Мојата сторија почнува некаде во не толку далечната 2008 година. Себе си се доживуввав како дете, всушност бев и едно. Сакав да пробувам нови работи искачања, пијанства, дроги, цигари, мажи, секакви ствари. Тука беше и тој... Вечно покрај мене како најдобар пријател и слушател што не ги криеше своите чувства, неусловно ме сакаше се грижеше за мене, беше мојот СОС центар. Во неколку наврати од нашите видувања збореше за тоа како се чувствува, збореше за тоа што сака и јас да чувствувам, а јас немав никаква подлабока емоција да му подарам. Бев директна, не сум како оние девојки што уживаат да имаат удварачи покрај нив, да ги мазат да ги тинтрат и што сакаат да се во центарот на вниманието.Моето НЕ го погодуваше и знам за тоа, свесна сум. Престанавме да контактираме некое време, но секогаш си го чувавме грбот. Знаевме и да се слушнеме по телефон чат пат по некоја порака, нашето пријателство никогаш не беше изгубено. Пред некое време тој стана целосно среќен по макотрпните 3 години вљубеност во мене, тој си фати женска, ја сака и знам дека и среќен. Мене почнаа да ми се будат некои чувства спрема него. Не знам дали се тоа хирови, амбиции, или пак се навистина некои подлабоки ебани емоции. Јас на него му признав се. Иако ми беше срам, и незгодно јас морав да се отворам, а тој ми е и пријтел.За време на неколку пијанства го имам барано и на некој наин му направив и проблеми во врската. Делот што мене ми е нејасен, зошто кога му правам проблеми во врската не сака да се оттргне од мене, како сеуште да има нешто што не поврзува, што и двајцата не држи сплотени. Се мразам себе си што му стоам на патот на неговата среќа. Бидејќи не можам да си дозволам да се мешам бо нечија врска јас му го ибришав бројот и секој профил на социјалните мрежи.Јас не сум ја соткако се случи сето ова, созреав на могу чуден начин, со него секогаш покрај мене. Карма ис а бич, нели? Хахах едно е сигурно, и двајцата се сакавме но не во исто време

Знам да чу да преживим.