STEALTH
God is a DJ
- Член од
- 25 ноември 2011
- Мислења
- 10.670
- Поени од реакции
- 14.550
Стани… Оди и осветли ме… Сите ме газите, а никој не ме отвора…“
Oвие зборови пред повеќе од осум години го разбудиле од сон сега покојниот ѕидар Тихомир Крстовски од село Туденце, општина Јегуновце, и му го осветлиле патот до пространо ритче на 900 метри од неговиот дом. Возбуден од мистериозниот глас, кој му порачал да копа под јасените, Крстовски останал вчудовиден кога на половина метар под трите стебла пронашол камени столпчиња, остатоци од некогашен православен храм ги пренесува неговите кажувања Република.
- Стануваше рано затоа што се грижеше за добитокот. Тоа утро, паметам, беше седми февруари, прилегна да одмори некаде пред десет часот. Секогаш спиеше на долниот кат и не знам зошто токму тој ден прилегна на горниот дел во соба во која никогаш не одморал. По некое време стана возбуден, ги зеде лопатата и копачот и замина некаде. Кога се врати, вознемирен и возбуден ни објасни што пронашол – раскажува Илинка Крстовска, сопруга на Тихомир.
Соселаните и најблиските му се придружиле на Крстовски во копањето и од под земјата таложена со векови, на ридот викан Бучало Црквиште, по многу години светлината на денот ја здогледал, во тој момент, неидентификуван црковен објект.
Но, мистериозната приказна, која предизвикала морници кај жителите на дотогаш мирното и спокојно полошко село, не завршила тука. Три дена по откривањето на долго чуваната тајна закопана во подножјето на Жеден, мистериозниот глас повторно му се јавил на Тихомир на сон.
- Легна во истата соба и повторно се разбуди возбуден. Рече, ми се јави истиот глас и ми рече „ти кажав каде сум, но не ти кажав кој сум… јас сум свети Ѓорѓија и така да ме викате…“ Од тој ден натаму, Тихомир постојано одеше на темелите на црквата на ридот. Не беше преголем верник, но не беше ниту неверник. Беше чесен, добар и кроток човек. Ги почитуваше религијата и верата, а по гласот на Ѓорѓија Победоносец и по откривањето на црквата, постојано размислуваше како да го возобнови заборавениот храм и да го послуша аманетот од сонот – објаснува Илинка.
Храмот, кој го испитувале сите стручни домашни институции и специјалисти, се претпоставува дека потекнува од рановизантискиот период, меѓу третиот и шестиот век. Се наоѓа на излезот од селото Туденце по еден од старите патишта за Скопје, денес коњска патека. Селаните раскажуваат дека во минатото денешните полошки села биле под вода, а над храмот на свети Ѓорѓија, на патот за главниот град, се наоѓало селото Селиште, кое одамна заминало во историјата.
Интересно е што не постои ниту еден пишан, ниту, пак кажан податок за постоењето на мистериозно откриената црква под Жеден.
- Проверувавме во историски архив, во музејот во Тетово, како и во црковните книги и архиви и никаде не стои ништо запишано за постоењето на црквата што ја откри татко ми. Уште помистериозно е што никој од селаните во регионот не памети дека барем слушнал приказна за постоење на сличен објект на местото или во подножјето на Жеден – раскажува Душко Крстовски, син на Тихомир.
Тој објаснува дека не е случајно што свети Ѓорѓија побарал да биде откриен по толку векови. Според Крстовски, на тој начин е спасен најстариот триконхален храм во Македонија.
- Непосредно пред да се случи сонот, екипи на телефонскиот оператор Космофон беа дојдени и го обележуваа местото за поставување базна станица. И тие останаа со замрзнати погледи кога татко ми ја откри црквата. Веднаш ја преместија станицата подолу од местото и дури и донираа пари со кои беше направена конзервацијата на остатоците од темелите. Беа уплашени и ни рекоа „леле луѓе што ќе направевме“. Сите случувања околу оваа приказна на некој начин нѐ вознемирија и нас, па долго време беше одложуван почетокот на градбата, а едно време се преиспитувавме себеси дали воопшто да почнеме, затоа што наидувавме на пречки, кои ни зедоа многу години – раскажува Душко.
Повеќе во Република
Мене ме наежи у пм
Oвие зборови пред повеќе од осум години го разбудиле од сон сега покојниот ѕидар Тихомир Крстовски од село Туденце, општина Јегуновце, и му го осветлиле патот до пространо ритче на 900 метри од неговиот дом. Возбуден од мистериозниот глас, кој му порачал да копа под јасените, Крстовски останал вчудовиден кога на половина метар под трите стебла пронашол камени столпчиња, остатоци од некогашен православен храм ги пренесува неговите кажувања Република.
- Стануваше рано затоа што се грижеше за добитокот. Тоа утро, паметам, беше седми февруари, прилегна да одмори некаде пред десет часот. Секогаш спиеше на долниот кат и не знам зошто токму тој ден прилегна на горниот дел во соба во која никогаш не одморал. По некое време стана возбуден, ги зеде лопатата и копачот и замина некаде. Кога се врати, вознемирен и возбуден ни објасни што пронашол – раскажува Илинка Крстовска, сопруга на Тихомир.
Соселаните и најблиските му се придружиле на Крстовски во копањето и од под земјата таложена со векови, на ридот викан Бучало Црквиште, по многу години светлината на денот ја здогледал, во тој момент, неидентификуван црковен објект.
Но, мистериозната приказна, која предизвикала морници кај жителите на дотогаш мирното и спокојно полошко село, не завршила тука. Три дена по откривањето на долго чуваната тајна закопана во подножјето на Жеден, мистериозниот глас повторно му се јавил на Тихомир на сон.
- Легна во истата соба и повторно се разбуди возбуден. Рече, ми се јави истиот глас и ми рече „ти кажав каде сум, но не ти кажав кој сум… јас сум свети Ѓорѓија и така да ме викате…“ Од тој ден натаму, Тихомир постојано одеше на темелите на црквата на ридот. Не беше преголем верник, но не беше ниту неверник. Беше чесен, добар и кроток човек. Ги почитуваше религијата и верата, а по гласот на Ѓорѓија Победоносец и по откривањето на црквата, постојано размислуваше како да го возобнови заборавениот храм и да го послуша аманетот од сонот – објаснува Илинка.
Храмот, кој го испитувале сите стручни домашни институции и специјалисти, се претпоставува дека потекнува од рановизантискиот период, меѓу третиот и шестиот век. Се наоѓа на излезот од селото Туденце по еден од старите патишта за Скопје, денес коњска патека. Селаните раскажуваат дека во минатото денешните полошки села биле под вода, а над храмот на свети Ѓорѓија, на патот за главниот град, се наоѓало селото Селиште, кое одамна заминало во историјата.
Интересно е што не постои ниту еден пишан, ниту, пак кажан податок за постоењето на мистериозно откриената црква под Жеден.
- Проверувавме во историски архив, во музејот во Тетово, како и во црковните книги и архиви и никаде не стои ништо запишано за постоењето на црквата што ја откри татко ми. Уште помистериозно е што никој од селаните во регионот не памети дека барем слушнал приказна за постоење на сличен објект на местото или во подножјето на Жеден – раскажува Душко Крстовски, син на Тихомир.
Тој објаснува дека не е случајно што свети Ѓорѓија побарал да биде откриен по толку векови. Според Крстовски, на тој начин е спасен најстариот триконхален храм во Македонија.
- Непосредно пред да се случи сонот, екипи на телефонскиот оператор Космофон беа дојдени и го обележуваа местото за поставување базна станица. И тие останаа со замрзнати погледи кога татко ми ја откри црквата. Веднаш ја преместија станицата подолу од местото и дури и донираа пари со кои беше направена конзервацијата на остатоците од темелите. Беа уплашени и ни рекоа „леле луѓе што ќе направевме“. Сите случувања околу оваа приказна на некој начин нѐ вознемирија и нас, па долго време беше одложуван почетокот на градбата, а едно време се преиспитувавме себеси дали воопшто да почнеме, затоа што наидувавме на пречки, кои ни зедоа многу години – раскажува Душко.
Повеќе во Република
Мене ме наежи у пм
) , не патување со бебе пред 40 дена, не тресење на чаршав навечер пошо самовили шетале 
се ова заедно со случајов погоре треба да се собере и во Вардар да се фрли.
