OK 1 изолиран случај.. и ај да се затворам у некој подрум да се изолирам,да негледам луѓе ќе умрам од глад. Како прво ние не сме таков народ да оставиме некого да умре од глад,ако не пари барем нешто храна секој ќе даде..Може нема кавијар да јадам,ама патлиџан и пипер да
Пријателе никој не се затвора во подрум затоа што му е убаво.
Никој не оди во народна кујна затоа што таму јадењето е кул.
Никој не проси за леб или не моли за дрвце за огрев ако му е пријатно.
Имаме во македонската литература колку сакаш примери и писатели кои се занимавале со овој проблем. Штета што ретко кој ги прочитал.
И настрана изолираниот случај, постојат уште стотици и стотици луѓе кои навистина немаат за леб, се разбира ретко кој од нив буквално умира од глад... но некои од нив во желба да се спасат се препуштаат на криминал, просјачење, насилство...
Изгледа многу просто да пресметаш дека месечно па и не ти треба повеќе од илјада две илјади денари за да преживиш (лепче, млекце - еднаш дневно толку му се фаќа). А сите ја занемаруваат широката слика - дека тоа се претежно големи фамилии со повеќе деца и стари, без стан, без образование, фрлени на работ на општеството.
Сега брзо гледав за една жена која без документи живее во дворот на тетовската болница. Незнае како се вика и од каде доаѓа, а седи тука во случај ако и затреба помош.
Ваквите случаи тешко можеш да ги наречеш „изолирани“. Знаеш ли како е во руралните средини? Каде нема ни медиуми ни власти ни социјални служби? Знаеш ли дека пред некој ден објавија дека 200 луѓе се шетаат низ државава без никаква идентификација (претежно роми - така рекоа)?
Родителите обично им велат на децата, ќе гледаш фамилија - па ќе видиш како е. Не треба никој тоа да го зема здраво за готово. Растењето во држава не е проста математика на леб+млеко+огрев = живот... Многу повеќе од тоа е во прашање.
Овде на форумов 99% од луѓето не можат ниту да замислат како е тоа „да живееш на патлиџан и пипер“, се надевам и дека нема да го доживеат тоа во животот. Но немојте само така да се расфрлате со таквите фрази - ќе јадеме корења но ова е наша земја и сл.
Ова не се однесува само на сиромашните. Истото може да се преслика и на средниот слој.
Ако мојот труд не се цени во оваа земја, зошто да не одам надвор? Зошто да тропам на врати, да барам пријатели за нешто што легитимно ми припаѓа? Зошто да живеам „крпен живот“ ако можам да живеам „добар живот“?
Да се вратам на темата... Статистички поверојатно е дека ќе завршиш трагично во оваа земја, отколку некаде надвор. Тоа не значи дека охрабрувам некого да ја напушти земјава и да бара чаре на дивиот запад, но истовремено никого не се обидувам да одвратам од планот да си ја бара својата „среќа“ надвор од овде...Статистички е во право.
--- надополнето: Sep 27, 2011 11:46 PM ---
може се од наведеното ќе има освен кола ама пак би бил среќен и да треба станот да го отплаќам на кредит цел живот, зошто ќе знам за кој работам, без да чекам да ги видам луѓето што ги сакам најмногу еднаш на двете години...и да заборавам како се живеело во македонија
А ако се случи да ја загубиш работата? На 10-тина дена? Месец?
, а најјак е делот коа ќе дојдат мерцедеси, не ти знам какви не џипови, кабриолети , а уствари да ти биде дека сите се изнајмени за нивниот престој во родниот крај