Што претставува вистината?

[Erich Zann]

Поттик да ја отворам темава ми беше една реченица која вчера ја прочитав во казнено-процесното право каде наидов на интересна дефиниција за тоа што претставува вистината.

Вистината е највисока форма на субјективен одраз на објективната стварност во човековата свест.

Да бидам искрен многу ретко сум размислувал околу дефинирање на истата. Често пати ја слушаме низ муабети кога некој ја употребува во најразлични реченици со цел некој некого да убеди во нешто.
Дефиницијата која ја изложив ако се расчлени е разбирлива. Но може повторно да се постави прашањето, дали и таа форма на одраз е навистина најсилна форма, најдобра форма. Дали можеме да размислуваме и за апсолутна вистина и дали истата постои? Кант и Хегел обично апсолутната вистина ја поврзуваат со онаа вистина која е недокажлива, например го наведуваат Бог.(немам намера темава да ја тераме на религиска основа) само го наведив тоа што сум го сретнал низ филозофијата на право.
Јас немам некое огромно познавање околу оваа тематика, но на форумов има членови кои сигурно некогаш покрај останите проучувања и размисли за најразлични појави, соодноси, влијаниja, некогаш се сретнале и со ова прашање. Ме интересира што мислите околу истата. Што претставува вистината за вас? Како можеме да ја дефинираме истата, па макар и преку најглупи смешни примери? Дали постои апсолутна вистина? Се надевам преку различни мислења ќе можам да го потпроширам хоризонтот околу ова прашање. Нели еден од подобрите начини да научиме нешто е да ги согледаме мислите на попаметните, помудрите од нас. Па народе повелете околу некое од прашањава, изјаснете се.

 

[Andrew]

Според мене апсолутна вистина е дека универзумот постои. Начинот на кој се гледа искажаното за некој извршен настан или тврдење за некоја работа се толкува како вистина или не. Но не секогаш вистината е целосно точна.
Прост пример. Кога дете гледа во небото гледа дека е сино. И да ја праша неговата мајка, дали небото е сино таа ќе му потврди. Му ја кажува вистината. Небото гледајќи го од овде е навистина сино. Но, да се искачиме неколку стотици километри кон него ќе почне да станува црно, а ние никогаш не сме стигнале до синиот дел. Со тоа не е вистина дека небото е сино, не е вистина ни дека постои небо. Можда нема врска ова ама тоа ми се мота во главата подолго време и баш ова е местото кај да се искажам.

 

[Out Of Reality]

Вистината, јас ќе ја изедначам со "реалноста" затоа што кога зборуваме за реалност подразбираме една објективна реалност или една вистина.
Секако тоа е илузорен поим. Во светов не постои една "објективна" вистина, или од друга страна не постои една објективна реалност.
Пред се вистината зависи од перцепцијата на човекот. А секој човек различно ги толкува работите кои ги гледа. Тука настанува проблемот поради тоа што ние не можеме да сфатиме како некој има поразличен поглед од нас и зошто тој не го гледа тоа што го гледаме ние. И секако, секој мисли дека неговата вистина е онаа вистинската. СЕКОЈ!
И додека го читате ова.. сигурно си помислувате, па да, еве другар ми мисли дека неговата е вистинска, таткоми, комшијата итн.. а не погледнува во себеси.
Играта во животот е, не дека постои една по "вистинска" вистина од некоја друга, нема врска тоа, тоа е само во нашата глава, туку играта е во тоа кој има подобро изградена реалност и колку тој може да им ја наметне на другите.
Не дека таа е онаа вистинската.
Еве еден пример, за атеистите и за верниците, порано бев многу голем верник, и тогаш некој да ми го зборуваше обратното дека господ нема смисла мене ќе ми беше смешен. Тогаш ТАА вистина, реалност во која што сум бил, за мене навистина постоел господ. И јас верувам дека за многу луѓе кои се верници господ за нив навистина постои.
Но некој има реалност во која веруваат и мислат дека верниците се во заблуда и дека навистина не постои господ.. и тоа го сфаќам, неговата реалност е таква.

Кога ќе го сфатите ова, треба да ги прифаќате луѓето какви што се и да не ги потценувате ако го имаат поразлично замислено животот од вас. Ние обично се што е поразлично од нас го осудуваме на пропаст и му даваме најразлични дијагнози. Како да преставува опасност за нашата реалност. А воопшто не ја сфаќам таа потреба. (лажам)

Кога ќе го имате ова на ум. И кога вистински ќе го сфатиш, тогаш ќе знаеш дека сето тоа што го гледаш, зависи од тебе, твојата перцепција. И кога веќе го знаеш тоа најдобро е да си создадеш реалност или една таква вистина која што тебе ќе ти одговара. Вистина која што ќе те прави среќен, полн со самодоверба и мотивација, и кога таа реалност ќе ја зацврстиш со добри темели.. и тие околу тебе ќе почнат да ја прифаќаат и гледаат.

 

[Bodhidharma]

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Поттик да ја отворам темава ми беше една реченица која вчера ја прочитав во казнено-процесното право каде наидов на интересна дефиниција за тоа што претставува вистината.

Вистината е највисока форма на субјективен одраз на објективната стварност во човековата свест.

Незнам кој ја дал оваа дефиниција за вистината, но таа не е точна. Барем во правото постои дефиниција што е вистина:
Она што е пресудено е вистина
Res iudicata pro veritate acciptur
Во другите области, според мене: Вистина е согласност на мислењeто со фактите од реалноста
http://en.wikipedia.org/wiki/Truth

 

[Daedalus]

Вистината, сама по себе е нешто што постои независно од нашата перцепција и светоглед. Постојат различни методи со помош на кои можеме да дојдеме најблиску до тоа што е вистина.
Од друга страна, во водите на моралот, вистината станува бледа. Што е морално а што не, е прашање на субјективно размислување и верување.
Дали Пантера се подобри од Блек Сабат е питање на мислење и вкус а не на вистина на пример.
Вистината е дека постојат луѓе кои ги сакаат Сабат, други што ги сакаат Пантера, некои што ги сакаат и двата бенда и некои што не сакаат ништо од тоа.
Ако ги забележиш зборовите подобро/полошо, правилно/неправилно некаде, знаеш дека тоа не е вистина туку морално вреднување на работите. Вистината сама по себе, постои независно од тоа што ние сметаме дека истата претставува или треба да претставува.

 

[Absu Lamja Shinbyeong]

Vistinata e strateska pozicija sto ja zezemuvame spored razlicni kriteriumi, cesto promenlivi i zavisni od mnogu faktori osven nas samite, so motiv da si go socuvame zdraviot razum, bidejki sme programirani da postoime samo vo odnos na oska, makar i izmislena. Znaci, kolku obozavam da izmisluvam glupavi definicii.

 

[Erich Zann]

Интересно е и ова гледиште.

 

[Ipsissimus]

Универзумот е раководен од релативноста, бидејќи се зависи (е релативно) во однос на нешто друго.
Вистината сама по себе е недоволно јасно дефиниран поим, за да знаеш што е вистинито во апсолутна смисла, потребно е да ја познаваш неговата суштина во потполност. Поради тоа, за вистина обично се зема констатација за која може да се донесе взаемна согласност.

Еве едно размислување на еден од великаните на модерната наука - Макс Планк:
"Science cannot solve the ultimate mystery of nature. And that is because, in the last analysis, we ourselves are a part of the mystery that we are trying to solve."
И како надополнување на цитатов, една телемитска мисла:

Таа иста Вистина, која е Светлина, која се подразбира во секоја искра на Разбирливото, што е таа ако не Себството на Секој Човек? Таа е она кое го одредува секоe негово движење, она кое лежи најблиску до неговото срце и душа, и навистина претставува нивна главна пружина и бројчаник, принцип на одделување и на мерење.
Иницијацијата, етимолошки, е патување навнатре, Патешествие на Откривање (О Прекрасен Свет!) на сопствената Душа. И тоа е Вистината која стои на клунот од бродот, секогаш на готовс, тоа е Вистината која бдее и со силната рака ја крепи крмата!
Вистината е нашиот Пат и Вистината е нашата Цел, Да! Ќе дојде за сите момент на голема Светлина кога ќе се покаже дека Патот е самата Цел, и во тој час секој од нас ќе извика:

“ЈАС СУМ ПАТОТ, ВИСТИНАТА И ЖИВОТОТ!”​

Да, и Животот исто така, Вечен Живот во безграничен Простор, оти што е животот ако не продолжено разрешување на различните спротивности преку грчот на Љубовта под Волја, т.е преку постојана, експлозивна, оргијастична перцепција на Вистината, растворање на подвоеноста во една блескава ѕвезда на Вистината која вечно се врти и се движи, исполнувајќи го Небото со Светлина?

Извадок од книгата: “Мали есеи за Вистината” – Алистер Кроули.

 

[nebitnokoja]

 

[Erich Zann]

Еве уште нешто од Кант. Ќе го копирам


Kant writes: "What is truth? The nominal definition of truth, that it is the agreement of knowledge with its object, is assumed as granted; the question asked is as to what is the general and sure criterion of the truth of any and every knowledge". Kant denies that there can be any such general criterion, because "such a criterion being general cannot take account of the varying content of knowledge (relation to its specific object)....A sufficient and at the same time general [i.e., necessary] criterion of truth cannot possibly be given".

 

[Bodhidharma]

Iluzija je sama po sebi iluzorna. Iluziju moze videti samo onaj koji je izvan nje. Moze li takav posmatrac biti podlozan iluziji? Moze li on onda govoriti o stepenima iluzije? Scene se menjaju na bioskopskom platnu. Izgleda kao da vatra sagoreva zgrade do pepela, a voda potapa brodove. Megjutim, platno na kome su slike projektovane ostaje nespaljeno i suvo. Zasto?
Zato sto su slike nestvarne, a platno stvarno.

Заборавив на звучна подршка

 

[The Black Swan]

Вистината е индивидуална работа.
Мојата вистина е моја но немора да значи дека е тоа е нечија друга вистина.
Или пак доаѓа некој трет и ме убедува дека неговата вистина е права,а мојата не.
Не постои апсолутна вистина.
Не е можно сите да се согласат со една вистина.
Што е вистина всушност?

 

[Чорбаџија]

Вистината е индивидуална работа.
Мојата вистина е моја но немора да значи дека е тоа е нечија друга вистина.
Или пак доаѓа некој трет и ме убедува дека неговата вистина е права,а мојата не.
Не постои апсолутна вистина.
Не е можно сите да се согласат со една вистина.
Што е вистина всушност?

Ова гледиште се нарекува релативизам. Основниот проблем на релативизмот е што се темели на апсолутистичко тврдење. Тоа тврдење е следново: „Не постои апсолутна вистина.“
Прашањето што следи тука е: Дали си апсолутно сигурен дека не постои апсолутна вистина?
Доколку релативистот рече „Не сум апсолутно сигурен“, произлегува дека и тоа тврдење е релативно т.е. за некои не постои апсолутна вистина, а пак за некои си постои апсолутна вистина. Но ако постои апсолутна вистина, тогаш не постои релативна вистина и така доаѓаме до логичка контрадикција.
Народски кажано: Изјавата „Не постои апсолутна вистина“ си ја сече гранката на која што седи

Од друга страна, иако релативистичкото гледиште звучи интересно и онака „толерантно“ кон сите различни гледишта, филозофии, верувања, сепак тоа гледиште не е возможно практично да се живее и е корисно само вака за дебати по форуми. Тоа е така бидејќи ние како човештво за да живееме во општествена средина мораме да се усогласиме околу некои работи како:

- Општественото уредување
- Моралните норми
- Основна етика
(не ми текнува нешто друго)

Доколку луѓето не се усогласат по овие работи, тогаш некој може да излезе надвор и да се прогласи за цар и со група луѓе да си оформи царство на плоштадот во Скопје. Едноставно тоа е вистина за таа група луѓе и тоа не мора да биде вистина за сите останати. Што мислите како власта ќе реагира на ваквиот потег?
Ако вистината е релативна, тогаш јас можам да отидам надвор и да му удрам бокс на комшијата. Молам? Сум му напрвил зло? Не е точно. Во мојот морален систем тоа е добро, тоа е доблесен потег Хммм се чувствувам гладен, зошто да не го заколам, да го сомелам и да си направам плескавици? Убиството заради прехранување во мојот морално-етички систем е сосема оправдано и не е ограничено само на животните. Итн. Примери има безброј.

 

[Werther]

Чорба hunting innocent souls...