Треба да се разграничат поимите
"self image" од "ego" ....
"Self image" би рекла дека е корисно да се има дури и во претерани количини и нема зијан од добра слика за самиот себеси, секој треба да се стреми кој градење на позитивна слика за самиот себеси,.тука би вброила и љубов кон самиот себеси како емоција која што е есенцијална за опстанокот на иднивидуата,
е сега прашањето е како? и кога? сликата за самиот себеси ја преминува црвената линија и се претвора во "претерано добра" слика за самиот себеси, кога ние сме најпаметни најубави најнајнанајј а сите останати не чинат, ова веќе би го нарекла ЕГО во права смисла на зборот, ова исто така не чини бидејќи можеме гадно да се зафркнеме, останувајќи слепи и глуви за околината упорно со главата во ѕид:zid:
The ego is the most devastating fiction devised by man. It is the root of ignorance and misery.
Како што реков игнорирањето на сите останати и гледањето на себеси како ultimate power of egsistance исто како и ставот talk to the hand може гадно да не зезне и цел живот да ни се сруши како кула од карти пред сопствените очи.
Мислам дека умереноста е клуч на се, балансот во природата се остварува со умерено дејствување, ни помалку ни повеќе позитивна слика за самиот себеси не може да наштети, обратно негатвна слика и те како може да наштети ипак таа црвена линија треба да остане непрегазена,,,,,,,,,,