Joshua_Tree
Samo na minuvanje...
- Член од
- 21 март 2010
- Мислења
- 1.402
- Поени од реакции
- 4.775
изборот не се коментира...таму мозокот застанува со функција
i normalno deka veke nema potreba od komentar onamu kade., mozokot zastanuva so funkcija ., se gubat i site drugi semozhni funkcii.......i komentarot ke bide samo patetika i licemerie ., nepotrebnoизборот не се коментира...таму мозокот застанува со функција
Ако сакаш да ти се помогне треба да ги отвориш картите т.е. да ги изнесеш јавно или да ги довериш на некој причините кои тебе ти се познати и кои сметаш дека се доволни да го извршиш тој чин, па заедно да поразговарате.Tolku si vo pravo za toa sto go zboruvas, no samo ke se nadovrzam na tvojot post. Vo princip onie koi sakaat da umrat ili koi veke se samoubilo prethodno davale znaci, sigurna sum deka se potrudile da pobaraat spas, no mnogu pati lugeto pogresno postapuvaat so repliki od tipot: Zaboravi sto bilo, ti si silen/silna... so sto avtomatski se prekinuva muabetot, sustinata zaminala. Jas pominvam niz edna teska depresija ovoj period, bitka pomegu zivot i smrt, no lugeto koi sakaat da ja smirat situacijata beter panicat: NE UMIRAJ! I uste ako mozat da ti napravat povinovno da se cuvstvuvas. Dali vsusnost tuka vie znaete sto e depresija? Ne zboruvam za periodi na taga, tuku depresija? I vtoro, so osuda nema da mu pomognete na covek da prezivee.. mene cesto pati koga sum gi citala ovie vakvi temi mi pominuvalo niz glava: Ete uste edna pricina, za nisto ne me biva, sto i da napravam e pogresno. Ova se tekovni misli na covek koj ja vodi bitkata pomegu zivotot i smrtta sekoj den i koj seuste naoga po malku sila i nekoja sitna pricina za da ostane. Jas seuste ostanuvam ovde ocigledno, no nikoj nema pravo da mi sudi za moite odluki i za mojot zivot. Toa sto e za mene ispravno ne e bitno za koj drug e ispravno. Vsusnost ovoj zivot e moj, nit se mesam vo necij drug. Ako nekoj ima nekakva ideja da pomogne, bujrum... no so sudenje ne mu e pomaga nikomu, osobeno ne vo vakvi teski psiholoski sostojbi... Mozebi so uste mnogu napori i ke ja nadminav ovaa sostojba, no koja e poentata nekoj da mi sudi zatoa sto imam razmislvuano na suicidalen nacin? Jas si gi znam pricinite...
Колку години имаш? Што е потсвеста? - Резервоар на закопано минато.Остави се што е таму и продолжи.No korenite lezat dlaboko vo potsvesta i jas sum vo faza na 'kopanje'. Ne mi e ni na mene se taka jasno...
невозможно да но апсурно? тебе тоа ти нема никаква смисла?Тебе изгледа Пречистиот те викаат па не си ги повторуваш гревовите, а сите ние живееме во безгрешен свет. Само укажувам на тоа колку покајувањето е апсурдно во реалниот живот.
Ми има ако не го повторуваш гревот, што генерално земено кај луѓето е апсурдно (не држи вода). Не дека сум против покајанието, сум против некој кој се колне во нешто, а во пракса не може да одолее на искушението.невозможно да но апсурно? тебе тоа ти нема никаква смисла?
ако вистински се покаеш нема да го повториш гревот. ако навистина некој паѓа во искушение да убие тоа е ван моето разбирање. тука кревам раце и му посакувам на тој што побрзо да се самоубие наместо да убива невини луѓеМи има ако не го повторуваш гревот, што генерално земено кај луѓето е апсурдно (не држи вода). Не дека сум против покајанието, сум против некој кој се колне во нешто, а во пракса не може да одолее на искушението.
Говоревме генерално за гревовите, убиство е на врвот на некоја си замислена скала од гревови. Секое насилно прекинување на живот со намера е страшно. Она што сакам да кажам е: Зошто луѓето кои тука осудуваат или делат морални лекции едноставно не пробале барем да сочувствуваат со болката на луѓето кои добиваат такви идеи, да пробаат да сфатат како дошле до тој стадиум да посакаат да се самоуништат. Причината мора да е огромна за да некој се одлучи на таков чекор и за мене е премногу безосетно некој да се прави паметен и да критикува некој друг заради неговата душевна состојба, поради што всушност таа личност и се решила да го направи тој избор. Зарем не предизвикува каење тоа што барем не се обиделе да помогнат, туку само обвинувале и критикувале? Јас изгубив многу блиска личност која на овој начин го заврши животот, така да многу добро ми е позната тагата.ако вистински се покаеш нема да го повториш гревот. ако навистина некој паѓа во искушение да убие тоа е ван моето разбирање. тука кревам раце и му посакувам на тој што побрзо да се самоубие наместо да убива невини луѓе
го пишав моето размислување од аспект на праведност. сочувство до сите што изгубиле некого, болката е огромна без огледа на тоа дали сме изгубиле некого во убисто, самоубисто, сообраќајка, при природна смрт..колку личноста ни е поблиска толку болката е поголема. и убаво и човечки е да и простиме на таа личност ако веќе решила да си го одземе животот а не себично да ја осудуваме зошто не оставила и зошто не не одбрала нас наместо отровот..ама гледано од растојание делото како дело носи иста тежина со убиството а можеби е и полошо самоубиството. може да убиеш некого за да заштитиш твој близок, твое дете, родител, девојка(дечко), жена(маж), не поради желба да убиеш, во туѓа одбрана со други зборови, а не во своја како при самоубиството. тоа е сепак чин на самоодбрана а сепак самонаштетување и малку е поегоистичен чекор да се решат проблемите, оставајки ги другите во црнила..ама да не ме сфатиш погрешно, пак ќе кажам дека не можеш да го обвиниш и осудиш блискиот кој се одлучил за таков чекор туку само да му простишГоворевме генерално за гревовите, убиство е на врвот на некоја си замислена скала од гревови. Секое насилно прекинување на живот со намера е страшно. Она што сакам да кажам е: Зошто луѓето кои тука осудуваат или делат морални лекции едноставно не пробале барем да сочувствуваат со болката на луѓето кои добиваат такви идеи, да пробаат да сфатат како дошле до тој стадиум да посакаат да се самоуништат. Причината мора да е огромна за да некој се одлучи на таков чекор и за мене е премногу безосетно некој да се прави паметен и да критикува некој друг заради неговата душевна состојба, поради што всушност таа личност и се решила да го направи тој избор. Зарем не предизвикува тоа каење што барем не се обиделе да помогнат, туку само обвинувале и критикувале? Јас изгубив многу блиска личност која на овој начин го заврши животот, така да многу добро ми е позната тагата.
Не е само болката од смртта, има и некое болно каење кое не би можел да ти го опишам. Што доколку таа личност немала кој да остави или тие кои што ги оставила не им било гајле за неа или не биле покрај неа кога биле најпотребни? Плус секој човек е посебен универзум и во вакви ситуации не може да функционира по одредени правила. Можеби од овој аспект и изгледа себично но верувај за да бидеш себичен треба да имаш и некакви желби, да сакаш нешто. Обично тие кои доаѓаат до овој стадиум не сакаат ништо, немаат ништо или некој, освен болката која чекаат да им падне како товар од душата. Јас еднаш реков дека не го оправдувам самоубиството во никој случај, но имам разбирање за причините.го пишав моето размислување од аспект на праведност. сочувство до сите што изгубиле некого, болката е огромна без огледа на тоа дали сме изгубиле некого во убисто, самоубисто, сообраќајка, при природна смрт..колку личноста ни е поблиска толку болката е поголема. и убаво и човечки е да и простиме на таа личност ако веќе решила да си го одземе животот а не себично да ја осудуваме зошто не оставила и зошто не не одбрала нас наместо отровот..ама гледано од растојание делото како дело носи иста тежина со убиството а можеби е и полошо самоубиството. може да убиеш некого за да заштитиш твој близок, твое дете, родител, девојка(дечко), жена(маж), не поради желба да убиеш, во туѓа одбрана со други зборови, а не во своја како при самоубиството. тоа е сепак чин на самоодбрана а сепак самонаштетување и малку е поегоистичен чекор да се решат проблемите, оставајки ги другите во црнила..ама да не ме сфатиш погрешно, пак ќе кажам дека не можеш да го обвиниш и осудиш блискиот кој се одлучил за таков чекор туку само да му простиш