Но не е возможно во една заедница сите да се чувствуваат исто,истовремено да развијат свесност и вештина за да се носат полесно со своите доблести и недостатоци.Анархијата мислам дека те прочитав порано велеше дека се базира на самоконтрола и добра организација.Како ќе се постигне таа самоконтрола кога всушност тој хаотичен начин на живот се покажал низ историјата како нефункционален и преминал во хиерархија постепено затоа што дури и за најосновна работа се преговара со денови,не е брз и ефикасен начинот на договор.Потребен е барем еден лидер кој ќе го има последниот збор и другите ќе го следат.Во спротивно би дебатирале со децении за најосновна работа.И како тоа би се извело во поголемо и помасовно општество? Знаеме дека човекот по природа е супериорно суштество така да нема толку лесно да се откаже од власта доколку се докопа до неа и намириса слабост кај другите.Исто така не ми е јасно како би се намалила потребата за докажување и наметнување кога постои егото во секој човек како двигател.Дали тоа би значело дека треба да се формира вештачко општество од ваши истомисленици затоа што јас не гледам друг начин.Да бидеме реални мене малку ми звучи како добар сон или илузија затоа што човекот сам по себе не е совршен и роден со вдахната мудрост.
Оти ми те сакам ти реплицирам!
Зошто хаотичен? Напротив, таквиот систем се покажал како функционален и добро организиран, се додека жедните за моќ не го заебале од страна.
Одлуките можат да се донесуваат и по пат на хоризонтална организација, не само со вертикална.
Мислиш нашите истомисленици немаат его? И ние знаеме да се спукаме меѓу себе, или да си го мериме на кој му е поголем, ама на крајот пак застануваме еден до друг. Нештото што сега не’ зближува се вика „борба за слобода“, а при успешен обид би се викало само „слобода“.
Јас можам се да ти кажам и да те убедувам до сабајле. Ако си толку голем скептик, нека не биде далеку, можам да те однесам до Грција(ако имаш желба и време нормално
). Таму има место каде полиција не смее да припари. Ќе можеш да видиш на лице место како луѓето знаат добро да се организираат и без авторитет.
На крај краева, свесни сме дека моментално не е возможно да се реализира нашата замисла, свесни сме за игнорантноста на луѓето, свесни сме дека треба уште многу работа и крвопролевање, ама тоа не значи дека треба да се помириме со тиранијата во светот.
Пушти идеологијата, мене лично како човек ова ме убива. Не можам да поднесам неправда, не можам да поднесам поделба на класи, раси, нации итн. Исто така и не ми е јасен самонаметливиот авторитет. Никогаш нема да успеам да го прифатам.
Ние не можеме да се собереме и куќен совет да организираме, па не ќе сме се собереле и ќе сме одлучувале за прашања од државна важност.
Браво за вас!