен само од една книга која не се мењава
kooperativa
Г-ин Пола Милениум
- Член од
- 2 октомври 2012
- Мислења
- 7.633
- Поени од реакции
- 8.601
Моите прашања беа многу прости за одговор, дали и како еден хомосексуалец предизвикува безредие? Како имањето на вонбрачен секс прдизвикува безредие? Како мојата невера во бог/богови предизвикува безредие?цццццц добро бе друже и по толку години сеуште не си научил.
Во исламот се е демократија не постои диктатура.
Али концептот за демократија е земен само од една книга која не се мењава