- Член од
- 14 октомври 2007
- Мислења
- 2.674
- Поени од реакции
- 2.731
Според мене, религија и слободна воља ( слобода - во свое популарно сфаќање, исчистено од сите религиски премиси ) се екслузивни меѓу себе. Не постои таква слободна воља.
Се јавува проблем во толкувањето на зборот “слобода“. Ако ги прашаме муслиманите како Куранот го дефинира тој поим тие ќе речат: „Слободен е тој човек кој му се покорува на Алах и живее воден од неговата објава - Куранот“ Во оваа смисла, Куранот за муслиманите е извор на слобода, тие слободата не ја гледаат надвор од својата света книга.
Од ова произлегува дека Куранот е извор на нивните акции и нивните дела. Доколку ги прашаш, дали притоа делуваат слободно, односно дали се чувствуваат слободни - ќе те одговорат дека нема послободни од нив, дека тие се покоруваат на Куранот, а тој е извор на секоја слобода.
Во христијанството е нешто слично. Самото постоење на 10 заповеди, покажува дали има место тука за слободна воља. Тие 10 заповеди се индоктринирани, интероризирани во однесувањето на христијаните и тие воопшто не ги сфаќаат како заповеди. Ги сфаќаат како израз на слободна воља и морално однесување.
Слободата ( во своето антитеистичко сфаќање ) прекинува уште со првата Божја заповед: “Јас сум твојот Господ Бог, немој да имаш други Богови освен мене.“
Ниче во “Антихрист“ има претерана и брутална, ама во многу дела исправна анализа на оваа проблематика во христијанството.
Проблемот е што секоја религија има свое толкување за поимот слобода, а со тоа и сите верници или луѓе кои растеле и интелектуално се развивале во теистичка средина, а со тоа ги индоктринирале и интероризирале религиските сфаќања и норми имаат лично толкување за поимот слобода.
Она што е слобода за муслиманите, воопшто не е за христијаните и обратно.
Во таа смисла, во антитеистичкото сфаќање, поимот слобода и слободна воља не може да постои во религиите, од проста причина што тие си имаат изградено свои сфаќања за истиот тој поим.
Се јавува проблем во толкувањето на зборот “слобода“. Ако ги прашаме муслиманите како Куранот го дефинира тој поим тие ќе речат: „Слободен е тој човек кој му се покорува на Алах и живее воден од неговата објава - Куранот“ Во оваа смисла, Куранот за муслиманите е извор на слобода, тие слободата не ја гледаат надвор од својата света книга.
Од ова произлегува дека Куранот е извор на нивните акции и нивните дела. Доколку ги прашаш, дали притоа делуваат слободно, односно дали се чувствуваат слободни - ќе те одговорат дека нема послободни од нив, дека тие се покоруваат на Куранот, а тој е извор на секоја слобода.
Во христијанството е нешто слично. Самото постоење на 10 заповеди, покажува дали има место тука за слободна воља. Тие 10 заповеди се индоктринирани, интероризирани во однесувањето на христијаните и тие воопшто не ги сфаќаат како заповеди. Ги сфаќаат како израз на слободна воља и морално однесување.
Слободата ( во своето антитеистичко сфаќање ) прекинува уште со првата Божја заповед: “Јас сум твојот Господ Бог, немој да имаш други Богови освен мене.“
Ниче во “Антихрист“ има претерана и брутална, ама во многу дела исправна анализа на оваа проблематика во христијанството.
Проблемот е што секоја религија има свое толкување за поимот слобода, а со тоа и сите верници или луѓе кои растеле и интелектуално се развивале во теистичка средина, а со тоа ги индоктринирале и интероризирале религиските сфаќања и норми имаат лично толкување за поимот слобода.
Она што е слобода за муслиманите, воопшто не е за христијаните и обратно.
Во таа смисла, во антитеистичкото сфаќање, поимот слобода и слободна воља не може да постои во религиите, од проста причина што тие си имаат изградено свои сфаќања за истиот тој поим.