MIKI1
Поставувач на неодговорени прашања.
Самата Библија е составена „случајно„ и постепено и не е падната од Небесата како дар Божји до луѓето, полн со инструкции за влез во Рајот, како што тоа идолатриски сакаат да го прикажат протестантите.
Основната намера и потреба за оформување на Писмото била практична: уште од самото формирање на Црквата, таа (Црквата) е „гаѓана„ од ереси и еретици кои запишувале лажни писанија со цел да ги „подметнат„ во Црквата па самата Црква се впушта во расчистување на точните од лажните записи. Тоа прочистување на автентичните од лажните писанија, го дава денешното Свето Писмо, кое е оформено дури 7 векови по основањето на Црквата така да Црквата е авторот на Писмото и Црквата не е зависна од самото Писмо. Стариот Завет е превземен како наследство од евреите, а Новиот Завет е каконизиран од Црквата.
Писмото пак, поточно, Новиот Завет од нашиот Господ Исус Христос, е само насока во која Црквата треба да се движи а не е прост збир од нормативно уредени инструкции, како што е уреден Стариот Завет, а тоа немање точни нормативи и‘ дава право на Црквата да ги устрои своите правила, но не произволно, туку врз основа на Светото Писмо, на духовниот опит заснован на записите од Писмото, под водство од Духот Свет, но и на другите записи од Црквата, кои ги именуваме како „Свето Предание„.
Писмото се толкува точно само од достојни поединци, а Преданието е записот кој го содржи и точното толкување на Писмото.
Рационалното приоѓање на толкувањето на Писмото, неизбежно раѓа сомнежи во неговата складност, оти секој поединец, кој е надвор од верата и од Црквата а кој се обидел да го чита и толкува Писмото, редовно наоѓа „грешки„ во Писмото, кои (грешки) не може да ги објасни без нивно точно толкување. Протестантите се шампиони во тоа произволно толкување па сите увидени „грешки„ во Писмото ги толкуваат со прикаски, склепани со убедлив речник, со цел да ги „испеглаат„ воочените „грешки„ и „противречности„ во нивното толкување на Писмото.
)
