Јас ќе ви кажам две случки, едната му се случуваше подолго време на другар мој, а на другата заедно со другар бевме сведоци...
Мислам дека нема кој не ја знае куќата на стравот на средно водно...епа бевме со другар на Водно, и се задржавме подолго него ли што очекувавме, додека се враќавме по козји патеки се стемни...стигнавме кај куќата на стравот, надвор прст пред око не се гледа, од дворот на куќата на стравот доаѓа светлина...гледаме натака, што да видиме, силуета на ќелаво, згрбавено старче кое стои во дворот на куќата. Само што го здогледавме, почна премногу силен ветер да дува, класично невреме фати, како самата планина да те брка, да ти дава знак дека си непожелен...како грешни ѓаволи бегавме од Водно надоле, бидејќи таква језа во живот не немаше фатено...
Втората случка му се случи на мој добар другар...долги години он живееше во Карпош, кај пазарчето, во стан под кирија. Дечкото се враќаше во 3 саат вечерта накај дома, од град и одеше по една уличка по која редовно си крати кога иде накај дома...само што влегува во уличката сите улични сијалици во ист момент престануваат да светат...како он проаѓа покрај секоја сијалица, така секоја се пали...додека оди така по улицата, се врти назат и гледа силуета како прелетува од едната на другата страна на улицата...нормално, како и секој човек што не верувал во такви работи, не смета дека е вистина тоа што го видел, смета дека му се причинило...само што го врти грбот за да си продолжи накај дома, истата силуета прелетува пред него во спротивен правец...со трчање стига дома и откако се смирил си легнал. Наеднаш, во ниедно време, околу 5 часот ненадејно се буди, гледа во собата силуета на човек како брои пари...силуетата на човекот му рекла на другар ми:„ Не ми обрнувај внимание мене, јас само да ги добројам парите и отидов за Словенија“. Другар ми, малце го фатило језа, ама нема везе, пак мислел дека му се чини...им кажал на неговите, кои нормално не му верувале, се додека наредната вечер и самите они не ја виделе силуетата на човекот, кој потполно истите зборови им ги кажал:„ Не ми обрнувај внимание мене, јас само да ги добројам парите и отидов за Словенија“. Откако се случило ова, другар ми и неговите отишле и се и раскажале на газдарицата на станот, која им кажала да не се плашат, дека тоа бил нејзиниот покоен маж, кој требал да оди за Словенија, но го удрил воз и загинал...исто така им кажала дека мажот и на неа и се појавил само еднаш, и и ветил дека повторно ќе се врати, но го немало се додека не им се појавил на другар ми и неговите...им кажала доколку повторно им се појави, да му кажат да дојде кај нејзе, и да не се плашат бидејќи неговото појавување пред нив значело среќа...