Смртта е тоа што е - смрт. Крај за некој кој истовремено значи основа, почеток за нов живот. Секако дека е така: безброј организми зависат од труп што се распаѓа - тој е храна, згодно место за положување јајца, а со процесот на распаѓање ја збогатува и почвата и така е прилично корисен за развивање на флората.
Духовните и филозофските аспекти поврзани со смртта се одраз на нечии убедувања и верувања каде што стравот нема така мал удел. И бидејќи станува збор за вера, за убедување, дискусиите најчесто, скоро секогаш, ќе бидат јалови. Тргнувајќи од тоа дали воопшто постои душа и што претставува, дали истата ја преживува телесната смрт, и каде оди - горе, долу, лево или десно. Премногу различни мислења, премногу страв и премалку убедливи одговори кои би увериле во постоење на afterlife party, на разно разни забави во кои извесни вратари најчесто не не` пуштаат да се журкаме. Оти не сме биле фини.
