Не сум на љут на тебе
но што да правам кога
си сеуште истата кучка што пред тоа ја познавав
дознавам дека другарките ти го прават твоето мислење за мене
те викам на состаноци и во последен момент откажуваш
па реков кој те ебе тебе
ми недостига таа жена што самата дојде на првиот состанок
по толку долго време
така убава слатка дотерана баш си создадена за мене
бев пичка признавам но имав голема трема
бев вљубен во тебе и сеуште сум
тешко ми е без тебе
кажи им на чувствата да се сменат
секој повик мене ми беше моја среќа
сега си само една сенка што полека ја нема
Не сум ти љут на тебе
но ме правиш идиот да бидам нели гледаш
за тебе светот би го дал да бидеш со мене
но изгледа сум една трошка песок која на брегот ја нема
но ако ме погалиш сета таа љутина от мене ќе ја снема
затоа што ти си тоа што во моментот ми треба
Самата покрена иницијатива да ме викнеш другпат
како инспектор ја викна другарка ти
како стапица ми постави
но што да правам сакав да те видам без разлика со кој и да си
можев да те одбијам зашто знам која игра играш
но со тебе сум одлучил да не играм ништо
но на крај гледам дека се во своја полза искористуваш
и ме фати емоциите и стравот
како мало дете тешко нешто да зуцнам
толку беше убава што во твоите бакнежи
би се изгубил,би се стопил и дивиов ѕвер
на тебе ти се покорил
и кога те испратив како за последен пат ги видов
тие очи длабоко што во срце ме покоруваа
тие порно усни што кон тебе ме доблужуваа
тој карактер што како времево се смени
но ти благодарам што го покажа вистинското лице
сега тешко тоа да се врати
заминувам од твоите подли игри
од твоите лаги и невистини
Не сум ти љут на тебе
но ме правиш идиот да бидам нели гледаш
за тебе светот би го дал да бидеш со мене
но изгледа сум една трошка песок која на брегот ја нема
но ако ме погалиш сета таа љутина от мене ќе ја снема
затоа што ти си тоа што во моментот ми треба
Те викнав да дојдеш со мене на Матка
да ја осетиш таа природа слатка
да се насмееш со мене да бидеш како мало девојче
невино и искрено што игра само со мене
и можеби ќе беше вистина тоа да твојот страв и неодлучност те покорија
и од тој момент кога ме зезна јас си реков
тргни се од неа со друга смени ја
и наместо девојка вежбам сега тешко
ми недостигаш иако сето ова ми изгледа смешно
може да се реши,ако се сака се може
ако не само спомените се тука во моето срце
тагата ќе ја снема а успехот е тоа што ќе ме следи
сакам да го осетиш тоа ама гледам тоа тешко ќе се смени
последен потег дигам раце и партијата се решава со реми
Не сум ти љут на тебе
но ме правиш идиот да бидам нели гледаш
за тебе светот би го дал да бидеш со мене
но изгледа сум една трошка песок која на брегот ја нема
но ако ме погалиш сета таа љутина от мене ќе ја снема
затоа што ти си тоа што во моментот ми треба
Добро бе Стефчо ЗАШТО мораш да КЕЊАШ на секое поле ? Абе да му ебем матер,па нит је поезија ова нит је песна АБЕ НЕЗНАМ што е!
Ова повеќе личи на искажување на моментални фрустрации и исповед на еден седмо оделенец отколку на било каква форма на поезија,искрено ти кажувам.
Монолог во најдобар случај ти е ова.што си мислел во моментот си напишал и ајде МОЈА Поезија.Абе една стилска фигура да имаше не ми е криво,абе едно зборче да биде поврзано со нешто,абе грам значење да имаше,не бе човече утепан си ти и од народ и од ТИТО
Дај не чепкај со анти талентот каде што не ти е место жити очите чакрлии.
Читај ме сега добро, на МРАВКАТА ке и напишеш некоја оваква
Македонска Сага
Стана ми Стојан
Стана ми Стојан едно утро,
стана ми со клас надрвен,
јарболот му мајко фронтален,
не бил никогаш похоризонтален.
Што работа е ова - се почуди,
вака нит било нит ќе биде,
го погледна органот мускулозен,
не му бил кластот пофабулозен
Убав е - не дека не е,
ама проблем голем му се отвори,
не сака надолу да се наклони,
ете веќе мајко, три дни.
Реши Стојан да види што е,
да се спаси од судба клета,
да го приземји јунакот капитален,
да побара совет професионален.
Ми отиде Стојан аџамија,
кај Вангелица куртизаната,
ја соочи со другарот запален,
дал може да биде малу намален?
“Ваква убавина не се гледа везден“
Се стресе Вангелица од радос,
не веруват на метрото арбитражно,
белким не измислиле класје монтажно.
“Има спас, Стојан аџамијо,
само ако ти се сложуваш,
зш ќе се смали лепотанов - рече жално,
ќе пробаме со усисна техника, орално“
Ко рече Вангелица го истава на усни,
утроба му се на Стојан поремети,
“Полека мор Вангелице, скрати,
усис ко Rowenta од 1500 вати“
“Мора јако, Стојан будала,
остај ме работа да си бркам,
вака низ куќи да усисавав,
досега со куќен совет ќе претседавав“
Три дни ми Вангелица гениталија усисаваше,
три дни ми Стојан мајко лелекаше,
на трети ден ми јунакот спласна,
Стојан на кревет во бесознание пласна.
Стојан се на седми ден разбуди
Во јунакот ми мајко погледна,
“Зар е можно ова да бил спасот?“
Вангелица ништо не рече - и беше фатен гласот.
“Бре домаќин женско што ти е,
сказалка на струјомер не помрдна,
не ко онаа непрокопсанана Васа,
со Rowenta-та ќе потрошеше 3 киловатчаса“
На уста ми Стојан кладе кавалот,
запеа ми песна весела, радосна,
запеа ми песна за однос генитален
генитален, мила мајко, орален
Оваа поема им ја посветувам на сите Вангелици на светов Посебно
и ја посветувам на музата која ме инспирираше да ја напишам оваа
сага оваа поема која ја покажува несебичната самопожртвуваност
и големата желба за помош на ближниот свој.
едит
Со почит Добро Познат
Сите авторски права задржани.
Па да видиш дали после нема да ти се јави,дали ке ти откажува на закажано,дали ке бега од тебе
Абе има одма да ти скокне у наручју
Читај и учи како се пишува поезија,слепчо еден чорчосан
