Дали сум емоционален инвалид?

Член од
21 јануари 2009
Мислења
8.113
Поени од реакции
8.222
Па веќе се обиде да ми објасниш, не дека не се обиде да ми објасниш.Само објаснувањата ти пропаднаа во вода.Јас сум сигурен дека поради немањето доволно докази ти пропаднаа, ти пишуваш друго сега тоа е тоа, секој има право на свое мислење.
--- надополнето: 22 март 2013 во 19:06 ---


Зошто навистина е психопат, човекот почнал да халуцинира дека е психопат.....
Ок.
 

Mark Renton

I live by the tune, I die by the book
Член од
12 ноември 2009
Мислења
5.359
Поени од реакции
4.882
Не сум погрешила.
Само не гледам смисла да ти објаснувам нешто кога од некои свои причини се правиш наудрен.
Јулија до сега ќе сфатеше ебаго.
--- надополнето: 22 март 2013 во 18:55 ---


Зошто мислиш дека си психопат?
Oti sum mnogu jak.
 
Член од
31 март 2008
Мислења
2.517
Поени од реакции
1.742
Дали сум емоционален инвалид?

Дали траумата, може да го смени човекот во ладнокрвна машина, или тоа е само заслон и одбрамбен механизам на мозокот? Што мислите вие? Ве молам без вреѓања и сеирџиски коментари! :)
не си емо инвалид, јас мислам дека ти дошол умот после нешто болно кое си го искусила, па сега не се замараш непотребно за секакви баналности.
 
Член од
17 февруари 2013
Мислења
575
Поени од реакции
480
Vo ova vreme najmnogu uspevaat emocionalnite invalidi.
 
Член од
27 март 2013
Мислења
12
Поени од реакции
6
Изгледа премногу се занесувате со тие амерички филмови фак филингс би а бич. Емоционален инвалид за мене се Хитлер, Сталин и остала компанија што прај масакри низ светов, убива мали деца.:rolleyes:
Се согласувам со Yo Blow. Нормално е откако ќе се изгориш да дуваш и на ладно. Потсвеста си прави еден одбрандбен механизам кој не тера да се сомневаме во се и сешто. Но, мислам дека еден ден тоа нешто може да се смени.:)
 
Член од
27 април 2011
Мислења
2.308
Поени од реакции
3.064
Во принцип во последно време во светот ( а особено во нашава мила Македонија ) постои глобална апатија...односно сите сме на некој начин постанати " емоционални инвалиди"....уште не успеав да сконтам што е причината за целата состојба..дали е брзиот начин на живот...дали е лошиот стандард и сиромаштијата .. дали е политичката ситуација којашто цело време се врти во лавиринт и е цело време исто на чело со лигуши и квазипатриоти...незнам али и мене лично многу ме фати оваа апатија и секој ден пробувам да се отарасам али нема...се осеќам како животот да поминува пред мене а јас не го осеќам.
 
Член од
21 јануари 2009
Мислења
8.113
Поени од реакции
8.222
Во принцип во последно време во светот ( а особено во нашава мила Македонија ) постои глобална апатија...односно сите сме на некој начин постанати " емоционални инвалиди"....уште не успеав да сконтам што е причината за целата состојба..дали е брзиот начин на живот...дали е лошиот стандард и сиромаштијата .. дали е политичката ситуација којашто цело време се врти во лавиринт и е цело време исто на чело со лигуши и квазипатриоти...незнам али и мене лично многу ме фати оваа апатија и секој ден пробувам да се отарасам али нема...се осеќам како животот да поминува пред мене а јас не го осеќам.
Убаво си кажа, апатија.
Што нема врска со емоционални инвалиди. :)
 

Mr.Bear

"The prince of darkness is a gentleman!"
Член од
14 декември 2010
Мислења
128
Поени од реакции
118
Без секирации, многу мала шанса постои да заради психичко нарушување имате помалку емотивност, а за тоа да незнаете. Голем дел си ја прават оваа делузија бидејќи незнаат кога последен пат биле трогнати од нешто, а со тек на времето всушност стануваме поотпорни на животните неприлики. Фактор е и денешниот живот и информациите, цело време летаат клипчиња и филмови со бизарни содржини, а следствено ни расте и отпорот спрема нив. Едниот дедо ми почина пред да почнам седмо и очите си ги истурив од плачење, после 3-4 години следеа и останатите, кулминираше со последната баба овој март - солза не пуштив на погребот и покрај сите околу мене што се трескаа од земја. Не од што не ми беше жал, секако дека ми беше, ама ете со тек на времето се навикнуваш на губење на драгите, на тешки вести и порази. Учиш и да предвидуваш лоши настани, да креираш можни сценарија во главата и накрај ако си еден од појаките карактери да се соземеш со фактот дека и тебе ти следи истото па и конечно да почнеш да живееш. :)
 
D

devojcence

Гостин
koga ke se ispeces do koska nema vekje sto da se pece i taka svakjas deka nemozes da imas emocii povekje ni nisto. e sega od vreme na vreme se prasuvas dali mozam jas pak emocii da iam i pak se vrakjas po staro i taka.
 
Член од
21 јануари 2009
Мислења
8.113
Поени од реакции
8.222
Што порано во животот научиш да ги контролираш емоциите, тоа подобро ;)

Колку помалку емоции, толку подобро.
Oh.
Контрола на емоции може... ама како пустото да ги намалам :)
Искрено, се живо ќе проголтам, ама неправда не можам. Си викам, за ситници се потресуваш, ама како да не се потресам?
Најемотивна сум кога сум немоќна да исправам некоја неправда, дали према мене или некој друг. Е ако пробам се и не успеам, има да си плачам една недела. И пак ќе ми биде криво. :(
 

Kajgana Shop

На врв Bottom