Јас мислам дека треба да останеш со него и да ги жртвуваш другарките. Од лично искуство. Јас ги задржав другарите, но ја изгубив Рајнето.
Ден денес се сеќавам на деновите кога одев кај нејзе во селото. Како двајцата се смеевме додека си ги шлапкавме нозете во реката и еден коњ се посра во водата и целите не испрска. Како додека ручавме кај нејзе дома, баба и', стара жена, 90тина години, се наведна да ми каже нешто и и' падна заб во мојата чинија. Се сеќавам кога мајка и' падна од едно скеле и си умре, па заедно со нејзините браќа шетавме по селата да му бараме на татко и' друга жена.
Рајнето знаеше да готви, знаеше да пере алишта и знаеше безболно да пука мозолчиња.
Но Рајнето не знаеше какви копилиња се моите другари. Кога ја донесов во Велес, се собравме сите, другарите мои ги викнаа нивните фенси шменси девојки да ја запознаат Рајнето. По навика, Рајнето си ждригна два пати сред вечерата и кога и се приоди во ВЦ, кутрата рече "се прејадов, ќе одам да серам". Да видиш само со каков прекор и гадење ја гледаа. После таа вечер, непрестано ме измачуваа да и' се скарам. По два месеци, конечно подлегнав на притисокот.
Сменив многу девојки после нејзе, но е е тоа тоа. Ниту една не фркнала сочен шлајм додека седиме на клупа. Ниту една не ми прднала на сред секс. Ниту една, додека гледаме филм, не извадила огромен мр*ул од носот и не ми се фалела со него. Една беше Рајнето.
Затоа учи од мојата болка, за да не стане твоја.