Мој прв впечаток по натпреваров е дека Македонија направи се што можеше да направи и сум премногу задоволен од покажаното. Шпанија, посебно Наваро едноставно се многу квалитетна репрезентација, па обично и најдобра партија на противникот не е доволна за победа.
Докузовски и екипата одлично се справуваа со „фуријата“. Го запреа Фернандез, го запреа Калдерон и Марк Гасол... По Гасол требаше да има двојно помалку кошеви да не беа оние милион офанзивни скокови....
Одбраната уште еднаш беше супериорна. Фантастично се браневме од играта два на два, феноменално го покривавме Руди и Љуљ, неможевме поквалитетно да одиграме со браќата Гасол...
Се разбира скок играта не изневери, неколку топки кои требаше да ги фатиме ги пропуштивме, за жал во моментите кога се кршеше резултатот... Тоа ќе остави горчлив вкус на овој најголем кошаркарски меч во нашата историја. Тука секако дека многу фалеше Гечевски. Со 3 високи играчи во ротација, неможе да се очекува дека ќе се задржи концентрацијата 40 минути под кошот, не против репрезентација со квалитетот на Шпанија.
Во нападот игравме мудро и смирено. Освен неколкуте катастрофално исфорсирани тројки се друго беше мајсторски организирано, од асистенциите за Самарџиски/Антиќ под кошот, до влезовите на Мекејлеб, па се до акциите изработени за Чековски и Дамјан Стојановски (кои нажалост не влегоа).
Енигма за мене ќе останат 2-те тројки на Рубио!? И се разбира 35-ката на Наваро. Не дека не го чувавме добро шпанскиот бек, едноставно денеска беше негов ден. Неможе да се рече дека не игравме добра одбрана кога на 2 секунди до крајот на нападот погодува тројка надвор од баланс од 9 метри, или кога погодува шут при излегување од блок преку играч. Тоа едноставно се нарекува подобра офанзива! Денеска Шпанија, со ваков Наваро, без проблем ќе победеше било која европска репрезентација...
Нема што да им се замери на нашите момци. Изиграа најдобро што можеа. За мене беше очекувано да шутираме подобро од досегашните натпревари. Штета што тоа не беше доволно.
Останува уште еден меч со Франција или Русија. Според мене тоа ќе биде „песна“ во споредба со денешниот меч. Со право реално можеме да се надеваме на медал, кој за нас ќе биде со златен сјај.
Одиме понатаму, со подигнати глави, со полни срца и со национална сатисфакција што на новиот (се осмелувам така да ја наречам Шпанија) европски шампион му пруживме огромен отпор!
Браво!
Толку од оваа тема..Македонија не направи горда,и неаме причина за жалење.
