Неможеш да гористиш ни феромагнет ни парамгнет, дури ни во наноботи и чуда. секој феро или парамагнет треба да врзе точен број честици од еден ист вид за да ги повлече нагоре, и сега имаш проблем што на 40% ува органска маса треба да туриш значителна маса ферит, хром или што и да е.
Исто магнетното поле не може да биде доволно хомогено бидејќи ќе ти биде генерирано над глава, и ќе опаѓа експоненцијално надолу. Нема чаре.
Не мора да има едно магнетно поле над или под.
Тука зборуваме за g=1.3 земја со што треба за 0.3 да го промениме гравитационото поле.
Не зборувам за огромни промени.
Може да биде магнетно поле генерирано над И под. Количината на наноботи ќе биде различна во секој дел од телото, со што градијално ќе расте како што ќе се приближува кон центарот на телото и градијално ќе се намалува како што ќе иде кон главата по замислената Z оска за да го решиш проблемот со интензитетот на магнетото поле.
Повеќе наноботи доведуваат до повеќе осцилации и движења со слабеењето на магнетото поле, а воедно и одржување на енергетскиот еквилибриум со што вкупната работа на сите наноботи, сумирано ќе биде еднаква во секој дел од телото со нивното зачестување кон средината. Како додатно решение за еднаква работа во секој дел може да биде тоа што нанотелата кои ќе се наоѓаат во средината на телото ќе бидат појаки магнети неголи тие на врвот/дното на кои полето ќе влијае повеќе. Тие (во средината на телото) ќе можат да влијаат меѓу себе и ќе создаваат мини магнетни полиња со соодветни пресметки и програмирање на траекторијата така што ќе доаѓаат во контакт еден со друг (за разлика на тие горе и доле кои ќе имаат поинакви траектории), ќе се реши разликата на магнетото поле над и под телото кое ќе слабее како што оските ќе се движат кон нултата положба (средината на телото)
Наноботите ќе бидат испрограмирани да се движат по одредена траекторија. Ако наноботите се магнети самите по себе, ќе реагираат со атомите на честичките и со магнетите кои ќе се наоѓаат горе и доле надолжно (во средината ќе влијаат сами со себе како плус начин за создавање на моментум).
Секој атом различно ќе реагира со магнетизираните наноботи со тоа што ќе биде одбиен/привлечен од истите (дија/парамагнетик) и секој атом ќе реагира со двете магнетни полиња (горе/доле) Секој нанобот ќе реагира со магнетните полиња и атомите и сами со себе. Секако тука треба да се направат ригорозни пресметки кои ќе ги земат во предвид ван дел валсовите сили и другите јонски, ковалентни и метални врски, структурата на ткивата и триста други чуда. Исто така треба да се земе во предвид релацијата помеѓу траекториите и различните органи, нивната функција и содржина.
Исто така не го одземај графинот од равенката кој со својата тенчина од еден атом може лесно да се прилагоди на ткивата и измеѓу нив. Рачунај дека одредените тракетории на наноботите ќе предизвикуваат одредени додатни динамо креирани магнетни полиња, и целото живеалиште ќе ротира центрипетално со оптимална брзина, што укажува на тоа дека магнетното поле треба да неутрализира 0.2 g сила.
Теоретски е изводливо, тешко е да се направат сите пресметки и единствениот проблем тука кој не е од теоретски аспект и не се коси со законите на физиката е тоа што:
индивидуалната количина од различни видови на честички во различен процент кај различни луѓе ќе доведе до специјализирана комбинација од долни/средни/горни нанотела која нема да биде иста за секоја индивидуа.
Добрата софтверска инструментација може да доведе до експлицитни анализи на сите овие фактори и давање на соодветна „доза“ од одредени видови на специјализирани нанотела со одредена функција кај различни луѓе чиј геном, моментална состојба и сите други параметри ќе бидат измерени и анализирани. Ќе постојат мониторирања на состојбата кои ќе доведуваат до константна промена на количината или ВИДОТ на наноботите.
Ако знаеш, сега постои евиденција дека може да се создаваат „паметни“ матријали со помош на микро катоди/аноди кои ќе го менуваат молекуларен/атомски состав на различни материјали.
Како можност во иднината наноботите лесно ќе можат да ги менуваат своите магнетни особини со тоа што ќе ја менуваат структурата на атомот од кој се состојат. На микро ниво, во јадрото можат да конвертираат протони во неутрони и обратно. Сега за сега се знае дека тоа доведува до бета радијација, али ако тој процес стане соодветно контролиран, ништо нема да запре менување на атомите на наноботите зависно од потребата и со помош на софтвер, антинеутрините/неутрините и електроните/позитроните да бидат конвертирани или искористени како извор на енергија за други цели како на пример добивање на енергија која ќе се користи за канализирање на траекторијата на нанотелата што покренува други прашања. Практично ќе можеш да си носиш апарат во кој со две три команди ќе можеш да ја смениш функцијата и структурата на наноботите во тебе. Ова бара многубројни пресметки, калкулации и тестирања, не е муабет кој може да се дебатира на форум. Тоа на пиво кога ќе се видиме, ќе правиме цртежи и пресметки, ќе организираме експерименти па може некоја иновација да испадне од муабетот, а утре ја и ти да се забавуваме со Филипинки и пиво.
Пред да влезам во светот на sci fi то, рачунај дека сеа праиме муабет за шта би било кад би било. Далеку од евидентирани се овие муабети од пеести ред кафанско ниво.
Сеа за сеа зборуваме за sci fi, али Мур е кучка.
.
