Рудници и
ООЗТ Рудници и железарница - Скопје
- Член од
- 9 декември 2009
- Мислења
- 12.162
- Поени од реакции
- 18.203
Ја отворам темава со намера да ги презентираме и да ги запамтиме сите луѓе заборавени (и предадени) од оваа и претходната власт, а се бореа за сите нас.За почеток,
Сподели
Споделете ја веста со Вашите пријатели
Пред десет години, тој го бранеше своето село од припадниците на ОНА. Пред 10 години храбро војуваше за слобода на Лешок и зачувување на слободата на Македонија. Пред десет години, Ѓоко Лазаревски го даде својот живот за селаните, за Лешок, за Македонија.
Незаборавен, од оние што знаат дека нема поголема доблест и нема поголема вредност од тоа да се сака ближниот и да се сака татковината повеќе од самиот себе.Токму такво е делото на херојот Ѓоко Лазаревски.
Лазаревски е еден од македонските херои на поновата историја кој со својот живот ја покажа лојалноста кон неговата татковина.
Како резервист Ѓоко сам се пријавува и оди да се бори за својата татковина.
Тој и четворица негови другари неколку дена активно го бранат селото од нападите. Иако добива наредба да го напушти селото, Лазаревски останува на своја одговорност , храбро соочувајќи се со нападите. Успева да ги задржи припадниците на ОНА, за да може селаните да се евакуираат и останува последен.
По неколкудневната борба, Лазаревски е свесен дека повеќе неможат да го издржат притисокот и да возвратат на нападите. Тој им јавува на селаните и неговите најблиски да се евакуираат што е можно побрзо.
Овој голем човек, останува храбро да се бори до крај. Погоден во главата, Ѓоко ја завршува својата битка за Македонија.
Поради неможноста да биде погребан во родниот Лешок, кој во тоа време е освоен од припадниците на ОНА, вечното почивалиште на Лазаревски се наоѓа на гробиштата во Ѓорче Петров.
По убиството на Ѓоко и освојувањето на Лешок припадниците на ОНА ќе го срушат и Лешочкиот Манастир.
Неможноста да биде погребан во своето родно село тешко ја погоди неговата мајка, која и денес со солзи и болка уште еднаш запали свеќа на гробот на нејзиниот син каде се одржа 10-годишниот помен.
Последните зборови на Лазаревски „Не Ве остава Ѓоко Вас“, оставија траен белег кај неговите другари кои и во последните моменти беа со него, кај сите кои го познаваа, но и кај оние кои се свесни за неговото херојско дело.
-Почивај во мир голем човеку, ти не загина залудно, ќе се сеќаваме секогаш на тебе. Затоа Сојузот на воени инвалиди на Македонија, по повод 10 години од загинувањето ќе покрене иницијатива за подигнување на спомен обележје во неговото родно место, како и покривање и уредување на неговиот гроб, а исто така и улица со неговото имe, истакнуваат со Сојузот на воени инвалиди.
Многумина неговото дело го препознаваат во стиховите од поемата „Сердарот“, „Бидете смели, нечесноста не ќе не плаши. Спомнете си кој ви навредувал земја и нека срцата охрабрат Ваши“.
Делата на Лазаревски, како и на сите останати вечно ќе се паметат. Херојството на македонските синови и нивната жртва ќе остане засекогаш запишана во македонската историја.
видео:http://kurir.mk/makedonija/vesti/37169-Goko-Lazarevski-%E2%80%93-Golem-heroj-vo-nezavisna-Makedonija
.
Единица Лавови
Поради воените и полициски дезертерства и неодзивање на позив за регрутирање имаше потреба во 2001 година од формирање на антитерористичка единица,која беше наречена Лавови.Системот на регрутација во специјалната полициска единица Лавови беше на база на доброволци.Во 2001-ва година ,Георгиевски се враќа во Македонија за доброволно да пристапи во оваа единица и да се бори за својата татковина.
Веројатно на многумина им беше трн во око и во 2004-та, неколку месеци пред својата смрт е ставен на црната листа на ФСАД заедно со Генералот Горан Стојков.
Како и многу други негови соборци (Диме Ицковски- Поштар, Никола Мојсоски - Кољо, Орце Коруновски итн.)и македонски патриоти од времињата кога сме биле под турска , бугарска,италијанска,балистичка или српска управа е кукавички убиен од зад грб на 4 Април 2005 година.Дали тој и другите беа потребни (искористени) само за одбрана на земјата, а подоцна беа убиени на мизерен начин ?
16 октомври 2006
Ѓоко Лазаревски (1971 - 2001).
Сабота, 23 Јули 2011 11:35
Сподели
2106
Споделете ја веста со Вашите пријатели
Пред десет години, тој го бранеше своето село од припадниците на ОНА. Пред 10 години храбро војуваше за слобода на Лешок и зачувување на слободата на Македонија. Пред десет години, Ѓоко Лазаревски го даде својот живот за селаните, за Лешок, за Македонија.
Незаборавен, од оние што знаат дека нема поголема доблест и нема поголема вредност од тоа да се сака ближниот и да се сака татковината повеќе од самиот себе.Токму такво е делото на херојот Ѓоко Лазаревски.
Лазаревски е еден од македонските херои на поновата историја кој со својот живот ја покажа лојалноста кон неговата татковина.
Како резервист Ѓоко сам се пријавува и оди да се бори за својата татковина.
Тој и четворица негови другари неколку дена активно го бранат селото од нападите. Иако добива наредба да го напушти селото, Лазаревски останува на своја одговорност , храбро соочувајќи се со нападите. Успева да ги задржи припадниците на ОНА, за да може селаните да се евакуираат и останува последен.
По неколкудневната борба, Лазаревски е свесен дека повеќе неможат да го издржат притисокот и да возвратат на нападите. Тој им јавува на селаните и неговите најблиски да се евакуираат што е можно побрзо.
Овој голем човек, останува храбро да се бори до крај. Погоден во главата, Ѓоко ја завршува својата битка за Македонија.
Поради неможноста да биде погребан во родниот Лешок, кој во тоа време е освоен од припадниците на ОНА, вечното почивалиште на Лазаревски се наоѓа на гробиштата во Ѓорче Петров.
По убиството на Ѓоко и освојувањето на Лешок припадниците на ОНА ќе го срушат и Лешочкиот Манастир.
Неможноста да биде погребан во своето родно село тешко ја погоди неговата мајка, која и денес со солзи и болка уште еднаш запали свеќа на гробот на нејзиниот син каде се одржа 10-годишниот помен.
Последните зборови на Лазаревски „Не Ве остава Ѓоко Вас“, оставија траен белег кај неговите другари кои и во последните моменти беа со него, кај сите кои го познаваа, но и кај оние кои се свесни за неговото херојско дело.
-Почивај во мир голем човеку, ти не загина залудно, ќе се сеќаваме секогаш на тебе. Затоа Сојузот на воени инвалиди на Македонија, по повод 10 години од загинувањето ќе покрене иницијатива за подигнување на спомен обележје во неговото родно место, како и покривање и уредување на неговиот гроб, а исто така и улица со неговото имe, истакнуваат со Сојузот на воени инвалиди.
Многумина неговото дело го препознаваат во стиховите од поемата „Сердарот“, „Бидете смели, нечесноста не ќе не плаши. Спомнете си кој ви навредувал земја и нека срцата охрабрат Ваши“.
Делата на Лазаревски, како и на сите останати вечно ќе се паметат. Херојството на македонските синови и нивната жртва ќе остане засекогаш запишана во македонската историја.
видео:http://kurir.mk/makedonija/vesti/37169-Goko-Lazarevski-%E2%80%93-Golem-heroj-vo-nezavisna-Makedonija
Горан Георгиевски - Мујо (1969-2005)
.
Роден на 2-ри Декември 1969-та година во Куманово.
Прекарот Мујо му го дал неговиот дедо,првоборец од Кумановскиот партизански одред.Бидејќи како мал,Горан бил многу ситно и слабо дете,кое постојано негде трчало и паѓало,дедо му на шега му викал дека е како "мујче". Со оглед на тоа што во Куманово речиси нема човек што нема прекар,децата кои неколкупати го слушнале дедо му како му вика "мујче",го презеле тоа и го прекрстиле Горан во Мујо. Тој прекар му останал цел живот,а му беше напишан и на крстот.
За многумина е карактеризиран како криминалец.
Етикетата ја има заработено кога во 1990 година предизвика тепачка со офицери на ЈНА кои ги демонтираа и празнеа македонските касарни.Мујо работеше во Царина.
Етикетата ја има заработено кога во 1990 година предизвика тепачка со офицери на ЈНА кои ги демонтираа и празнеа македонските касарни.Мујо работеше во Царина.
Во 1995 година тој и неговите другари излегуваат на протест со црвени баретки и ја поддржуваат Македонската национална партија.Тогашната власт ова го карактеризира како криминал, тие се приведени во полиција и претепани, а на дел од нив им се залепени криминални етикети.
Нему истотака му има тргнато пик шефот на кумановската полиција и провокациите,обидите да го компромитираат до денешен ден не престанале.
Од 1995-та тој и неговите истомисленици постојано се вознемирувани од тајните служби.Истата година заминува да живее во Јужна Африка.
Единица Лавови
Поради воените и полициски дезертерства и неодзивање на позив за регрутирање имаше потреба во 2001 година од формирање на антитерористичка единица,која беше наречена Лавови.Системот на регрутација во специјалната полициска единица Лавови беше на база на доброволци.Во 2001-ва година ,Георгиевски се враќа во Македонија за доброволно да пристапи во оваа единица и да се бори за својата татковина.
Веројатно на многумина им беше трн во око и во 2004-та, неколку месеци пред својата смрт е ставен на црната листа на ФСАД заедно со Генералот Горан Стојков.
Насилно распуштање на Единицата Лавови под притисок на надворешните и внатрешните непријатели.Денес поднесов неотповиклива оставка како командант на "лавовите", од три причини: морална, безбедносна и социјална. Како прво, не можам да учествувам во непристојните методи што се употребуваат за растурање на единицата. Од мене се бара да отпуштам 960 полицајци, а мал дел и понатаму да останат на работа, што ќе предизвика раздор и неслога меѓу соборците кои до вчера заедно го ризикуваа животот за земјата. Од безбедносен аспект, сметам дека не смее да биде распуштена најдобрата единица која многу даде за својата татковина. И како трето, од социјален аспект, илјада луѓе ќе останат на улица без работа, а од друга страна во МВР се вработуваат поранешни терористи - изјави Горан Стојков.
Како и многу други негови соборци (Диме Ицковски- Поштар, Никола Мојсоски - Кољо, Орце Коруновски итн.)и македонски патриоти од времињата кога сме биле под турска , бугарска,италијанска,балистичка или српска управа е кукавички убиен од зад грб на 4 Април 2005 година.Дали тој и другите беа потребни (искористени) само за одбрана на земјата, а подоцна беа убиени на мизерен начин ?
...'Сведокот на обвинението, Љупчо Мицевски-Бељур, кој е очевидец на убиството,на вчерашниот судски процес во Куманово ги негираше речиси сите искази на сведоците на обвинетиот,тврдејќи дека Мујо е убиен од зад грб со седум-осум истрели од пиштолот'...
16 октомври 2006
..."Кога почна војната ние ги оставивме нашите семејства,за да се бориме.Во она време во Македонија имаше многу "комити" и "партизани"што пееа песни и сечеа вени по кафани.Беа поголеми од нас кои отидовме и бевме онаму каде што тие не смееа ни да помислат да отидат.Кога гледаме како не третираат и шиканираат од политичари до медиуми,срцето ми е некако празно.Се чуствувам повредено и изневерено зашто во оваа наша држава се искривува вистината.Ги гледам луѓето во очи,оние кои не оговараат и напаѓаат,и забележувам дека ми го избегнуваат погледот.Тие се свесни што ни прават,ама не знам дали знаат оти со тоа се омаловажуваат и негираат"...
Изјава на Горан Мујо за неделното списание Фокус на 27 јуни 2003 година.
Изјава на Горан Мујо за неделното списание Фокус на 27 јуни 2003 година.
Вечна им слава на сите загинати бранители.