Без разлика, знам кои се тие фаци....ама ти викам дека богот на кој се клањаат е истиот со тој од монотеистичките религии.
Не би рекол: „тие„ му се поклокуваат на т.н. Голем Мајстор, ѓоамити творец на Вселената, кој за нив е само апстрактен лик но добро познат во Црквата, за разлика од вистинскиот и жив Творец, Кој Е конкретен и личносен Бог Творец.
--- надополнето: 22 октомври 2013 во 16:25 ---
Дали во овие „овоземните и смртни „богови„, кои неретко ги гледаме по фаца и по име, а кои изигруваат филантропи и мецени...во корист од својот есап, нормално„ богови ти лично би ги вметнал поповите и сите други вработени во МПЦ.
Не, не би ги вметнал: тие две категории луѓе имаат сосема различен повик и улога во Светов и животов.
--- надополнето: 22 октомври 2013 во 16:39 ---
Секое научно тврдење е подложно на отворена критика и слободно за опит дали е така или не. Сведоци сме дека Њутн, Ајнштајн, Хопкинс.. се предмет на повторени преиспитувања, докажувања, откривања на недостатоци, дополнувања. Немаме научна инквизиција или научна догма па да кажаното е “врежано на камена плоча за век и веков“ Од друга страна црквата го има тој метод. “Протолкувано е то во 12-и век или од еден светец е така кажано и крај нема да се мрдне од тоа, нема да се преиспита нема да се смени нема да се доведува во прашање... а тој шо ќе се осмели да го преиспита ќе биде санкциониран
Let3.
токму болтуваната реченица е најексплоатираното оправдување, кое го користат поклониците на науките, штом некој безобразно се дрзне и изнесе барем сомнеж во некоја научна вистина. За обидот за соборување на некоја од тие вистини, прво следува личносно омаловажувње на сомничавиот, кое завршува со барање од истиот да докаже некоја поинаква виситна од онаа кон која е насочен сомнежот.
Примерот со „вретењето„ на Сонцето околу Земјата, или беше тоа обратно, е школски пример за таков случај: не е битно што моето око гледа дека Сонцето се „врти„ околу Земјава: не, тоа не е битно, битно е што „видел„, т.е. фотографирал некој телескоп ии сателит: кај нив е вистината, а не кај мене...
А тоа што во рамките од самите науки постојат докажувања, сомнежи, соборувања на постојни и воведување нови вистини, тоа им е природна маана на науките, кои до ден-денес не можат да ни‘ понудат ниту една конечна вистина.
За разлика од научните вистини, во Црквата постои сосема поинакво (догматско) гледање на нештата и на начниот на утврдување на црковните вистини, кои не се осознаваат со користење на научни методи и во кои вистини довербата во другите, т.е. довербата во достојните и продиховените личности, доаѓа до израз. Црковните вистини не се човечки производ, туку тоа се вистини кои се добиени непосредно од Изворот на вистината-од самиот Бог, Кој сам по себе Е Вистина.
