Дискусијава е повеќе за во филозофија и психологија подфорум, но, ако сака некој да филозофира и овде ,ОК.
Јасно е дека секој човек индивидуално си го создава својот идентитет, па освен неговото име ,презиме и сл.некој во идентитетот си ја вклучува и својата национална припадност.
Ок е да има анационални луѓе на кои не им значи ништо припадноста кон некоја нација, но малку е нелогично во конкретниов случај да се спомнува тоа. Ако не постојат Македонец, Македонија, тогаш зошто се изјаснуваш како Бугар,ако и тоа не постои. Може да не се идентификуваш со ниеден народ, ама негде фигурираш како припадник на некој од народиве, се додека постојат како такви. Мислам, на попис мора да се изјасниш некако, па макар и Клингонец. Значи, ако нема Македонец како категорија, тогаш зошто да се изјаснувам како нешто друго, што исто така не го признавам дека постои.
Но, она што е најтрагично, е дека баш на Балканов наш, ради тие идентитетски моменти сме закочени како држава, Грција ни го спори идентитетот, Бугарија ја користи таа ситуација за да исто така присвои дел од тој идентитет, заради некакви си права на малцинствава наши, од народ станавме етничка заедница итн.
Значи, сите околу нас баш преку тој ,за некого, непостоечки феномен наречен национален идентитет, си остваруваат свои цели, баш заради тој невидлив и фантомски идентитет седиме закочени со децении како држава, ама иритира кога е ОК Грците, Бугарите, Албанците да си се држат до него и го реметат Балканов, но ние Македонциве треба да се срамиме што се идентфикуваме со нешто, замисли, непостоечко.
