.
.
БОГ нека ти прости, ... ти незнаеш што зборуваш!
.
.
Вистинскиот БОГ не гледа на облеката, туку на срцето!
Срцето човечко е Храмот за кој ГОСПОД Исус Христос на крст се даде!
БОГ, Кој го создаде светов и се’, што е во него; Тој, Кој е Господ на небото и на земјата, не живее во ракотворени храмови,ниту, пак, прима служба од човечки раце како да има потреба од нешто но Сам на сите им дава живот, здив и се’!
(Дела Апостолски 17:24+25)
.
--- надополнето: 12 март 2012 во 21:16 ---
.
исус на кој што веруваат кураишките следбеници, не е вистинскиот Исус!
Аџилакот и праксата на Мудроста и Духот БОЖЈИ во Срцето Исусово да се спореди со аџилакот во мекка, праксата и кланањето кон каменот во каба - кој дури и го бакнуваат псеудо муслиманите - е голема бласфемија !
Иншалах на сите луѓе да се разјасни што значи Дух, Мудрост и Вистина БОЖЈА!
Амин
ниеден муслиман не ја обожува Ќаба’’.Ќабата е нашата кибла,нашата дирекција-правец кон кој се управуваме.
Ние муслиманите веруваме во единство.
И кога треба да обавиме намаз,Величенствениот Куран вели,во суре Ел Бекаре,2:144-‘’…И каде било да се најдете,управете ги лицата ваши кон Месџидул Харам(Ќаба).’’
Таа е нашата кибла-правец.Например ако сакате да клањате намаз,тука во оваа сала, некои можат да кажат ајде да се свртиме кон север,а некои пак кон југ,некои кон исток,некои кон запад.Затоа,за да има единство,сите муслимани од целиот свет
се управуваат кон една насока а тоа е Ќаба.
Да кажеме еве дека сме на север,тогаш се управуваме кон југ.
Ако сме на југ,се управуваме кон север.Ако сме на запад,се управуваме кон исток,и ако сме на исток,се управуваме кон запад.
И ако анализираме,првиот човек што ја нацртал географската карта на светот,беше муслиман.Неговото име е Мухаммед Ел Идризи и ја нацртал картата во 1144година.Во тоа време,муслиманите го направиле север долу,а југ горе, Ќаба беше во центарот.Подоцна западните научници ја превртија картата,но сепак,Ќабата е во центарот на светот,елхамдулиллах.Понатака,кога одиме да извршиме Хаџ или Умра, или кога одиме во Мекка,правиме тавваф.
Правиме круг околу Ќаба.Причината е затоа што е наредба од Аллах субханеху ве теала и од нашиот Пратеник саллаллаху алејхи ве селлем.
Но ако размислуваме логички,секој круг има само еден центар.
Затоа кога кружиме околу Ќаба,ние потврдуваме дека има само еден Боги Тој е Аллах субханеху ве теала.И изјавата на вториот халифа Омер Аллах нека е задоволен со него,која е спомната во Сахих Бухари(хадис бр.675) гласи-
Омер (р.а) рече:,,Јас го бакнувам овој црн камен само заради тоа што го видов Пратеникот на Аллах како го бакнува.Инаку овој црн камен неможе ниту да ми биде од корист,ниту да ми наштети.’’Значи од оваа негова изјава “ниту да ми користи ниту да ми штети”доволно е да се докаже дека ниеден муслиман не ја обожува Каба.И понатака како последен логички одговор што јас го давам е дека во времето на пратеникот алејхи селам имаше неколку асхаби кои се качуваа над Ќаба за да учат езан(повик на молитва).
Тогаш кој идолопоклонител стои над идолот кој тој или таа го обожува?
Овие се доволни докази за да се докаже дека ние муслиманите не ја обожуваме Ќаба,но таа е тука заради да има единство помеѓу верниците,и таа е само дирекција на која ние се управуваме да клањаме намаз(обавуваме молитви) .Се надевам тоа го одговори прашањето.--- надополнето: 13 март 2012 во 11:28 ---
Ете, сепак точно одговори на прашањето што сам го постави. Значи „Оче наш“ е молитва кон Отецот, ама ако подобро се растолкува, сепак е молитва кон Тројството, а исто така и Исусовата (Господовата) молитва... И погрешно ти е мислењето дека некој од Ипостасите има подредена улога или важност во автентичното христијанско учење.
Поздрав.
епа испаѓа дека има..Еве например кога се збори зас светиот дух ние незнаеме всушност за кого се работи. „Светиот дух“ не само дека не е третата индивидуа од Тројството, туку дека не се однесува ниту на една индивидуа. Спротивно од тоа, од Исус најавениот „параклет“ е една одредена индивидуа. Оваа темелна разлика е заради тоа одлучен аргумент против хипотезата дека се работи за една иста личност.
а) Во евангелието по Лука е објаснето дека„Светиот дух“ е „поклон“ од Бога
[1]. Разликата помеѓу „добриот поклон“, кој го пружаат безбожните родители и „Светиот дух“, кој што од Бог им е даруван на верниците, потполно ја вклучува идејата за било какво отелотворување на духот. Можеме ли совесно и самоуверено да потврдиме дека Исус Христос кога ја ставил споменатата пречка сакал да ги подучи слушателите дека „Бог, Отецот“ на своите земни „деца“ дал поклон во форма на „Бог, Светиот дух“? Дали тој некогаш се изјаснил како што верува, дека третата личност на Тројството бил поклон од првата личност на Тројството? Можеме ли свесно да одобриме како што апостолот верувал (се мисли во евангелие по Лука) дека овој „поклон“ бил Семоќниот Бог, кој што од Семоќниот Бог бил понуден на смртниците? Дури самата помисла на таквото верување предизвикува згрозување кај еден муслиман.
б) Во првото Павлово писмо до Коринтјаните, овој „Свет дух“ во неутрим е опишан како „дух од Бога“
[2]. Тука духот свет не е Бог, туку тој што разврстува, канал или посредник преку кој Бог подучува, просветлува и го инспирира оној кого тој го сака. Едноставно се работи за божјото делување на човековата душа
[3] и човековиот дух.
[4]. Филон никогаш не го видел Платон, туку само ја студирал Платоновата филозофија и така станал еден филозоф и платонист. Во тој смисол велам дека апостол Петар и Алија р.а. примиле свет дух и така по пат на инспирација
[5] добиле знаење од Бог. Како што платановата филозофија не е самиот Платон, така и Филон не ја создал таа специфична мудрост, но така ни Петар а ни Алија р.а. не се Бог. Нивната посебност се одликува во тоа што преку духот божји биле просветлени. Во спомнатиот цитат Павле јасно предочил дека човековата душа може да ја спознае вистината за Бог, само по пат на неговиот дух, неговата инспирација и неговото упатство.
в) Во истото Павлово писмо до Коринтјаните читаме дека вистинските слуги божји се „храм на светиот дух“, кој „го примиле од Бог“
[6]. Овде истотака духот од Бог не е означен како една личност, или како еден ангел туку како Негова добрина, Негова реч, односно Негова моќ и Неговата вера. Како телото така и душата на еден искрен верник е споредена со храм кој што е посветен на обожување на Вечниот.
г) Во Павловото писмо на Римјаните истиот дух кој битува кај верниците ќе биде наречен „дух божји“ и „дух христов“.
[7] Во овој навод под дух едноставно се мисли на правата вера Божја која ја обзнал Исус, а не како христијанскиот идеал на Светиот дух. Овој дух не е една божествена особа, туку божествена светлина на надеж, која ги просветлува Божјите робови и ги чисти.
д) Формулата „во името на Отецот, Синот и Светиот дух“ пред појавата на исламот би можелана некој начин да се оправда, всушност, Семоќниот Бог со своето својство на Создател е како татко на сите живи суштества, на сите работи, на сите умови но никако татко на еден одреден син. Ориенталистите знаат дека семитскиот збор „абб“ или „абба“ кој се преведува како татко т.е како отец значи некој кој нешто произведува или носи плод.
[8] Библијата често го употребува терминот „отец“. Така на едно место читаме: „Израел е Мојот првороден син“ (Излез 4:22). А на друго место: „Помисли на дождот, има ли тој отец?“(Јоб 30:38). Заради христијанската злоупотреба на овој термин за Создател, Куранот го изоставува ова. Што се однесува за името во формулата „Син“ не може да се знае што или кој е овој син и воопшто што треба да биде. Чиј син? Ако Бог со право може да се нарече со „Отец“, тогаш со голема желба сакаме да знаеме на кого од неговите безбројни синови се мисли во формулата на крштевање. Исус ја учел молитвата: „Оче наш кој си на небото“. Ако сите негови синови
ги примениме на неговите суштества тогаш спомнувањето на зборот „Син“ во формулата е безначајна, дури и смешна. Знаеме дека во говорот на Исус 83 пати се употребува изразот „син човечки.“ Куранот ниту еднаш не го именува со „
син човечки“, туку син на Марија. „
Бидејќи тој беше син на една жена, тој себеси неможе да се нарече син човечки.“ Од таквото име може да излезе само сомнеж во безгрешниот зачеток.Можно е дека другото име во
формулата на едно извртено значење од син човечки, односно
Барнаша кај Данаил, а тоа е всушност Ахмед или Параклет кај Јован. Што се однесува на Светиот дух во формулата тој не е личност, ниту посебен дух, туку едно средство на сила и извор на енергија на Бог, со кој човек го воведува знаењето во верата за Единиот Бог.
Објаснувања:
[1] 9. И Јас ви велам: „Молете, и ќе ви се даде! Барајте, и ќе најдете! Чукајте, и ќе ви се отвори! 10. Зашто секој, кој моли - прима; и кој бара - наоѓа; а на оној, кој чука - ќе му се отвори. 11. И кој е оној татко, меѓу вас, кој ќе му даде на сина си камен - ако побара леб? Или, ако побара риба, да му даде место риба - змија? 12. Или ако побара јајце - да му даде скорпија? 13. И така, ако вие, кои сте зли, можете да им давате добри поклони на своите деца, колку повеќе небесниот Татко ќе им даде Свети Дух на оние, кои Го молат?”
[2]Но ние не го примивме духот на овој свет но дух од Бога. Затоа може да препознаеме со што Бог не обдарил . Прво послание до Коритнјаните II поглавје 12 стих.
[3]Нефс- може да зачи и страст
[4]Рух-дух
[5]Илхам-спознавање , просветеност
[6] Зарем не знаете дека вашето тело е храм на светиот дух кој што е во вас? Бог ви го даде од себе и вие повеќе не припаѓате на себеси. Прво послание до Коринтјаните VI поглавје 19стих.
[7]Но вие не сте повеќе одредени од вашата сопствена природа, туку во Духот, ако Божјиот Дух навистина живее во вас. Но, ако некој Го нема Христовиот Дух, не е Негов. Послание до Римјаните VIII поглавје 9стих.
[8] Ибба - плод
