муслиманиве не можат да се помират дека Христијанството е религија со најголем број на верници...
Нема врска едното со другото.
Куранот вели дека ако муслимански верник наиде на личност која не е муслиман, треба или да ја исламизира таа личност или да ја убие.
Кратко и јасно.
Шиитите и шеријатистите масовно го поддржуваат ова, а западот тоа го прифаќа со отворени раце, бидејќи се свесни дека муслиманите повеќе од 14 века не ја ставиле под знак прашалник сопствената религија, за разлика од Евреите, односно Јудеистите, Христијаните, Будистите и припадниците на другите религии кои, иако се религиозни, сепак со резерва ја практикуваат сопствената религија.
На пример, Божјите заповеди напишани во Стариот Завет и повторени од страна на Исус Христос во Новиот Завет јасно говорат што човекот треба и што не треба да прави, но не секогаш се придржуваме до истите тие заповеди.
На пример, 6-та Божја заповед (5-та кај римокатолиците и кај лутеранците), гласи:
Не убивај.
Но во несекојдневни ситуации, како при престрелка или во војна, кога можеме да бираме помеѓу нашиот живот и животот на тој/таа кој/а ни се заканува по нашиот живот, најчесто бираме да го/ја убиеме тој/таа кој/а ни се заканува по нашиот живот, со цел да го спасиме сопствениот живот, со тоа правиме грев, но самиот факт дека ја користиме сопствената глава за да размислуваме и не земаме се што е пишано во Библијата здраво за готово, ниту ја практикуваме Библијата како упатство за тоа како треба да живееме, не прави луѓе кои ја практикуваат сопствената религија со резерва, а не 100% онака како што е пишано во Библијата, ова го велам за христијаните, а не и за припадниците на другите религии и за атеистите.
Од друга страна, кај мнозинството муслимани, како е пишано во Куранот, така тие прават во животот, ја практикуваат сопствената религија без никаква резерва, а тоа придонесе за кланицата наречена Ирак, за иранскиот Хитлер - Махмуд Ахмадинеџад, за нападите врз Израел од Газа и Либан, за таканаречената Арапска пролет, која се случи во Тунис, Египет, Либија и сеуште се случува во Сирија и Јемен, за волја на вистината, се случи и во Јордан, но тоа не беше масовно покриено од страна на медиумите, бидејќи во Јордан кралското семејство остана на власт, но премина кон британски модел на владеење, така што кралското семејство остана на власт, но нема никаква владејачка моќ, кристално исто како што е и во Велика Британија.
Протести и немири имаше и во Мароко, можеби и таму ќе се прошири оваа шеријатска револуција позната како Арапска пролет.
Но на светот веќе му се јасни последиците од оваа шеријатска револуција:
1. Палењето христијански цркви и убивањето на христијани во Египет;
2. Апсењето и тепањето на луѓето кои протестираат во Тунис барајќи демократски реформи, а не шеријатски владејачки систем, не се христијани, туку муслимани, но сепак протестираат барајќи демократија, а не шеријатски систем;
3. Ограбувањата на домови и тепањата и силувањата на жени и деца во Либија од страна на бунтовниците кои го соборија Моамер Гадафи, истите бунтовници кои тврдеа дека се борат за слобода и демократија, очигледно се бореле за слобода бидејќи сакале да можат слободно да ограбуваат домови и да тепаат и силуваат жени и деца, што е доста разбирливо за луѓе со криминално минато, не зборуваме за политички затвореници и дисиденти, туку за убијци, крадци, силувачи и педофили, кои се нарекоа себеси борци за слобода и демократија, а денес се на власт во Либија;
А најнов пример е овој терористички напад во Нигерија.
Е сега, факт е тоа дека Нигерија дефинитивно не е современа демократска држава, но самиот факт дека општественото уредување е организирано како во САД, односно, без разлика која политичка партија го има мнозинството во парламентот, сепак претседателот на државата е тој кој ќе ја формира владата, а очигледно на исламистите, а особено на шеријатистите, им пречи фактот дека Нигеријците одбрале христијанин за претседател на државата во која, според последниот попис од 2009, околу 50.4% од населението се муслимани, 48.2% се христијани, а 1.4% се припадници на други религии.
Како што веќе спомнав, овие луѓе го следат принципот:
Ако сретнеш некој кој не е муслиман, или исламизирај го или убиј го.
На западот не му пречат муслиманите, бидејќи е свесен дека лесно може да ги манипулира преку шиитистичките и шеријатистичките режими, кои самиот запад ги поддржува, бидејќи е свесен дека таквите тоталитаристички режими најлесно можат да ги експлоатираат националните богатства како што се нафтата, дијамантите и златото, а кои ги има во изобилие во државите со мнозинско муслиманско население, а притоа народот нема да се спротивстави на ова, бидејќи шиитите и шеријатистите се отворено поддржани од свештениците, односно од духовните лидери на народот од една страна и од западот од друга страна.
Тоа е вистинскиот проблем, шиитизмот и шеријатизмот, наместо западот да ги искорени со цел да донесе вистинска демократија во северна Африка и на блискиот исток, западот ги поддржува бидејќи полесно му е да тера бизнис со такви луѓе отколку да тера бизнис со демократски избрани влади.
