Во среќата - плаши се, во несреќата - надевај се...

[Дивајн]

Кој ми бил најубав момент во животот?
Јас се држам до Латинската поговорка:
In secundis time, in adversis spera.
приближно: во среќата - плаши се, во несреќата - надевај се

Го цитирам целиот пост на членов, затоа што целиот дава простор за цела нова тема.
Па... дали и колку вие останатите се држите до оваа поговорка? Или па до онаа сличната... после дождот доаѓа сонце и обратно?
Дали кога сте среќни не ја доживувате таа среќа целосно, плашејќи се од тоа што следува потоа? Или па кога сте несреќни полесно од што треба го преживувате тоа, надевајќи се дека потоа следува нешто убаво?
Ако живеете така, дали некогаш помислувате дека токму поради тоа немате и не можете да доживеете најубави и најлоши моменти баш како што треба? Вреди ли да се живее така?

 

[Barto]

Како што кажа еден од најправедните членови на форумов

во среќата - плаши се, во несреќата - надевај се

 

[ACTION]

Го цитирам целиот пост на членов, затоа што целиот дава простор за цела нова тема.
Па... дали и колку вие останатите се држите до оваа поговорка? Или па до онаа сличната... после дождот доаѓа сонце и обратно?
Дали кога сте среќни не ја доживувате таа среќа целосно, плашејќи се од тоа што следува потоа? Или па кога сте несреќни полесно од што треба го преживувате тоа, надевајќи се дека потоа следува нешто убаво?
Ако живеете така, дали некогаш помислувате дека токму поради тоа немате и не можете да доживеете најубави и најлоши моменти баш како што треба? Вреди ли да се живее така?

Tuka veke se raboti za pregolema custvitelnost na licnosta i pesimizam za idninata , ako nekoj ja dozivee taa sreka vo momentot on ne uziva vo nea nego sekogas se gi stava pred sebe moznite posledici a isto i nesigurnosta vo sebe i se taka vo krug se vrti .
Se razbira deka treba da se zivee so pretpazlivost sekogas , ama vo umereni granici

 

[Princ]

Мислам дека животен процес е она "после дождот доаѓа сонце" бидејќи животот мора да се менува постојано. "Проблемот" е што на луѓето така им одговара и затоа и ја креирале таа девиза. Пример, немам слушнато поговорка за некој што немал леб, немал, и на крај умрел. После дождот доаѓа сонце се користи кога некој немал леб, немал, и потоа имал, ама мора да има или едноставно да си умре. Работите просто мораат да се менуваат, таква е нашата природа.
Јас се трудам да живеам и да им се радувам на среќните моменти, а работам активно на изменување на оние тажните. Малку повеќе реалист сум и се трудам да не трипувам многу со умот

 

[smihajlo]

Happiness is not a goal, it is a by-product.

 

[.Lost Angel.]

После дожд не секогаш оди сонце, дури тогаш доаѓа бура Инаку токму така среќата јас ја доживувам само на момент без разлика дали тој момент трае 10 мин или пак 3 часа ама секогаш помислувам знам ова е само момент мислам дека нема трајна среќа која трае цело време со денови

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Ова ќе биде интересна дискусија!
Очекувам учество и на психолози и студенти по психологија.

 

[Educate dont discriminate]

Ако се плашиш во среќата,каде е убавината,и суштината на среќата ?!

Во секој среќен момент треба да уживаш,да си во тој момент,и на ништо друго да не размислуваш.Иако,способни сме секој ден да ни биде среќен,но просечниот човек има само моменти среќни...за жал.

за несреќата,се согласувам..но не е само надежта.Ако само седиш,и се надеваш,и се надеваш,ништо нема да ја смени таа несреќа.Може само да ја влоши.Go there and do something

 

[gvinevra]

...
Дали кога сте среќни не ја доживувате таа среќа целосно, плашејќи се од тоа што следува потоа? Или па кога сте несреќни полесно од што треба го преживувате тоа, надевајќи се дека потоа следува нешто убаво?
Ако живеете така, дали некогаш помислувате дека токму поради тоа немате и не можете да доживеете најубави и најлоши моменти баш како што треба? Вреди ли да се живее така?

Кој знае како баш треба да се доживеат најубавите и најтешките моменти? Можеби ако ги доживееме во нивната најчиста форма ќе полудееме

Свесноста за минливоста и променливоста на секоја состојба е секогаш присутна без оглед дали сме во моментот среќни или несреќни. Тоа сме го научиле и сопственото и туѓото искуството.

Среќата не би била толку слатка кога би не` обзела апсолутно без трошка страв да не ја изгубиме, кога би не` држела со месеци. Блаженството ќе се претопи во секојдневието - како топлото кафе со својата достапност и се`присутност. Затоа, дури откако ќе изгубиме некои работи и луѓе стануваме свесни колку сме биле среќни што сме ги имале.

Надежта пак, не мора да значи дека седиш во својата мизерија и чекаш нешто самото да се промени. Кој би уплатил лото ако не се надева дека ќе добие? Кој би купувал лекови за тешките болести како не се надева дека ќе му помогнат. Prepare for the worst, hope for the best.

 

[RocknRolaa]

Јас обично чекам на готовс да ми се случи некоја лоша работа, кога сум среќна поради било што. Мислам дека еднаш кога на човек ќе му се случи пех, малер, трагедија, после среќен настан ќе почне да очекува сешто после добра работа. Нема врска со уживање, неуживање, туку со реалноста.

Имате и луѓе кои ретко кога гледаат мака, ама тоа е веќе друг муабет.

 

[Gurdjieff]

Го цитирам целиот пост на членов, затоа што целиот дава простор за цела нова тема.
Па... дали и колку вие останатите се држите до оваа поговорка? Или па до онаа сличната... после дождот доаѓа сонце и обратно?
Дали кога сте среќни не ја доживувате таа среќа целосно, плашејќи се од тоа што следува потоа? Или па кога сте несреќни полесно од што треба го преживувате тоа, надевајќи се дека потоа следува нешто убаво?
Ако живеете така, дали некогаш помислувате дека токму поради тоа немате и не можете да доживеете најубави и најлоши моменти баш како што треба? Вреди ли да се живее така?

Скроз погрешно. Вака би било точно:

ВО СРЕКАТА...РАДУВАЈ СЕ
ВО НЕСРЕКАТА....ПРОБАЈ ДА ИЗВЛЕЧЕШ ПОУКА...да не ти се повтори пак...или го живеј и тоа искуство како и сите други, и во добро и во лошо

 

[StupidLove]

zivotot e trkalo ednas si gore,no mora da bides i dole sepak treba da umees da gi izrises solzite i gordo da se ispravis

 

[Vollstandig]

Го цитирам целиот пост на членов, затоа што целиот дава простор за цела нова тема.
Па... дали и колку вие останатите се држите до оваа поговорка? Или па до онаа сличната... после дождот доаѓа сонце и обратно?
Дали кога сте среќни не ја доживувате таа среќа целосно, плашејќи се од тоа што следува потоа? Или па кога сте несреќни полесно од што треба го преживувате тоа, надевајќи се дека потоа следува нешто убаво?
Ако живеете така, дали некогаш помислувате дека токму поради тоа немате и не можете да доживеете најубави и најлоши моменти баш како што треба? Вреди ли да се живее така?

Многу е битно претходно каков дожд паднало, кога веќе идиме на метафора, ќе користам метафора и во мојот пост. Ако претходно веќе “истурило од дожд“, очекувај доста “сонце да те грее“.

 

[.Be Yourself.]

Ако се плашиш дека ќе ја изгубиш среќата тогаш сигурно ќе ја изгубиш... така да додека трае треба да се искористи максимално и без многу размислување што и како би можело да биде....а у несреќата не ти преостанува ама баш ништо друго...освен надеж....