Замисли се разбудуваш и се гледаш на дрвце како вервериче со лешник до себе. И дрвото ти вика, хај мај диар Уан. И те подига со гранката на врвот свој, а долу ја гледаш мајка ти оди успана на работа посабајлечки. Да и викниш не можиш, па така фрлаш тоа лешикот по глава и то.
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.