Dali monahinjata ima pravo da go prodolzi coveckiot rod ?
Не, монахињата (слично како и монахот) не живее брачен живот, а смислата од монашкото живеење се состои во служење на Бога и на своите ближни, а со монашкиот начин на живеење, славата и наградата на Небесата се повисоки отколку со световното живеење.
Да, грев е.Ме интересира дали:
За време на велигденските пости (знам се што сме да се јаде, а што не ) е грев да се има односи со партнерот.
Жените кои изгледаат така како што изглдеаат (онака како што е очигледно...) повеќе е од јасно дека не се христијанки, туку дека се овосветовни и своеглави индивидуи.
една жена која решила да се замонаши, не може тоа во истиот момент да го направи, таа најпрво се става на еден пробен период да види дали може да издржи секоја не го може тоа и откога ке помине тој период таа дефинитивно се замонашува и тука нема вракање назад, и што е најважната работа една жена која станува монахиња не смее да биде заљубена ( се мисли на љубов кон маж) за да стане монахиња треба да се откаже од таа љубов и да го сака само бог и само на бог да му служи
Тој пробен период се нарекува „искушенички„ но не е обврзно дека „нема назад„ по замонашувањето.
Кога го разгледуваш ова, но и многу други прашања, би ти препорачал да го имаш на ум фактот што Православието е религија на суштината, а не на формата, како што тоа се Исламот или Рим-Католицизмот.Ме интересира дали:
За време на велигденските пости (знам се што сме да се јаде, а што не ) е грев да се има односи со партнерот.
Со партнерот е грев.Ме интересира дали:
За време на велигденските пости (знам се што сме да се јаде, а што не ) е грев да се има односи со партнерот.
А зошто Бог и давал на жената способност да се стреми кон Бога преку својот ум? Нели ја става во искушение да го искористи исто како што гледа дека мажот го користи. Или нејзниот помалку вреди да се стреми кон Бога со него.
Се согласувам: суетноста секогаш може да „проработи„.
Напротив: сите се повикани на спасение, и секој од нив на свој начин, онака како Творецот благововил, а не на начин кој е своеглав и несигурен.
Треба да ги причекаш подготвителните седмици пред Великиот пост, а прва е неделата на митарот и фарисејот, во која не се пости цела седмица.
Затоа што тоа е рисјанска должност, доколку тоа „донесување„ зависи и од верниците а не само од тврдоглавоста од неверниците.
Тоа што нешто молиме од Бога, тоа е правилниот начин на живеење и делување, а тоа што некој дава клетви, тоа не е согласно црковното учење. Црквата познава молитви, а клетви фрла по исклучок.
Да, ја знам.
Недела на митарот и фарисејот, 24.02-02.03.2013, според календарчето, по стар стил.
