И ... Еве ме пофторно на ФБ.... Жив............................а за здрав....од 2001 година наваму ........ неможам да кажам ниту напишам.... ... После ранувањето кое го задобив откако при редовна контрола во граничен појас село Дворце према село Радуша налетавме на поставена заседа на патот ( организирана од доскорешниот пратеник, а тогаш селски учител, од неодамна директор на Македонски пошти) од село Радуша Скопско--- Рафис Алити-( Како командант на воените единици на УЧК за радушкиот регион) и... дезертираниот полициски резервист од с. Дворце и командир на полициските снаги на УЧК за радушкиот регион Адем Адеми....каде прво со една испукана ракета од РПГ рачен фрлач, која со свртување во десно со возилото Југо 55, се обидовме да ја избегнеме,но не погоди во левото предно тркало и при експлозијата на возачот(Трпевски З.) му го разнесе левото колено. При нашиот обид да го прегазиме напаѓачот (Командант Хоџа од УЧК),оштетеното возилото не влечеше десно кон амбис према реката Вардар, по што откако го изминавме на растојание од пет метри од позади нас го испука фториот проектл од РПГ рачниот фрлач, при што преку петата врата на багашникот која самата се отвори поради турбуленциите во и на возилото и проектилот падна и експлодира во самиот багашник од која експлозија, јас и возачот буквално бевме исфрлени надвор од возилото во амбисот према реката Вардар, додека полицаецот (Киров Д.) кој седеше на задното седиште од експлозијата беше изгорен во горниот дел на телото и главата и беше фрлен на подот помеѓу седиштата. По незнам колку време во бессознание, страотна пукотница и вриштење ме разбуди при
што прво го засолнив ранетиот колега З. покажувајќи му како да ја држи со рака покриена раната на коленото, а јас со автоматската пушка која цврсто ја држев уште пред самата експлозија репетирав се искачив до возилото и откако видов каде се наоѓаат напаѓачите почнав да пукам. Беше рафално и брзо го испразнив оквирот, а за цело тоа време ранетиот полицаец внатре од возилот викаже по мене...... Заменик вади ме од возилото. ........Возилото беше изрешетано, капеше бензин од резервоарот и секој момент можеше да се запали, јас ја отворив задната десна врата и полицаецот го повлеков према надвор ( истиот беше облеан со крв и ништо не гледаше), но ползеше. Го одведов со ползење до другиот колега и им реков да чекаат тука, а јас се вратив назад се качив до возилото...свиреа куршуми, рафали одекнуваа а летаа и нови гранати од РПГ, но јас морав да влезам во возилото и да ги земам автоматите на моите колеги и нашите раб торбици со резервни оквири со муниција, кое го сторив и пукав со сите три автомати од три страни на возилото према напаѓачите од УЧК.... Второто возило кое беше 50 метри позади нас--- Лада нива со тројца полицајци, откако не погодил и вториот проектил и одекнала експлозијата.....мислејќи дека сме мртви...со голема брзина .. прошишале покрај нас и напаѓачите и иако ранети и изрешетано возилото... стигнале на пунктот со полицајци лоциран на два километри од местото на заседата... и...... кажале... дека сме мртви... А јас цели четириесет минути пукав не дозволувајќи на напаѓачите да се доближат....Дури и по рачна радиостаница се обидував да воспоставам контакт и побарам помош, но поради длабнатината во која се наоѓавме немаше прием, а се обидував и по моб. тел... но бројот на ПС Рашче лоцирана во село Радуша....беше зафатен... и конечно добив врска и побарав помош....Испратија еден хермелин од караулата на АРМ- Радуша... која не евакуира до пунктот на полиција, а од таму....откако ги преврзав двајцата ранети полицајци и ги упатив со возило према Воена болница Скопје.....осетив јаки болки во десниот дел од колкот и паднав.
Се освестив во возило на АРМ на пат према болница..... Од нападот 11 та година сум со шрапнели во десната страна од телото, раката и ногата, оштетување на слухот 95 %, повреда на кичмата, ангина пекторис со комбинација на асматичен напад( застој на дишење и работа на срцето) кое се јавува за 11 години 13 пати. При последниот пад и застој на дишење и работа на срце.. пред месец дена добив САХ трауматик (повреда на главата со внатрешно крварење и одземање на рацете, нозете и видот.. проследено со вртоглавица и по месец дена еве ме повторно ........... Вака одприлика изгледаат дел од моите последици од 2001 година,(останатите не се за кажување) кога при вршење на служба во МВР на РМ бев повреден во 2001 година... а за последиците на моето семејство кое е со мене во секој лош или добар момент... немам зборови за опишување........................ И полицаецот кој го извлекував од возилото.. Судот му досуди соодветно обештетување, а мене и на возачот на кој му е пресадено вештачко колено и ден денес куца.. Судот пресудил дека не не следува обештетување...... Исто и со полицајците од возилото Лада кое беше позади нас и со нас во патрола на теренот, судот на едниот полицаец-возачот.. му досудил дека го следува и соодветно е обештетен, додека за другиот истотака тешко ранет полицаец.. судот пресудил дека не го следува обештетување......... .............................................. Ај судот незнае, ами МВР нели знае, Владата нели знае, врховниот командант Ѓорге Иванов нели знае, македонските политички партии што се во Собранието на РМ нели знаат, би ТРЕБАЛО ДА ЗНААТ БИДЕЈЌИ НА СИТЕ ИМ ПИШАВ, А И ПРЕС -ПРОТЕСТ НА ДЕНОТ НА МАКЕДОНСКАТА ПОЛИЦИЈА 7 МАЈ ПРЕД ЕДНА ГОДИНА ИМ НАПРАВИВ.......ШТО УШТЕ ДА НАПРАВАМ......... НЕМАМ УМ....................................................
Текстот ме принуди да го напишам... револтот на еден од необештетените полицајци кој ме посети во болница и на докторите им се закани дека мора да ме излечат....ЗАТОА ШТО СУМ ИМАЛ НЕЗАВРШЕНА МИСИЈА.... СЕ МЕ СТРАВ ДА НЕ ЗАВРШАМ...ПРЕД мисијата::::::
Различни фаци 11 години се без храброст да го погледнат в очи, остана сам на последната годишнина од масакрот кај Вејце.
