red baron
sad but true
- Член од
- 3 ноември 2012
- Мислења
- 960
- Поени од реакции
- 825
Сега ќе објаснам улогата на кучето во прабугарското паганството и неговата врска со зороастриjската религиja. Прв во Бугарија статија на темава напиша историчарот и денешен заменик градоначалник на Софија др. Тодор Чобанов - ''Улогата на кучето во обредите на прабугарското паганството''
Според византиските хроничари прабугарите принесували жртви на кучиња. Тоа е напишано во "Мачеништвото на 15-те маченици тивериуполски'' од Теофилакт Охридски:
Тие (бугарите) не знаеле Христовото име, служеле на скитското безумие, како на Сонцето, така и на Месечината, а некои пак принесували жртва и на кучиња. #28
http://www.promacedonia.org/gibi/9_2/gal/index.html
Ритуални исхрана на кучиња е запишано во Видевдат (Закон против девите; Авеста) дека на кучето требва да се дава посебна храна. Зороастриjците почитуваат кучињата бидејќи според текстовето во Видевдат две кучиња стојат на мостот што водел кон рајот Чинват. Овие кучиња се наречени бранители на мостот. Каj зороастриjците има еден посебен ритуал при кој кучето огледува трупа на загинатиот и потоа се храни со леб и јајца и на тој начин кучето станува чувар на душата на умрениот и го преведува преку мостот Чинват. Вото зороастриjските практики секогаш се хранат ритуално кучиња во меморија на душите на мртвите. Вероватно оваа практика постоела и при прабугарите, а византиските христиjaнски свештеници са го опишали како ''пренесување на жртва на кучиња''
Улогата на кучето во зороастризмот е добро проучена од професор Mary Boyce
http://www.cais-soas.com/CAIS/Animals/dog_zoroastrian.htm
The dog was induced to go up to the corpse by three bits of bread being placed on or by it. For Iranians bread had long replaced meat as the staple of diet, and three pieces of bread had become the recognized "portion for the dog" (in Zor. Pers. the chom-e šwa, in Parsi Gujarati the kutrâ-nô bûk). In Saddar nathr 31.1 it is enjoined that "whenever people eat, they should keep back three morsels from themselves and give them to a dog," and this was general practice in the Irani and Parsi communities down into the present century (Boyce, Stronghold, pp. 143, 145 n. 11). In one of the Persian Rivâyats (ed. Unvala, I, pp. 256.19-257.4; tr. Dhabhar, p. 259) it is said that, if a person does this, he will be saved from even due torments in hell, while Ardâ Wîrâz sees the soul of a man suffering in hell who had withheld food from dogs (Ardâ Wîrâz nâmag 48.4). In Saddar nathr 31.5 it is said that food was given because the donor hoped that the dogs of the Ùinvat bridge would aid his soul, and sometimes still in recent usage the daily chom-e šwa was given at sunset in the name of someone departed, in the hope of helping him or her in the hereafter (Boyce, Stronghold, p. 144)
Во зороастризма има една интересна традиција при која кучињата се хранат со отсечени јазици на жртвени животни:
As a distinct usage, the tongue of every sacrificed animal was consecrated with a Hôm drôn (service dedicated to Haoma) and given to a dog to eat (Boyce, Stronghold, p. 158).
Целта на оваа акција е да се засили моќта на магическото лаење на кучињата. Тоа се прави поради религиозната идеја дека кучето чува душата на мртвиот при преминавенеото му преку мостот Чинват на пат кон рајот. На овоj мост легендарното куче Зарингош (Жолти уши) лае многу силно и плаши лошите Диви кои се обидуваат да грабнат душите на пат кон рајот.
Тоа објаснува и зошто во персиската металопластика кучињата се покажани со јазици излегле напред. На овој начин е прикажано и кучето од Мадарскиот коњаник.
Куче от националниот музеj на ИРАН
Волжките бугари исто така се почитувале лаењето на кучињата како свештен и го земале за добар знак. Тоа е опишано од арабскиот хроничар Ибн Фадлан при неговата посета кај волжките бугари:
ја видел , что они считајут очень хорошим предзнаменованием длја себја завывание собак, радујутсја ему и говорјат о годе изобилија, благословенија и благополучија.
http://www.vostlit.info/Texts/rus16/Fadlan/text.phtml?id=6123
Кај прабугарите има информации и дека тие при специјални случаи се принесували во жртва кучиња. Таква традиција има и во Боспорското царство. Прикажана е на монета на боспорскиот цар Митридат (39-45 AD)каде се гледа куче на жртвен олтар.
http://www.wildwinds.com/coins/greece/bosporos/kings/mithradates/t.html
Според византиските хроничари прабугарите принесували жртви на кучиња. Тоа е напишано во "Мачеништвото на 15-те маченици тивериуполски'' од Теофилакт Охридски:
Тие (бугарите) не знаеле Христовото име, служеле на скитското безумие, како на Сонцето, така и на Месечината, а некои пак принесували жртва и на кучиња. #28
http://www.promacedonia.org/gibi/9_2/gal/index.html
Ритуални исхрана на кучиња е запишано во Видевдат (Закон против девите; Авеста) дека на кучето требва да се дава посебна храна. Зороастриjците почитуваат кучињата бидејќи според текстовето во Видевдат две кучиња стојат на мостот што водел кон рајот Чинват. Овие кучиња се наречени бранители на мостот. Каj зороастриjците има еден посебен ритуал при кој кучето огледува трупа на загинатиот и потоа се храни со леб и јајца и на тој начин кучето станува чувар на душата на умрениот и го преведува преку мостот Чинват. Вото зороастриjските практики секогаш се хранат ритуално кучиња во меморија на душите на мртвите. Вероватно оваа практика постоела и при прабугарите, а византиските христиjaнски свештеници са го опишали како ''пренесување на жртва на кучиња''
Улогата на кучето во зороастризмот е добро проучена од професор Mary Boyce
http://www.cais-soas.com/CAIS/Animals/dog_zoroastrian.htm
The dog was induced to go up to the corpse by three bits of bread being placed on or by it. For Iranians bread had long replaced meat as the staple of diet, and three pieces of bread had become the recognized "portion for the dog" (in Zor. Pers. the chom-e šwa, in Parsi Gujarati the kutrâ-nô bûk). In Saddar nathr 31.1 it is enjoined that "whenever people eat, they should keep back three morsels from themselves and give them to a dog," and this was general practice in the Irani and Parsi communities down into the present century (Boyce, Stronghold, pp. 143, 145 n. 11). In one of the Persian Rivâyats (ed. Unvala, I, pp. 256.19-257.4; tr. Dhabhar, p. 259) it is said that, if a person does this, he will be saved from even due torments in hell, while Ardâ Wîrâz sees the soul of a man suffering in hell who had withheld food from dogs (Ardâ Wîrâz nâmag 48.4). In Saddar nathr 31.5 it is said that food was given because the donor hoped that the dogs of the Ùinvat bridge would aid his soul, and sometimes still in recent usage the daily chom-e šwa was given at sunset in the name of someone departed, in the hope of helping him or her in the hereafter (Boyce, Stronghold, p. 144)
Во зороастризма има една интересна традиција при која кучињата се хранат со отсечени јазици на жртвени животни:
As a distinct usage, the tongue of every sacrificed animal was consecrated with a Hôm drôn (service dedicated to Haoma) and given to a dog to eat (Boyce, Stronghold, p. 158).
Целта на оваа акција е да се засили моќта на магическото лаење на кучињата. Тоа се прави поради религиозната идеја дека кучето чува душата на мртвиот при преминавенеото му преку мостот Чинват на пат кон рајот. На овоj мост легендарното куче Зарингош (Жолти уши) лае многу силно и плаши лошите Диви кои се обидуваат да грабнат душите на пат кон рајот.
Тоа објаснува и зошто во персиската металопластика кучињата се покажани со јазици излегле напред. На овој начин е прикажано и кучето од Мадарскиот коњаник.
Куче от националниот музеj на ИРАН
Волжките бугари исто така се почитувале лаењето на кучињата како свештен и го земале за добар знак. Тоа е опишано од арабскиот хроничар Ибн Фадлан при неговата посета кај волжките бугари:
ја видел , что они считајут очень хорошим предзнаменованием длја себја завывание собак, радујутсја ему и говорјат о годе изобилија, благословенија и благополучија.
http://www.vostlit.info/Texts/rus16/Fadlan/text.phtml?id=6123
Кај прабугарите има информации и дека тие при специјални случаи се принесували во жртва кучиња. Таква традиција има и во Боспорското царство. Прикажана е на монета на боспорскиот цар Митридат (39-45 AD)каде се гледа куче на жртвен олтар.
http://www.wildwinds.com/coins/greece/bosporos/kings/mithradates/t.html
