До Христовото распетие, душите од праведниците престојуваа во т.н. крило Аврамово, а тоа бил изолиран дел од пеколот. Види во Лука, 16.23.
„...И како што им е на луѓето определено да умрат еднаш, а потоа-суд,....„.
MIKI, go procitav citatot od Luka i svativ deka se raboti za konecen sud a ne za privremen.
A i ovoj citat nisto za privremen sud ne zboruva.
Подвлечениот болтуван текст, не е однесува на поединечниот суд за секоја човекова душа пооделно, туку се однесува за неможноста за преоѓање на душите од неправедниците(од пеколот) кај душите од праведниците (во Рајот).
Се зборува: во стихот, Апостолот јасно тврди дека после смртта, следува судот, а притоа Апостолот не вели дека после смртта постои некаков неодреден временски период, во кој може да се случи друг настан, туку Апостолот е јасен: после смртта, доаѓа судот за смртникот. Апостолот воошто не го споменува конечниот Суд Христов, кој се‘уште не се случил.
MIKI vo tekstot Avram mu se obraka na bogatiot i mu veli deka pomegju niv ima postaveno golema bezdna i deka tie koi se so bogatiot vo pekolot nemozat da pojdat vo rajot (znaci amin so niv) nitu tie od rajot vo pekolot. Znaci deka ne se raboti za privremen Sud tuku deka so viv e amin.
Toa jasno mi e deka posle smrtta ima Sud. Ama sakav da ja vidam razlikata so potkrepa od biblijata pomegju toj konecen sud i privremen sud.
Веќе одговорив и немам намера да дадам поинаков одговор од веќе дадениот. Дека судот е привремена а не и конечен, тоа е повеќе од очигледно: Христос е‘упште не Е дојден по втор пат а Неговиот страше Суд се‘уште не се случил....
Vo red MIKI,prifakjam.Veke nekolku pati kazavte nesto drugo od ona sto go imavte ednas kazano.
Апостолот говори за поединешниот суд за секоја човекова душа веднаш после смртта, но Апостолот не говори за страшниот Суд после воскресението од целиот човеков род.
Vo red. Dali ima vo biblijata nekade stih,citat so koj jasno ke go dokazes ova ? Da vidam,me interesira,kade jasno pisuva za poedinecen i za strasen sud. Citatot od tipot "covekot ke umre i ke mu se sudi" nisto ne kazuva. Mozes i za edniot sud da go tumacis i za drugiot.
После смртта. Христос и‘ суди само на душата човекова, а после воскресението, Христос и‘ суда на душата заедно со телото: ете уште една разлика меѓу поединечниот и конечниот Суд Христов.
Soul,
За општото воскресение, имаш во првото послание до коринтјаните, 15.52. За конечниот Христов Суд, имаш во второто Петрово послание, 3.7.
A dodeka Isus bese na zemjata koj im sudese na tie sto umiraa. Veke kaza deka odat privremeno vo rajot i vo pregratkata na Avram no koj im sudi,koj gi praka tamu ?
Neli spored Hristijanstvoto samo dusata odi vo rajot,nema telesno tamu da bideme ? Pa koja e logikata da mu se sudi i na teloto ?
Ne ni sakam izvadeni od kontext MIKI. Samo sakam da vidam vo citatite kade e razlikata pomegju tie dva sudovi.
Не им судеше никој: неправедните одеа во пеколот, по своја заслуга, а праведните кај Авраама, пак по своја заслуга. Така, Бог ја покажа својата грижа кон Неговите угодници, недопуштајќи му на пеколот да ги изеде.
Логиката е едноставна: човекот е содзаден како единство меѓу душата и телото. Човекот не е само тело или само душа, туку комплетниот човек има и душа и тело.
Taka bez da im se ukaze na greskata i za sto se prateni vo pekolot tamu gi nosat ? Interesno. A potoa velis deka potreben e sud. Zosto e toj sud,za sto sluzi spored Hristijanstvoto ?
Судот за секоја душа следува после смртта, а казна за гревот е смртта, како што надрадата е вечниот живот. Послание до римјаните, 6.22.
„Денот на судот„ е токму Судот Христов, кој допрва треба да се случи. Поединечниот суд за секоја душа човекова, се случува веднаш после смртта.
Да...
Поединечниот/привременот суд веќе е посочен со конкретен цитат.