Да, треба да се срамиш. Повеќе од драмава што ја предизвикуваш овде, отколку од било што друго, али ај.
Како бе вака си функционирате? Никој не ви кажал дека од све што правите има последици? И плус, кога веќе ќе направите беља - дека согледување на штетата не е на одмет?
Од све што прочитав до сеа - не знам ни дали видов една искрена реченица за бившиот твој. Тебе ти е срам, Ти не можеш без него, Ти ќе се бесиш, Ти се измачуваш, Ти си во фокус цело време.
Не ти текнува дека него му е полошо и дека како ти се осеќаш во моментов и не е баш најбитната работа во светов? Дека можда му треба време, можда уште повеќе го мучиш со тоа што инсистираш да ти се врати, дека, крај краева, он е заебаниот у ситуацијава?
Шо има везе тоа, битно ти да си ја исполниш желбата он да ти се врати, да ти се надуе егото дека и после све он пак дошол кај тебе, да ти се смири совеста и да ти биде простено - па дали него му било тешко или не - мање битно.