- Член од
- 17 октомври 2013
- Мислења
- 887
- Поени од реакции
- 1.877
Оној кога на мајка ми и истурив жешка вода за да и се одмаздам поради тоа што не ме пушти надвор
Моменти од детството што ќе ги паметите
- Креатор на темата Mikiyo San
- Време на започнување
- Член од
- 21 октомври 2013
- Мислења
- 150
- Поени од реакции
- 320
На мои 4-5 годинки идев у градинка кај шо не бев омилена зошто бев нова, увезена од Скопје. Во тој период се отвори првата пицерија во градот и луѓето кои можеа да си дозволат одеа на пица. Домашната не беше ни проближно таква каква на рекламата шо ја даваа. За жал моите не можеа веднаш да ме носат на пица. И јас.... од некој си детски инает, желба за внимание или уште од тогаш сум сакала да се правам паметњакович, у дворот н градинката собра неколку дечиња им им викам, берете ги габиве шо растат по земја и носете ми ги мене. Ке правиме пици. А јас мајсторицата видов на реклата дека пицата има габички-печурки и прашав дома,абе не се отровни, и таткоми ми кажа дека овие се посебни бидејки се јадат и се викаат (шампињони) тогаш не ни запамтив. Запамтив дека габичките сепак се јадат. На листови од липа, во дворот од градинката се прснав правење пици. После слатко јадевме габички... дури и во џебот од тексас палтото ставав габички, за дома.
Леле дома......!!!
Не можев да стојам на нозе, од шољата не се подместив, памтам дека таткоми ме праша џепчињата од шо ми се надуени му реков ааааа денес пица со печурки јадевме, какво пискање кое дерење го кракв тогаш... Отровни печурки, јас и уште 4 дечиња. Сите у болница завршивме. Никој не ја скина тогаш, тоа беа тие печурки шосе јадат само еднаш
Леле дома......!!!
Не можев да стојам на нозе, од шољата не се подместив, памтам дека таткоми ме праша џепчињата од шо ми се надуени му реков ааааа денес пица со печурки јадевме, какво пискање кое дерење го кракв тогаш... Отровни печурки, јас и уште 4 дечиња. Сите у болница завршивме. Никој не ја скина тогаш, тоа беа тие печурки шосе јадат само еднаш
- Член од
- 7 октомври 2011
- Мислења
- 3.831
- Поени од реакции
- 3.616
Многу работи памтам од детството и си се присеќам радо на нив али мислам дека кога добив Сони 1 и компјутер за прв пат тоа беа шокови.
За Сонито знам дека беше пред нова година не памтам точно која али памтам дека бев негде 4-5 оделение..Тогаш Сонито беше 300 марки ако не се лажам и беше доста скап поклон во тоа време. Јас барав од дома али моите ми викаа дека е многу скапо да одберам нешто друго. Е тогаш им кажав дека сакам од овие игрите Ризик и слични неа. И ја си планирам дека за НГ ќе добијам тоа ,кога моите ми даваат завитката малку подолема кутија али ја ни на крај памет дека има нешто друго во неа. Ја кинам на брзака и од страна читам СОНИ..е тука солзи ми потекоа на очите од радост. Стварно големо изнандување.
И за Компјутерот беше нешто слично,само ова беше за Роденден .Барав компјутер па моите пак нешто скапо ова она неможе. И еден ден ,звони на домофон таткоми и ми вика симни се до доле да ми помогнеш имам кутии за качување.Ја фино лепо си се симињам ,отварам лифт и гледам екран пред мене..еј викам немогуче пак ..и пак беше живи радости работава.
И да ,сеа док пишував ќе заборавев уште нешто. Моментот кога на наградна игра за НБА сликички ми падна професионален кош(табла и обрач).2 место добив ,прво беше патување за САД на една утакмица.
За Сонито знам дека беше пред нова година не памтам точно која али памтам дека бев негде 4-5 оделение..Тогаш Сонито беше 300 марки ако не се лажам и беше доста скап поклон во тоа време. Јас барав од дома али моите ми викаа дека е многу скапо да одберам нешто друго. Е тогаш им кажав дека сакам од овие игрите Ризик и слични неа. И ја си планирам дека за НГ ќе добијам тоа ,кога моите ми даваат завитката малку подолема кутија али ја ни на крај памет дека има нешто друго во неа. Ја кинам на брзака и од страна читам СОНИ..е тука солзи ми потекоа на очите од радост. Стварно големо изнандување.
И за Компјутерот беше нешто слично,само ова беше за Роденден .Барав компјутер па моите пак нешто скапо ова она неможе. И еден ден ,звони на домофон таткоми и ми вика симни се до доле да ми помогнеш имам кутии за качување.Ја фино лепо си се симињам ,отварам лифт и гледам екран пред мене..еј викам немогуче пак ..и пак беше живи радости работава.
И да ,сеа док пишував ќе заборавев уште нешто. Моментот кога на наградна игра за НБА сликички ми падна професионален кош(табла и обрач).2 место добив ,прво беше патување за САД на една утакмица.
Е детсвото мое колку ми недостига, сум имала многу убави моменти.
Кога се роди брат ми па кога го возевме со количка низ населба со другарка ми , па кога се исплашивме од еден човек мислевме дека ќе не киднапира па го заборавивме во количката па се враќавме по него , па кога со цела улица се скаравме јас и најдобрата моја другарка зошто сите сакаа да го возат брат ми а ние им се скривме, па кога игравме жмурки , граници, се собираа на моја улица деца од цела населба. Цел ден бевме надвор, дури на улица и јадевме , и барав на мајка ми сендвичи да ми праи, знам дека се прибиравме дома за росалинда само да гледаме , на таа серија се сеќавам . Кога собиравме салфетки , детски пошти. Ама дефинитивно најнезаборавен момент е кога одевме до пругите преку едни полјани по едни тесни патчиња па знам поголемите не лажеа дека кога ќе помине воз сме требале да бегаме и да легнеме на земја а ние умиравме од страв а тој ден закаснивме дома зошто далечен е патот а нашиве не барале насекаде дури и во полиција се јавиле после добар ќотек си изедовме сите. А сега го гледам брат ми само дома на компјутер , ништо друго не го интересира, му раскажувам случки од моето детство он ми се чуди зошто ништо од тоа не доживеал.Искрено баш ми е жал за овие деца, го пропуштаат најубавиот период од животот и среќна сум што ние бевме последната генерација со среќно детство.
Кога се роди брат ми па кога го возевме со количка низ населба со другарка ми , па кога се исплашивме од еден човек мислевме дека ќе не киднапира па го заборавивме во количката па се враќавме по него , па кога со цела улица се скаравме јас и најдобрата моја другарка зошто сите сакаа да го возат брат ми а ние им се скривме, па кога игравме жмурки , граници, се собираа на моја улица деца од цела населба. Цел ден бевме надвор, дури на улица и јадевме , и барав на мајка ми сендвичи да ми праи, знам дека се прибиравме дома за росалинда само да гледаме , на таа серија се сеќавам . Кога собиравме салфетки , детски пошти. Ама дефинитивно најнезаборавен момент е кога одевме до пругите преку едни полјани по едни тесни патчиња па знам поголемите не лажеа дека кога ќе помине воз сме требале да бегаме и да легнеме на земја а ние умиравме од страв а тој ден закаснивме дома зошто далечен е патот а нашиве не барале насекаде дури и во полиција се јавиле после добар ќотек си изедовме сите. А сега го гледам брат ми само дома на компјутер , ништо друго не го интересира, му раскажувам случки од моето детство он ми се чуди зошто ништо од тоа не доживеал.Искрено баш ми е жал за овие деца, го пропуштаат најубавиот период од животот и среќна сум што ние бевме последната генерација со среќно детство.
- Член од
- 23 ноември 2013
- Мислења
- 12
- Поени од реакции
- 38
На 5 години се качив на 12ти спрат од зградата кај шо живеев и перев теписи со мајка ми и комшиката. Имаше ограда и не ме пазеа колку толку. Јас сакав да видам каков беше погледот од таа висина ама бев понизок од оградата. После Сатаната ми рече да ја пикнам главата низ решетките и да видам. Главата ми се заглави на пола пат, поточно кај ушите. Болката беше толку силна шо не мислев ко шо треба и наместо да ја тегнам главата на назад, јас ја буткав на напред кон падот. Бев многу слаб (и уште сум) и успеав да го спровнам телото низ решетките. И така заглавената глава ми го држеше телото и висев на 12 спрата. После неколку извици, плачови и лигавешници од болка, мајка ми ме счушна, ме најде, ме одглави и ме истепа за да не се случи пак.
- Член од
- 19 ноември 2013
- Мислења
- 15
- Поени од реакции
- 4
u zabaviste se soblekov gol i trcav niz skolo
se sokrivav vo krevetot na rasklopuvanje i ja plasev majka mi kao vampir
fativ riba vo vardar i ja cuvav vo tegla za turshija
ja krevav kosata nagore mislev deka sum tose proeski
a posle toa mislev deka sum majkl dzekson
u 4 to odd zaspivav so pozdravite na zona m1 radio(ne slusam turbo folk)
najgolema radost koga dobiv basket vo smoki od digimon (uste e ziv basketot)
se sokrivav vo krevetot na rasklopuvanje i ja plasev majka mi kao vampir
fativ riba vo vardar i ja cuvav vo tegla za turshija
ja krevav kosata nagore mislev deka sum tose proeski
a posle toa mislev deka sum majkl dzekson
u 4 to odd zaspivav so pozdravite na zona m1 radio(ne slusam turbo folk)
najgolema radost koga dobiv basket vo smoki od digimon (uste e ziv basketot)
- Член од
- 27 август 2012
- Мислења
- 1.024
- Поени од реакции
- 2.539
Кога моите ќе отидат на работа, ние здивени пресреќни сами дома, се собиравме друштво цело од зграда... пред зграда или на тревник позади, лудило цел стан надвор од играчки кукли барбики чуда све..Или модните ревии со на мама облеките, шминкање, лакирање, изигравање манекенки
..Правење замок за принцеза од жална врба....
Играњето надвор ми е најомилен дел од детството...Секогаш ми било малку макар пола ден и поише бевме надвор лудувавме пресреќни
..Правење замок за принцеза од жална врба....Играњето надвор ми е најомилен дел од детството...Секогаш ми било малку макар пола ден и поише бевме надвор лудувавме пресреќни
^182^
The New Girl
- Член од
- 12 јануари 2008
- Мислења
- 77
- Поени од реакции
- 25
Секогаш со другарките од маало правевме планови како да заработиме пари...оберувавме ги дрвјата, приредувавме претстави, плетевме колби итн. 
Се сеќавам кога бев во забавиште, зградата беше мала и стара, бевме 4 одделенија, па учителките обавезно пред излегување ќе ни речеа "Внимавајте по балконот и скалите, можат во секој момент да се срушат". 100% вистина!
Многу мижничка, гоничка, kомити и џандари, одбојка, фудбал, кошарка, прошетки по ридовите, пикник, возење точаци и многу многу други убави работи хахах
Ми недостигаат деновите од детството.
Се сеќавам кога бев во забавиште, зградата беше мала и стара, бевме 4 одделенија, па учителките обавезно пред излегување ќе ни речеа "Внимавајте по балконот и скалите, можат во секој момент да се срушат". 100% вистина!
Многу мижничка, гоничка, kомити и џандари, одбојка, фудбал, кошарка, прошетки по ридовите, пикник, возење точаци и многу многу други убави работи хахах
Ми недостигаат деновите од детството.
SteamyLover
beautiful tango
- Член од
- 24 октомври 2012
- Мислења
- 202
- Поени од реакции
- 554
Кога би можела веднаш би се вратила во детството, кога сум била тотално безгрижна, несвесна и не сум се замарала за ништо, се' што ми било приоритет е да бидам надвор, на улица, пред зграда по едно 12 саати и дома сум се прибирала само да јадам и да спијам вечерта.
Радоста ми била таа, што секакви игри се играло, кога бесмислено ќе сме се закарале за една обична причина, па ќе сме плачеле и после саат-два ќе ни поминело, па пак ајде повторно на играње. Најразни игри, до џамија, жмурка, шуто дупе, мапа, џамлии, со барбики кукли во влез, бзз, карти, граница и многу, многу други нешта. Па кога со женските другарки ќе си шепотиме за тоа како симпатијата сме го виделе денес, па како не погледнал и ние тотално сме се топеле на тоа.
Ех, колку и да сум уживала тогаш, секогаш ќе мислам дека не било доволно и дека секогаш ќе сакам назад! Само криво ми е што новите генерации такво детство немаат и нема ни да осетат како е да се рече 'Ех, какво детство имав...'.
Радоста ми била таа, што секакви игри се играло, кога бесмислено ќе сме се закарале за една обична причина, па ќе сме плачеле и после саат-два ќе ни поминело, па пак ајде повторно на играње. Најразни игри, до џамија, жмурка, шуто дупе, мапа, џамлии, со барбики кукли во влез, бзз, карти, граница и многу, многу други нешта. Па кога со женските другарки ќе си шепотиме за тоа како симпатијата сме го виделе денес, па како не погледнал и ние тотално сме се топеле на тоа.
Ех, колку и да сум уживала тогаш, секогаш ќе мислам дека не било доволно и дека секогаш ќе сакам назад! Само криво ми е што новите генерации такво детство немаат и нема ни да осетат како е да се рече 'Ех, какво детство имав...'.
- Член од
- 17 јануари 2014
- Мислења
- 65
- Поени од реакции
- 23
Прво здраво на сите, нов член сум од денес
Инаку секогаш ќе памтам дека кога ќе паднев некаде, ( мислам во двор или дома негде ) моите ми оставаа железни парички на тоа местоИ демек, еј ги најдоб кај што паднав среќа ми е, а они уствари тоа затоа што бев голема плачка и колку толку да ме залажат демек среќа е 
И така...
Инаку секогаш ќе памтам дека кога ќе паднев некаде, ( мислам во двор или дома негде ) моите ми оставаа железни парички на тоа место
И демек, еј ги најдоб кај што паднав среќа ми е, а они уствари тоа затоа што бев голема плачка и колку толку да ме залажат демек среќа е И така...
M-1
Добро утро Махачкала!
- Член од
- 6 септември 2010
- Мислења
- 4.243
- Поени од реакции
- 7.364
По Симонка покоен, Стокана-Штуу, море времиња многу беља му праев многу претерано, пак тој катиљ чоек бо бо бо. Воскра, Велика (Британија), Десанка грдосијана, а слушни дека надвор топнала лопка одма ке ни привлезеше ама со дупла мера и враќав назад. Игралишчено позади Света Ѓорѓија идеално ни беше за фудбалче на мали голчиња, кајчено превртено под бандера кј шо седевме зборно место бе комитет хахахаха, гранапон, Христо игралишчено бо лупај таму +35 -30 битно да се играт, најлончиња со вода лупај по коли на магистралана . Ах многу ми фалат, ме фаќа носталгија времиња, јако си живеефме стара школа сакам да се вратам. Ах многу е измената Византијава последниве 5-7 години жал ми е, кешки овие сегашни затупени деца со ајфони и таблети да можат да го проживеат сево ова. Животот мој во мојта мала Византија.
--- надополнето: 18 јануари 2014 во 01:38 ---
. Ах многу ми фалат, ме фаќа носталгија времиња, јако си живеефме стара школа сакам да се вратам. Ах многу е измената Византијава последниве 5-7 години жал ми е, кешки овие сегашни затупени деца со ајфони и таблети да можат да го проживеат сево ова. Животот мој во мојта мала Византија.--- надополнето: 18 јануари 2014 во 01:38 ---
Не ги паметам овие изгледа ко бајги се стари, од мое време фатив Хајлендер, Коњаникот Сабјла и Звездените шерифи, нешто од Миша и Мечката, Мечето Ушко, Барумбарум Легендарно, Грашковци Јупии, па оној цртанот со со чевлон полицаец ахахахах, Кире Бананамен, Химен еј беља ги имаше многу неможам да се сетам на сите
S
StormRage
Гостин
Ауф, дефинитивно ќе го паметам ќотекот со стапот од татко ми... а имав некои 4 години...
Тоа кога и избегав на баба ми и се качив на кровот од зградата... Ми фали тој поглед уште (идиотите од зградата го затворија...)
Кога дедо ми ќе ми донесеше киндер јајце и после ќе одевме долу на лунапаркот... Кога се лутев кога игравме шах пошо нон стоп ме победуваше, табланет и слично
Па кога прв пат ме испука струја и трчав кај татко ми со плачење, мислев дека ми фали раката
Кога прв пат ме акна кола. Кога паднав од плевната во капините назад и се вратив дома ко изгризан од пирани Па worms на компјутерот и порничите на dial up хахаха кога ќе ми текне на ова, стварно е мазохизам. Ау да, и колекцијата од два најлона цда на татко ми... аиии... е вака се станува перверзњак.
Тоа кога и избегав на баба ми и се качив на кровот од зградата... Ми фали тој поглед уште (идиотите од зградата го затворија...)
Кога дедо ми ќе ми донесеше киндер јајце и после ќе одевме долу на лунапаркот... Кога се лутев кога игравме шах пошо нон стоп ме победуваше, табланет и слично
Па кога прв пат ме испука струја и трчав кај татко ми со плачење, мислев дека ми фали раката
Кога прв пат ме акна кола. Кога паднав од плевната во капините назад и се вратив дома ко изгризан од пирани
Па worms на компјутерот и порничите на dial up хахаха кога ќе ми текне на ова, стварно е мазохизам. Ау да, и колекцијата од два најлона цда на татко ми... аиии... е вака се станува перверзњак.