Твој проблем партизанке
Со буџетски пари во Скопје ќе се слави независноста на Албанија
- Креатор на темата никола-те
- Време на започнување
- Статус
Твој проблем партизанке
- Член од
- 10 мај 2008
- Мислења
- 280
- Поени од реакции
- 25
Помина 28 ноември, Денот на албанското знаме и на државноста на Албанија. Оваа година празникот уште поголем - се одбележува 100 години од основањето на Албанија. Голем јубилеј, но на прославата на големиот јубилеј како да нема добрососедска срдечност, повеќе се чувствува одредена горчина. Говорам за мене како граѓанин на Македонија и етнички Македонец. Од каде таа горчина, кога се залагам за мултикултурно општество, за почит на различните идентитети, за добрососедски односи...
Првата причина зошто не треб
а да имам такво чувство на горчина е поради тоа што јас за мене сакам слобода и право да бидам горд на мојата држава Македонија и моето знаме. Горд сум на огромното знаме кое го развиваат навивачите на спортските натпревари во ракомет и во кошарка, без разлика дали е тоа тука во Македонија, или во Задар, Познен, Белград... Бев горд кога илјадници луѓе со нашите знамиња ги дочекаа кошаркарите и ракометарите, или кога ја одбележавме 20-годишнината од независноста. И горд сум кога ќе прочитам дека „Македонското знаме се подигна во Торонто“ – пред Парламент на Онтарио, во пресрет на 8 септември 2012 г. Сакам Илинден слободно да се прославува со македонското знаме и во Грција и кај другите соседи.
Тоа што го сакам за мене – слободно изразување на мојот идентитет и симболи (знаме), и во Македонија, во соседството и насекаде, го одобрувам и за другите во Македонија.
И во Македонија, за разлика од многу други држави, таа слобода е гарантирана со законите. И тоа не е отсега. Се сеќавам како дете во 1970-тите во Гостивар, на празничното шаренило ми се чини на пет знамиња, кога покрај југословенското и комунистичкото знаме, заедно со македонското знаме се виореа и албанското и турското знаме. Во модерна Македонија, со Законот за употреба на знамињата на заедниците се уредуваат правото и начинот на употреба на знамињата преку кои заедниците го изразуваат својот идентитет. Законот е донесен во 2005 г. во периодот на премиерот Владимир Бучковски од СДСМ. Законот е изменет и дополнет во 2011 г. од оваа владејачко мнозинство на ВМРО-ДПМНЕ. Што значи дека постои и меѓупартиска согласност за правото. Дополнително, Македонија е една од три земји во светот, заедно со Италија и Словенија, каде уставните судови утврдуваат дека „знаме на друга држава може да се употребува како знаме на заедниците се додека го изразува идентитетот и припадноста кон таа заедница“. Членот 7 од законот уредува слобода на употреба на знамето во приватниот живот и при одржување на приредби што ги организираат заедниците. Ми се чини дека, таа 2005 година, тоа беше одбележано со голем митинг пред стоковната куќа Илинден кога за првпат на 28 ноември се разви големо албанско знаме.
Чекор понатаму, сите заедници во Македонија имаат свои празници. При тоа се внимавало тоа да бидат празници поврзани со Македонија и така празник на етничките Турци не е Денот на Републиката (Турција), туку Денот на наставата на турски јазик, а празник на етничките Албанци е 22 ноември, Денот на албанската азбука, дефинирана во Битола во 1908 г. Во 2008 г. Македонија беше домаќин на големиот јубилеј. Се отвори Куќата, подоцна Музеј на албанската азбука, „Македонски пошти“ промовираа пригодна марка, а централната прослава се одржа во Скопје. Се сеќавам на настанот во Домот на АРМ, во присуство на Сали Бериша и Хашим Тачи, тогашните и сегашни премиери на Албанија и Косово, се обрати премиерот Груевски со една реченица на албански, а Сали Бериша возврати со една реченица на македонски јазик. Прослава како што треба.
Сето тоа погоре не го сметам за слабост, туку за доблест. Тогаш зошто горчината? Сигурно еден дел поради предрасудите. По детското сеќавање на шаренилото на знамиња, следуваше период во 1980-тите во кој албанското знаме беше знаме на Косово и Албанците, главниот непријател на тогашна Југославија. Како такво тоа беше предмет на забрани и прогон. Забрани и прогон кои продолжија и во независна Македонија и доведоа до трагичните случувања во Гостивар во 1997 г. Колку повеќе знамето беше забранувано и прогонувано толку повеќе тоа е врежувано во колективната меморија на Албанците. Се сеќавам на првото одбележување на 28 ноември 1999 г. во Ѓаковица, Косово, кое во вистинска смисла беше експлозивно. За иронија, во слободно Косово, не е дозволена службената употреба на албанското знаме.
Сепак јас сум самосвесен човек и се справувам со предрасудите. Сигурно еден дел од горчината потекнува од двојноста на употребата на албанското знаме. Точно е дека „албанското знаме е постаро од албанската држава“ и јас го прифаќам како знаме на етничките Албанци, но дури тоа го одразува идентитетот на етничките Албанци. Но како во 1997 г. во Гостивар, така и сега по повод на 100-от јубилеј на Албанија, тоа знаме не го одразува само идентитетот на етничките Албанци, туку ја одразува и државноста на Албанија и еден вид „двоен суверенитет“, што дел од граѓаните го перцепираат како закана за територијалниот интегритет на Македонија. И покрај смирувачките пораки на Али Ахмети, не почувствував дека пости загриженост меѓу етничките Албанци за таквите перцепции на граѓаните.
Всушност, можеби оттука е горчината. Од ексклузивноста на одбележувањето на 100-та на Албанија. Не само поради изолираните насилни инциденти или поради инцидентите во Тирана при посетата на премиерот Груевски, туку поради севкупната атмосфера. Никој не се потруди прославата да не биде ексклузивно албанска. Како што добронамерно ја прифаќам критиката за мојата ексклузивност, неколку критики до моите пријатели етнички Албанци. Со ограда на мојата ограничена јазична способност, не чув или прочитав критики од етнички Албанци за ексклузивноста на јубилејот, како што имаше критики од етнички Македонци за 20-от јубилеј на независноста. Ги немаше „Разбуди се“ и „Цивил“ да реагираат на оружјето (макар и пластично) и на насилството, а тоа се причините поради кои се основаа. Не знам зошто не беа на прославата во Скопје, ниту Премиерот ниту опозицијата, која тоа го критикува, но знам зошто не бев јас – затоа што не бев поканет, за разлика од 100-от јубилеј на албанската азбука на која бев и поканет и присутен, и се чувствував добредојдено.
Сепак, јас имам разбирање, голем јубилеј, првпат слободно се празнува од сите Албанци без разлика во која држава живеат. При големи емоции се случуваат грешки. Но исто така очекувам и другите да имаат разбирање дека и јас можам да имам големи емоции за одредени прашања. И дека со добра волја за соживот, разликите треба да ги почитуваме, а од грешките треба да учиме и не треба да дозволиме да не надвладее горчината. Како што мојата горчина нема да ме спречи да го честитам големиот јубилеј – Честит денот на албанското знаме! Честита 100-годишнина на Албанија! Gezuar 100-vjetori i pavaresise!
Автор: Сашо Клековски
http://www.time.mk/read/c27e340748/d2b095f6f1/index.html
Првата причина зошто не треб
а да имам такво чувство на горчина е поради тоа што јас за мене сакам слобода и право да бидам горд на мојата држава Македонија и моето знаме. Горд сум на огромното знаме кое го развиваат навивачите на спортските натпревари во ракомет и во кошарка, без разлика дали е тоа тука во Македонија, или во Задар, Познен, Белград... Бев горд кога илјадници луѓе со нашите знамиња ги дочекаа кошаркарите и ракометарите, или кога ја одбележавме 20-годишнината од независноста. И горд сум кога ќе прочитам дека „Македонското знаме се подигна во Торонто“ – пред Парламент на Онтарио, во пресрет на 8 септември 2012 г. Сакам Илинден слободно да се прославува со македонското знаме и во Грција и кај другите соседи.
Тоа што го сакам за мене – слободно изразување на мојот идентитет и симболи (знаме), и во Македонија, во соседството и насекаде, го одобрувам и за другите во Македонија.
И во Македонија, за разлика од многу други држави, таа слобода е гарантирана со законите. И тоа не е отсега. Се сеќавам како дете во 1970-тите во Гостивар, на празничното шаренило ми се чини на пет знамиња, кога покрај југословенското и комунистичкото знаме, заедно со македонското знаме се виореа и албанското и турското знаме. Во модерна Македонија, со Законот за употреба на знамињата на заедниците се уредуваат правото и начинот на употреба на знамињата преку кои заедниците го изразуваат својот идентитет. Законот е донесен во 2005 г. во периодот на премиерот Владимир Бучковски од СДСМ. Законот е изменет и дополнет во 2011 г. од оваа владејачко мнозинство на ВМРО-ДПМНЕ. Што значи дека постои и меѓупартиска согласност за правото. Дополнително, Македонија е една од три земји во светот, заедно со Италија и Словенија, каде уставните судови утврдуваат дека „знаме на друга држава може да се употребува како знаме на заедниците се додека го изразува идентитетот и припадноста кон таа заедница“. Членот 7 од законот уредува слобода на употреба на знамето во приватниот живот и при одржување на приредби што ги организираат заедниците. Ми се чини дека, таа 2005 година, тоа беше одбележано со голем митинг пред стоковната куќа Илинден кога за првпат на 28 ноември се разви големо албанско знаме.
Чекор понатаму, сите заедници во Македонија имаат свои празници. При тоа се внимавало тоа да бидат празници поврзани со Македонија и така празник на етничките Турци не е Денот на Републиката (Турција), туку Денот на наставата на турски јазик, а празник на етничките Албанци е 22 ноември, Денот на албанската азбука, дефинирана во Битола во 1908 г. Во 2008 г. Македонија беше домаќин на големиот јубилеј. Се отвори Куќата, подоцна Музеј на албанската азбука, „Македонски пошти“ промовираа пригодна марка, а централната прослава се одржа во Скопје. Се сеќавам на настанот во Домот на АРМ, во присуство на Сали Бериша и Хашим Тачи, тогашните и сегашни премиери на Албанија и Косово, се обрати премиерот Груевски со една реченица на албански, а Сали Бериша возврати со една реченица на македонски јазик. Прослава како што треба.
Сето тоа погоре не го сметам за слабост, туку за доблест. Тогаш зошто горчината? Сигурно еден дел поради предрасудите. По детското сеќавање на шаренилото на знамиња, следуваше период во 1980-тите во кој албанското знаме беше знаме на Косово и Албанците, главниот непријател на тогашна Југославија. Како такво тоа беше предмет на забрани и прогон. Забрани и прогон кои продолжија и во независна Македонија и доведоа до трагичните случувања во Гостивар во 1997 г. Колку повеќе знамето беше забранувано и прогонувано толку повеќе тоа е врежувано во колективната меморија на Албанците. Се сеќавам на првото одбележување на 28 ноември 1999 г. во Ѓаковица, Косово, кое во вистинска смисла беше експлозивно. За иронија, во слободно Косово, не е дозволена службената употреба на албанското знаме.
Сепак јас сум самосвесен човек и се справувам со предрасудите. Сигурно еден дел од горчината потекнува од двојноста на употребата на албанското знаме. Точно е дека „албанското знаме е постаро од албанската држава“ и јас го прифаќам како знаме на етничките Албанци, но дури тоа го одразува идентитетот на етничките Албанци. Но како во 1997 г. во Гостивар, така и сега по повод на 100-от јубилеј на Албанија, тоа знаме не го одразува само идентитетот на етничките Албанци, туку ја одразува и државноста на Албанија и еден вид „двоен суверенитет“, што дел од граѓаните го перцепираат како закана за територијалниот интегритет на Македонија. И покрај смирувачките пораки на Али Ахмети, не почувствував дека пости загриженост меѓу етничките Албанци за таквите перцепции на граѓаните.
Всушност, можеби оттука е горчината. Од ексклузивноста на одбележувањето на 100-та на Албанија. Не само поради изолираните насилни инциденти или поради инцидентите во Тирана при посетата на премиерот Груевски, туку поради севкупната атмосфера. Никој не се потруди прославата да не биде ексклузивно албанска. Како што добронамерно ја прифаќам критиката за мојата ексклузивност, неколку критики до моите пријатели етнички Албанци. Со ограда на мојата ограничена јазична способност, не чув или прочитав критики од етнички Албанци за ексклузивноста на јубилејот, како што имаше критики од етнички Македонци за 20-от јубилеј на независноста. Ги немаше „Разбуди се“ и „Цивил“ да реагираат на оружјето (макар и пластично) и на насилството, а тоа се причините поради кои се основаа. Не знам зошто не беа на прославата во Скопје, ниту Премиерот ниту опозицијата, која тоа го критикува, но знам зошто не бев јас – затоа што не бев поканет, за разлика од 100-от јубилеј на албанската азбука на која бев и поканет и присутен, и се чувствував добредојдено.
Сепак, јас имам разбирање, голем јубилеј, првпат слободно се празнува од сите Албанци без разлика во која држава живеат. При големи емоции се случуваат грешки. Но исто така очекувам и другите да имаат разбирање дека и јас можам да имам големи емоции за одредени прашања. И дека со добра волја за соживот, разликите треба да ги почитуваме, а од грешките треба да учиме и не треба да дозволиме да не надвладее горчината. Како што мојата горчина нема да ме спречи да го честитам големиот јубилеј – Честит денот на албанското знаме! Честита 100-годишнина на Албанија! Gezuar 100-vjetori i pavaresise!
Автор: Сашо Клековски
http://www.time.mk/read/c27e340748/d2b095f6f1/index.html
Добар текст паметно, пишувано се како што треба и на кој нема потреба за реплицирање
Ај сега ке го сметат за предавник нели како ние Денчо
- Член од
- 26 јануари 2009
- Мислења
- 428
- Поени од реакции
- 519
Добар текст паметно, пишувано се како што треба и на кој нема потреба за реплицирање
Ај сега ке го сметат за предавник нели како ние Денчо
Напротив дека ќе биде сметан за предавник, многу убаво ги има објаснето работите и зошто постоеше одредена горчина кај македонците за време на празнувањето. Прочитај го пак текстот и пробај да извлечеш некоја поука.
- Член од
- 20 мај 2008
- Мислења
- 130
- Поени од реакции
- 54
Каказиња, извини ама според мене, изгледа не живееме во иста држава ние... еве ти еден показател за добрососедски односи и соживот, отвори Тајм.мк и разгледај колку добрососедски намери имаат соседите во последните неколку месеци.
Многу е интересно кога некој ти мафта усмрден к*р пред фаца, ти се потсмева тебе и на твоите сограѓани, на твојата историја и државен интегритет, а ти ја осеќаш смрдеата и страшно ти смета, ама сепак се праиш дека не го глеаш дотичниот што кај и да е, малку по малку, ти се доближува до устата.
Многу е интересно кога некој ти мафта усмрден к*р пред фаца, ти се потсмева тебе и на твоите сограѓани, на твојата историја и државен интегритет, а ти ја осеќаш смрдеата и страшно ти смета, ама сепак се праиш дека не го глеаш дотичниот што кај и да е, малку по малку, ти се доближува до устата.
- Член од
- 3 мај 2012
- Мислења
- 534
- Поени од реакции
- 1.662
http://denesen.mk/web/2012/11/29/maloletnici-tepani-i-navreduvani-vo-gostivar/
Соживотот продолжува ...
Соживотот продолжува ...
Врховниот командант не учествува на прослава , а војниците да.
Кој ли ја контролира војската , и зошто да не учествува Иванов на прославата ?
steta sto nemav jajci da gi gagjam
- Член од
- 3 мај 2012
- Мислења
- 534
- Поени од реакции
- 1.662
Ти старомоден шошон си, веќе не е у мода јајцување. Од вчера со торта се фрла
kooperativa
Г-ин Пола Милениум
- Член од
- 2 октомври 2012
- Мислења
- 7.633
- Поени од реакции
- 8.601
што мужишта бреееееее, само пиштољи да се имало.Еве дел од амбиентот при прославата на денот на Албанското знаме. Што ти е цивилизација.култура. образование,европски стандарди европски вредности и евроатлански интеграцииРтттттт ртттттт ,пау пау пау X 1 000 000
него ниедно нусе не видов? не, они не слават, само мужите. хахаххахаха
V
viktora
Гостин
Штета што немаш ЈАЈЦИ сите се потрошија за тортата.
AlternativeF
госпожата од втори
- Член од
- 1 мај 2006
- Мислења
- 4.830
- Поени од реакции
- 7.575
Помирољубиви од Ганди, поцивилизирани од античките Грци и Римјани, пософистицирани од Луј (избери си бројче).
Топ сте, кисс43
Штета што и мене не ми се трошеа јајци да ги гаѓам лепотаните што се возеа на хауба со кечиња пред некој ден.
thisisnoizy
Good things take time
...но немаш муда сине, ти не си вандал.
- Член од
- 3 ноември 2008
- Мислења
- 3.161
- Поени од реакции
- 1.324
Споменикот „Двоглав орел“ поставен на Бит Пазар
Тајна е кој го нарачал, изработил и го поставил новиот споменик направен од метал, наречен „Двоглав орел“, кој деновиве, како што велат жителите на Чаир, во доцните часови е поставен на клучката кај Бит Пазар.
Градоначалникот на општина Чаир, Изет Меџити, денеска не беше достапен за информација, а неговите соработници тврдеа дека за споменикот дознале од медиумите.
Новиот споменик, е поставен во чест на прославата на Денот на албанското знаме и 100 години од формирањето на албанската држава.
http://www.plusinfo.mk/vest/68726/Spomenikot-Dvoglav-orel-postaven-na-Bit-Pazar
Тајна е кој го нарачал, изработил и го поставил новиот споменик направен од метал, наречен „Двоглав орел“, кој деновиве, како што велат жителите на Чаир, во доцните часови е поставен на клучката кај Бит Пазар.
Градоначалникот на општина Чаир, Изет Меџити, денеска не беше достапен за информација, а неговите соработници тврдеа дека за споменикот дознале од медиумите.
Новиот споменик, е поставен во чест на прославата на Денот на албанското знаме и 100 години од формирањето на албанската држава.
http://www.plusinfo.mk/vest/68726/Spomenikot-Dvoglav-orel-postaven-na-Bit-Pazar
- Член од
- 30 ноември 2007
- Мислења
- 7.481
- Поени од реакции
- 5.948
Да направиме еден преглед на прославата во Македонија , кога веќе заврши:
Тетово:
Прославата започна со поставување на албански знамиња по домовите и улиците , големото знаме кај домот на културата , имаше културни настани , марширање на учениците , пуштање во употреба на новата зграда на Тетовскиот универзитет заедно со концерт и огномет , прослави беа организирани и во неколку села, како и поставување на споменици , и вчера централната прослава на плоштад.
На надвозникот на патот Тетово-Гостивар беа запалени 3 албански знамиња , а потоа беа поставени околу 30 други.
Дебар:
И тука имаше украсување на градот со знамиња , меѓу кои и најголемото знаме од 1250м2 , имаше и провокативни графити внатре во училниците како и централна прослава во градот.
Гостивар:
И тука имаше знамиња , најголемото беше 350м2 , имаше и централна прослава.
Тетово:
Прославата започна со поставување на албански знамиња по домовите и улиците , големото знаме кај домот на културата , имаше културни настани , марширање на учениците , пуштање во употреба на новата зграда на Тетовскиот универзитет заедно со концерт и огномет , прослави беа организирани и во неколку села, како и поставување на споменици , и вчера централната прослава на плоштад.
На надвозникот на патот Тетово-Гостивар беа запалени 3 албански знамиња , а потоа беа поставени околу 30 други.
Дебар:
И тука имаше украсување на градот со знамиња , меѓу кои и најголемото знаме од 1250м2 , имаше и провокативни графити внатре во училниците како и централна прослава во градот.
Гостивар:
И тука имаше знамиња , најголемото беше 350м2 , имаше и централна прослава.
- Статус